magnituda

magnituda (język polski)

pomiary magnitudy (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	magnituda	magnitudy
dopełniacz	magnitudy	magnitud
celownik	magnitudzie	magnitudom
biernik	magnitudę	magnitudy
narzędnik	magnitudą	magnitudami
miejscownik	magnitudzie	magnitudach
wołacz	magnitudo	magnitudy

(1.1) geol. fiz. liczbowa miara energii trzęsienia ziemi oparta na wielkości momentu sejsmicznego; zob. też magnituda w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wiosną 1967 roku sejsmografy zarejestrowały kilka wstrząsów o magnitudzie między 3 a 4, ale władze nie uznały za stosowne ewakuować mieszkańców.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miara

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. magnat m, magnateria ż, magnificat m, magnitudo n, magnificencja m/ż, magnum n

przym. magnacki, magnitudowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. magnitudo → wielkość < łac. magnus → wielki

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) magnitude
• bułgarski: (1.1) магнитуд m
• chiński standardowy: (1.1) 级 (jí)
• esperanto: (1.1) magnitudo
• estoński: (1.1) magnituud
• fiński: (1.1) magnitudi
• francuski: (1.1) magnitude ż
• hiszpański: (1.1) magnitud ż
• interlingua: (1.1) magnitude
• kazachski: (1.1) магнитуда
• niemiecki: (1.1) Magnitude ż
• portugalski: (1.1) magnitude ż
• rosyjski: (1.1) магнитуда ż
• rumuński: (1.1) magnitudine ż
• szwedzki: (1.1) magnitud w
• węgierski: (1.1) magnitúdó
• włoski: (1.1) magnitudo ż

źródła:

1. Antoine Bello „Fałszerze”, tłum. Elżbieta Janota, Wydawnictwo Sonia Draga, Katowice 2016, ISBN 9788379997992