krzykliwy

krzykliwy (język polski)

wymowa:

IPA: [kʃɨkˈlʲivɨ], AS: [kšyklʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	krzykliwy		krzykliwa	krzykliwe	krzykliwi	krzykliwe
dopełniacz	krzykliwego		krzykliwej	krzykliwego	krzykliwych
celownik	krzykliwemu		krzykliwej	krzykliwemu	krzykliwym
biernik	krzykliwego	krzykliwy	krzykliwą	krzykliwe	krzykliwych	krzykliwe
narzędnik	krzykliwym		krzykliwą	krzykliwym	krzykliwymi
miejscownik	krzykliwym		krzykliwej	krzykliwym	krzykliwych
wołacz	krzykliwy		krzykliwa	krzykliwe	krzykliwi	krzykliwe

(1.1) o człowieku skłonny do krzyku, do krzyczenia

(1.2) o zwierzęciu wydający donośne odgłosy

(1.3) o kolorze, barwie, ozdobie jaskrawy, zwracający uwagę swoją jaskrawością

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.3) Ilekroć na przykład wchodziła do pokoju sypialnego, zawsze już na samym progu odpychał ją krzykliwy luksus ogromnego tapczanu, szerokiej szafy, miękkich foteli i kutego żyrandola^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.2) łabędź krzykliwy • orlik krzykliwy • żaba krzykliwa

synonimy:

(1.1) wrzaskliwy, jazgotliwy

(1.3) agresywny, jaskrawy, ostry, soczysty, intensywny, wściekły, papuzi, zjadliwy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. krzyk m, krzykliwość ż, krzykacz m, krzyczenie n

czas. krzyczeć ndk., krzyknąć dk.

przysł. krzykliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clamorous; (1.3) garish, blatant, lurid, florid
• białoruski: (1.1) крыклівы
• czeski: (1.1) ukřičený
• duński: (1.3) skrigende
• esperanto: (1.1) kriema
• francuski: (1.1) tapageur; (1.3) tapageur
• hiszpański: (1.1) chillón, escandaloso
• jidysz: (1.1) שרײַיִק (szrajik)
• rosyjski: (1.1) крикливый
• szwedzki: (1.1) skrikig, skränig, gapig
• turecki: (1.1) sesli, gürültülü; (1.2) gürültülü, sesli; (1.3) çiğ
• ukraiński: (1.1) крикливий; (1.3) крикливий
• włoski: (1.3) sgargiante

źródła:

1. Jerzy Andrzejewski, Popiół i diament, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.