koryto

Podobna pisownia: kóryto

koryto (język polski)

owce jedzące z koryta (1.1)

koryto (1.3) rzeki

wymowa:

IPA: [kɔˈrɨtɔ], AS: [koryto] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koryto	koryta
dopełniacz	koryta	koryt
celownik	korytu	korytom
biernik	koryto	koryta
narzędnik	korytem	korytami
miejscownik	korycie	korytach
wołacz	koryto	koryta

(1.1) podłużny pojemnik przeznaczony do pojenia i karmienia zwierząt domowych

(1.2) zawartość koryta (1.1)

(1.3) hydrol. miejsce płynięcia rzeki, jej biegu; może być inne od jej obecnego przebiegu

(1.4) pot. przen. iron. źródło znacznych dochodów, posada, zazwyczaj publiczna, zapewniająca duże dochody

(1.5) pot. przen. pogard. wyżywienie

(1.6) daw. statek rzeczny do spławiania zboża^[1]

(1.7) daw. gw. (Warszawa) kareta^[2]

(1.8) gw. (Warszawa) jedzenie^[3]

odmiana:

(1.1-7)

 

przykłady:

(1.1) Stado świń podeszło do koryta i zaczęło pić.

(1.2) Te zwierzęta zjadły całe koryto żarcia.

(1.3) Po przebyciu jeziora zapuszczamy się w wąskie, kręte koryto, ni to w rzekę, ni w martwą odnogę^[4].

(1.4) Dla niego najważniejsze jest koryto.

składnia:

kolokacje:

(1.4) dorwać się / pchać się do koryta • być przy korycie

synonimy:

(1.4) żłób

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Korytnica ż, Korytów m, Korytowo n, Korycin m

zdrobn. korytko n

przym. korytowy

związki frazeologiczne:

pchać się jak świnia do koryta

etymologia:

prasł. *koryto → rodzaj długiego naczynia, koryto^[5], bez pewnej dalszej etymologii^[6]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.7) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kareta

(1.8) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jedzenie

• angielski: (1.1) trough; (1.3) river bed
• bułgarski: (1.1) корито n; (1.3) корито n
• dolnołużycki: (1.1) kóryto n
• esperanto: (1.1) trogo; (1.3) fluejo
• francuski: (1.1) auge ż
• górnołużycki: (1.1) korto n
• kaszubski: (1.1) kòrëto n, kòrto n
• kataloński: (1.3) llera ż
• niemiecki: (1.1) Trog m; (1.3) Flußbett n
• rosyjski: (1.1) корыто n; (1.3) русло n; (1.4) кормушка ż
• słowacki: (1.1) koryto n; (1.3) koryto n
• szwedzki: (1.2) bädd w
• ukraiński: (1.1) корито n; (1.3) русло n
• włoski: (1.1) greppia ż, trogolo m

źródła:

1.  Hasło „koryto” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 12.
3. Eugeniusz Jaczewski, Gwara miejska Warszawy, „Poradnik Językowy” nr 9/1938–1939, s. 175.
4. Arkady Fiedler, Kanada pachnąca żywicą, wyd. 1946.
5.  Hasło „koryto” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
6. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.

koryto (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koryto	koryta
dopełniacz	koryta	koryt
celownik	korytu	korytům
biernik	koryto	koryta
wołacz	koryto	koryta
miejscownik	korytě / korytu	korytech
narzędnik	korytem	koryty

(1.1) rzad. koryto

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

koryto (język słowacki)

riečne koryto (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) koryto (naczynie)

(1.2) geogr. koryto

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. korytový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: