kompromis

Podobna pisownia: Kompromiss • kompromiss

kompromis (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃mˈprɔ̃mʲis], AS: [kõmprõmʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompromis	kompromisy
dopełniacz	kompromisu	kompromisów
celownik	kompromisowi	kompromisom
biernik	kompromis	kompromisy
narzędnik	kompromisem	kompromisami
miejscownik	kompromisie	kompromisach
wołacz	kompromisie	kompromisy

(1.1) sposób zakończenia dyskusji lub sporu, w którym obie strony rezygnują z części swoich żądań, chcąc zawrzeć porozumienie; zob. też kompromis w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wiele osób uważa, że osiągnięcie kompromisu jest korzystne dla obu stron.

składnia:

kolokacje:

(1.1) osiągać kompromis • zgadzać się na kompromis • dochodzić do kompromisu

synonimy:

(1.1) ugoda, konsensus; por. krakowski targ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kompromisowość ż

przym. kompromisowy

przysł. kompromisowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) compromise
• arabski: (1.1) حل وسط, اتفاق وسط
• białoruski: (1.1) кампраміс m
• bułgarski: (1.1) компромис m
• czeski: (1.1) kompromis m
• duński: (1.1) kompromis n
• francuski: (1.1) compromission ż
• interlingua: (1.1) compromisso
• islandzki: (1.1) málamiðlun ż
• japoński: (1.1) 和解
• niemiecki: (1.1) Kompromiss m
• norweski (bokmål): (1.1) kompromiss n
• norweski (nynorsk): (1.1) kompromiss n
• rosyjski: (1.1) компромисс m
• słowacki: (1.1) kompromis m
• szwedzki: (1.1) kompromiss w
• turecki: (1.1) uzlaşma
• ukraiński: (1.1) компроміс m
• włoski: (1.1) compromesso m

źródła:

kompromis (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompromis	kompromisy
dopełniacz	kompromisu	kompromisů
celownik	kompromisu	kompromisům
biernik	kompromis	kompromisy
wołacz	kompromise	kompromisy
miejscownik	kompromise / kompromisu	kompromisech
narzędnik	kompromisem	kompromisy

(1.1) kompromis

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kompromis (język duński)

wymowa:

Dania: [kɔmproˈmi] lub Dania: [kåmproˈmi]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kompromis

odmiana:

(1.1) et kompromis, kompromiset/kompromis'et, kompromiser/kompromis'er/kompromisser, kompromiserne/kompromis'erne/kompromisserne

przykłady:

(1.1) Det er i legen, at børnene udvikler empati, lærer at forhandle, indgå kompromisser samt løse konflikter.^[1] → To w zabawie dzieci rozwijają empatię, uczą się negocjować, zawierać kompromisy oraz rozwiązywać konflikty.

składnia:

kolokacje:

(1.1) indgå/finde et kompromis → zawrzeć/znaleźć kompromis

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. compromis

uwagi:

źródła:

1. Pædagogisk læreplan for Børnehuset Knolden (da). Børne- og undervisningsministeriet, 2020. [dostęp 2023-09-06].

kompromis (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kompromis

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: