kożuch
Z Wikisłownika, wolnego słownika
.jpg)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | kożuch | kożuchy |
| dopełniacz | kożucha | kożuchów |
| celownik | kożuchowi | kożuchom |
| biernik | kożuch | kożuchy |
| narzędnik | kożuchem | kożuchami |
| miejscownik | kożuchu | kożuchach |
| wołacz | kożuchu | kożuchy |
- (1.1) odzież. kraw. wyprawiona skóra zwierzęca o długim włosie; ciepła odzież wierzchnia z takiej skóry (najczęściej włosem do wewnątrz)
- (1.2) wierzchnia, gęstsza lub stężała warstwa jakiegoś płynu
- (1.3) ekol. drobna roślinność, liście lub zanieczyszczenie pokrywające powierzchnię wody
- odmiana:
- (1.1-3)
- przykłady:
- (1.1) Babcia nosiła kożuch i chustkę w kwiaty.
- (1.2) Zdejmij sobie ten kożuch z mleka, jak nie lubisz.
- (1.3) Staw został pokryty przez kożuch z rzęsy drobnej.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) podbić kożuchem
- (1.2) kożuch na mleku
- (1.3) kożuch bakteryjny
- synonimy:
- (1.1) futro, skóra zwierzęca, skóra
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kożuszkarz mos, kożusznik mos, kożuchowanie n, kożuchówka ż, Kożuchów mrz
- czas. kożuchować ndk.
- przym. kożuchowy
- związki frazeologiczne:
- kwiatek do kożucha • obiecał pan kożuch, ciepłe słowo jego (gw. (Kresy) obiciał pan kożuch, tepłe pańske słowo[1]) • pasuje jak kwiatek do kożucha • przypiąć kwiatek do kożucha
- etymologia:
- prasł. *kožuchъ
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sheepskin coat, sheepskin, sheepskin jacket, hide; (1.2) skin
- białoruski: (1.1) дублёнка ż, кажух m
- duński: (1.2) skind n
- esperanto: (1.1) peltaĵo
- estoński: (1.1) kasukas; (1.2) nahk; (1.3) kile
- francuski: (1.1) touloupe, fourrure, peau de mouton, peau, mouton
- kaszubski: (1.1) kòżëch m
- kazachski: (1.1) тон
- niemiecki: (1.1) Schafspelz, Pelz m
- rosyjski: (1.1) дублёнка ż, тулуп m
- ukraiński: (1.1) кожух m, дублянка ż
- węgierski: (1.1) irhabunda
- wilamowski: (1.1) pełc m
- włoski: (1.1) pelliccia ż; (1.2) panna ż
- źródła:
- Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 51.