karmelita

karmelita (język polski)

karmelici (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karmelita	karmelici
dopełniacz	karmelity	karmelitów
celownik	karmelicie	karmelitom
biernik	karmelitę	karmelitów
narzędnik	karmelitą	karmelitami
miejscownik	karmelicie	karmelitach
wołacz	karmelito	karmelici

(1.1) zakonnik z zakonu karmelitańskiego

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Strój karmelitów składa się z tuniki z pasem koloru brązowego oraz szkaplerza i kaptura tegoż koloru.

(1.1) Rafał Kalinowski był karmelitą bosym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zakonnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Karmel m

forma żeńska karmelitanka ż

przym. karmelicki, karmelitański

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. Karmel + -ita < hebr. כרמל

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Carmelite
• baskijski: (1.1) karmeldar
• białoruski: (1.1) кармеліт m
• hiszpański: (1.1) carmelita
• rosyjski: (1.1) кармелит m
• ukraiński: (1.1) кармеліт m
• włoski: (1.1) carmelitano m

źródła:

karmelita (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) daw. karmelita^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) karmelitán

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Karmel, karmelitán m, karmelitánka ż

forma żeńska karmelitka ż

przym. karmelitánsky, karmelitský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „karmelita” w: Slovník slovenského jazyka (1959–1968).