- wymowa:
- ?/i, IPA: [ˈkaptur], AS: [kaptur]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...
Zamknij
- (1.1) kraw. część płaszcza, kurtki lub bluzy służąca jako nakrycie głowy; zob. też kaptur (strój) w Wikipedii
- (1.2) przen. stan mnisi
- odmiana:
- (1.1-2)
- przykłady:
- (1.1) Nie mogę przypomnieć sobie twarzy tego człowieka, gdyż miał oczy zasłonięte kapturem.
- (1.2) Mniejsza, żeś państwa, trony, berła skruszył: / Będziesz tak śmiałym, żebyś kaptur ruszył?[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) nakrycie głowy
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zakapturzony mos, kapturka ż, kapturnica ż, kapturnik mos/mzw, kapturzenie n, zakapturzenie n
- zdrobn. kapturek mrz
- czas. kapturzyć ndk., zakapturzyć dk.
- przym. kapturowy, kapturzasty, zakapturzony
- ims. zakapturzony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac.[2], st.rus. kapturъ → szpiczasty kołpak futrzany[3]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hood, cowl, hoodie
- arabski: (1.1) قلنسوة ż (qalánsuwa)
- baskijski: (1.1) txano
- białoruski: (1.1) капюшон m, каптур m, капар m
- duński: (1.1) hætte
- esperanto: (1.1) kapuĉo
- estoński: (1.1) kapuuts, peakott
- francuski: (1.1) capuche ż, capuchon m
- hiszpański: (1.1) capucha ż
- interlingua: (1.1) cappucio
- kaszubski: (1.1) kapùca ż
- łaciński: (1.1) cucullus m
- niemiecki: (1.1) Kappe ż, Kapuze ż
- nowogrecki: (1.1) κουκούλα ż (koukoúla)
- polski język migowy:
- portugalski: (1.1) capucho m, capuz m
- rosyjski: (1.1) капюшон m (kapûšon)
- ukraiński: (1.1) каптур m (kaptur), капюшон m (kapûšon)
- węgierski: (1.1) csuklya, kapucni
- włoski: (1.1) cappuccio m
- źródła:
Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.
Hasło „kaptur” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.