jaśniutki

jaśniutki (język polski)

wymowa:

IPA: [jäɕˈɲutʲci], AS: [i ̯äśńutʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	jaśniutki		jaśniutka	jaśniutkie	jaśniutcy	jaśniutkie
dopełniacz	jaśniutkiego		jaśniutkiej	jaśniutkiego	jaśniutkich
celownik	jaśniutkiemu		jaśniutkiej	jaśniutkiemu	jaśniutkim
biernik	jaśniutkiego	jaśniutki	jaśniutką	jaśniutkie	jaśniutkich	jaśniutkie
narzędnik	jaśniutkim		jaśniutką	jaśniutkim	jaśniutkimi
miejscownik	jaśniutkim		jaśniutkiej	jaśniutkim	jaśniutkich
wołacz	jaśniutki		jaśniutka	jaśniutkie	jaśniutcy	jaśniutkie

(1.1) zdrobn. od: jasny

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Potem potrząsnęła nieporządną grzywą jaśniutkich jak słoma włosów, nieposłusznymi pasemkami spadających na brwi^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. jasny

rzecz. jasnota ż, jasność ż, jasne n

przysł. jasno

wykrz. jasne

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• wilamowski: (1.1) łihtła

źródła:

1. Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.