dzierżawa

dzierżawa (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzierżawa	dzierżawy
dopełniacz	dzierżawy	dzierżaw
celownik	dzierżawie	dzierżawom
biernik	dzierżawę	dzierżawy
narzędnik	dzierżawą	dzierżawami
miejscownik	dzierżawie	dzierżawach
wołacz	dzierżawo	dzierżawy

(1.1) praw. ekon. użytkowanie czyjejś rzeczy lub prawa majątkowego przez określony czas w zamian za ustaloną umową opłatę

(1.2) pot. czynsz opłacany przez dzierżawcę

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Chcę oddać w dzierżawę swoje gospodarstwo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dzierżawienie, wydzierżawianie; przest. arenda, arendowanie, pacht

(1.2) dzierżawne, czynsz, opłata dzierżawna

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) leasing, leasingowanie, wieczysta dzierżawa, tenuta

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzierżawność ż, dzierżawnictwo n, dzierżawka ż, dzierżawina ż, dzierżawczość ż, dzierżawca mos, dzierżawczyni ż, dzierżawne n, dzierżawienie n

czas. dzierżawić ndk., wydzierżawić dk.

przym. dzierżawny, dzierżawczy, dzierżawiony

przysł. dzierżawczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *dŕ̥žava → trzymanie, posiadanie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lease, holding, landholding, rental, tenancy
• białoruski: (1.1) арэнда ż; (1.2) арэнда ż
• bułgarski: (1.1) аренда ż; (1.2) аренда ż
• kataloński: (1.1) arrendament m
• ukraiński: (1.1) оренда ż; (1.2) оренда ż
• włoski: (1.1) affitto m, appalto m; (1.2) fitto m, affitto m, pigione m

źródła: