cyrkumfleks

cyrkumfleks (język polski)

 ĵ

litery z cyrkumfleksem (1.2)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. w niektórych językach: akcent długiej samogłoski o intonacji opadającej od tonu wyższego do niższego; zob. też cyrkumfleks w Wikipedii

(1.2) jęz. znak diakrytyczny pierwotnie używany w celu zaznaczania cyrkumfleksu (1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cyrkumfleks	cyrkumfleksy
dopełniacz	cyrkumfleksu	cyrkumfleksów
celownik	cyrkumfleksowi	cyrkumfleksom
biernik	cyrkumfleks	cyrkumfleksy
narzędnik	cyrkumfleksem	cyrkumfleksami
miejscownik	cyrkumfleksie	cyrkumfleksach
wołacz	cyrkumfleksie	cyrkumfleksy

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Literackie formy z cyrkumfleksem pochodzą zapewne z dialektu żmudzkiego, który ma odmienny system akcentuacyjny^[1].

(1.2) W przekładzie opowiadania Nhô Chic’ana pojawia się tylko jeden przypis […]. Wyjaśnia on znaczenie użytego już w tytule skrótu nhô (w polskim tekście uproszczonego poprzez pominięcie cyrkumfleksu do nho)^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) pot. daszek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. circumflexus^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1. Krzysztof Witczak, Ugrofinizmy w języku jaćwieskim, „Acta Baltico-Slavica” 44, 2020.
2. Agnieszka Kruk, Oralność w oryginale i przekładzie portugalskojęzycznej literatury afrykańskiej — przejawy i funkcje, „Zagadnienia Rodzajów Literackich” 64(4), 2021.
3.  Hasło „cyrkumfleks” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.