buzia

buzia (język polski)

buzia (1.2)

buzia (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈbuʑa], AS: [buźa], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. usta

(1.2) pot. twarz

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	buzia	buzie
dopełniacz	buzi	buzi / buź[1]
celownik	buzi	buziom
biernik	buzię	buzie
narzędnik	buzią	buziami
miejscownik	buzi	buziach
wołacz	buzio	buzie

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Stojąc tam z rozdziawioną buzią, wyglądał jak dureń.

(1.2) Naprawdę masz śliczną trójkątną buzię ze spiczastym noskiem i rzeczywiście trochę przypominasz zaaferowaną myszkę. Cudowną myszkę, z ciekawymi świata ślepkami. Poza tym masz oryginalne, rudawe włosy i zupełnie przyzwoite, wcale nie mysie nóżki.^[2]

składnia:

kolokacje:

(1.1) otworzyć / zamknąć buzię • oddychać przez buzię • rozdziawiona buzia

(1.2) mieć ładną buzię

synonimy:

(1.1) pysio, usteczka

(1.2) twarzyczka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. buziak m

zdrobn. buźka ż, buziuchna ż, buziulka ż, buziunia ż, buzieńka ż

wykrz. buźka

związki frazeologiczne:

dać buzi • trzymać buzię na kłódkę

etymologia:

uwagi:

(1.1) Często w odniesieniu do dziecięcych lub dziewczęcych.

(1.2) Często w odniesieniu do dzieci lub dziewcząt.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mouth; (1.2) face
• hiszpański: (1.1) boquita ż; (1.2) carita ż
• jidysz: (1.2) פּנימל n (peneml)
• niemiecki: (1.1) Mund m; (1.2) Gesicht n
• ukraiński: (1.1) бузя ż, уста́ lm; (1.2) бузя ż, лице́ n, обли́ччя n
• wilamowski: (1.1) buz ż, muölla n, miölla n; (1.2) gyzyht n

źródła:

1.  Porada „warianty fleksyjne w słownikach i korpusie” w: Poradnia językowa PWN.
2. Kinga Dunin, Tabu, 1998