buńczuczny

buńczuczny (język polski)

wymowa:

IPA: [bũj̃n͇ˈʧ̑uʧ̑nɨ], AS: [bũĩ ̯ṇčučny], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik jakościowy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	buńczuczny		buńczuczna	buńczuczne	buńczuczni	buńczuczne
dopełniacz	buńczucznego		buńczucznej	buńczucznego	buńczucznych
celownik	buńczucznemu		buńczucznej	buńczucznemu	buńczucznym
biernik	buńczucznego	buńczuczny	buńczuczną	buńczuczne	buńczucznych	buńczuczne
narzędnik	buńczucznym		buńczuczną	buńczucznym	buńczucznymi
miejscownik	buńczucznym		buńczucznej	buńczucznym	buńczucznych
wołacz	buńczuczny		buńczuczna	buńczuczne	buńczuczni	buńczuczne
stopień wyższy buńczuczniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik buńczuczniejszy buńczuczniejsza buńczuczniejsze buńczuczniejsi buńczuczniejsze dopełniacz buńczuczniejszego buńczuczniejszej buńczuczniejszego buńczuczniejszych celownik buńczuczniejszemu buńczuczniejszej buńczuczniejszemu buńczuczniejszym biernik buńczuczniejszego buńczuczniejszy buńczuczniejszą buńczuczniejsze buńczuczniejszych buńczuczniejsze narzędnik buńczuczniejszym buńczuczniejszą buńczuczniejszym buńczuczniejszymi miejscownik buńczuczniejszym buńczuczniejszej buńczuczniejszym buńczuczniejszych wołacz buńczuczniejszy buńczuczniejsza buńczuczniejsze buńczuczniejsi buńczuczniejsze
stopień najwyższy najbuńczuczniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbuńczuczniejszy najbuńczuczniejsza najbuńczuczniejsze najbuńczuczniejsi najbuńczuczniejsze dopełniacz najbuńczuczniejszego najbuńczuczniejszej najbuńczuczniejszego najbuńczuczniejszych celownik najbuńczuczniejszemu najbuńczuczniejszej najbuńczuczniejszemu najbuńczuczniejszym biernik najbuńczuczniejszego najbuńczuczniejszy najbuńczuczniejszą najbuńczuczniejsze najbuńczuczniejszych najbuńczuczniejsze narzędnik najbuńczuczniejszym najbuńczuczniejszą najbuńczuczniejszym najbuńczuczniejszymi miejscownik najbuńczuczniejszym najbuńczuczniejszej najbuńczuczniejszym najbuńczuczniejszych wołacz najbuńczuczniejszy najbuńczuczniejsza najbuńczuczniejsze najbuńczuczniejsi najbuńczuczniejsze

(1.1) buntowniczy, zaczepny, czupurny, zawadiacki

odmiana:

(1.1)^[1]

 

przykłady:

(1.1) Mowa Hitlera w monachijskiej Löwenbraükeller jest buńczucznym, przeplatanym wulgarną ironią, usprawiedliwianiem się^[2].

(1.1) Nawet dyplomacja pruska tak buńczuczna, zajmowała wobec Wielkiej Brytanii stanowisko niezmiernie ostrożne^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wyzywający, wojowniczy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. buńczuk mrz, buńczuczność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. buńczuk + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) blasterous

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Andrzej Bobkowski, Szkice piórkiem : (Francja 1940-1944), 1957, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
3. Henryk Wereszycki, Sojusz trzech cesarzy. Walka o pokój europejski 1872–1878, 2010, Narodowy Korpus Języka Polskiego.