brunet

Podobna pisownia: brünett

brunet (język polski)

brunet (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbrũnɛt], AS: [brũnet], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brunet	bruneci
dopełniacz	bruneta	brunetów
celownik	brunetowi	brunetom
biernik	bruneta	brunetów
narzędnik	brunetem	brunetami
miejscownik	brunecie	brunetach
wołacz	brunecie	bruneci

(1.1) człowiek o włosach czarnego koloru

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Jeden z tych ludzi był Anglikiem, drugi Francuzem; obydwaj szczupli, wysokiego wzrostu, jeden brunet, jako południowiec z Prowansji, ​drugi rudy jak prawdziwy gentleman z Lancashire^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) blondyn

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bruneteczka ż

zdrobn. brunecik m

forma żeńska brunetka ż, bruneta ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. brunet, słowo w użyciu od końca XVIII w., oznaczało pierwotnie (tak jak i współcześnie w j. francuskim), kogoś o brązowych włosach^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) brunet, brunette
• arabski: (1.1) أسمر m
• białoruski: (1.1) брунет m, чарнявы m
• bułgarski: (1.1) брюнет m
• czeski: (1.1) brunet m
• hiszpański: (1.1) moreno m
• jidysz: (1.1) ברונעט m
• nowogrecki: (1.1) μελαχρινός m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) брюнет m
• słowacki: (1.1) brunet m
• ukraiński: (1.1) брюнет m
• węgierski: (1.1) barna
• włoski: (1.1) bruno m

źródła:

1. Juliusz Verne, Kurier carski
2. Studia językoznawcze poświęcone profesorowi doktorowi Stanisławowi Rospondowi, red. Marian Adamus, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1966, s. 159

brunet (język angielski)

brunet (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) brunet, rzad. brunetka

przymiotnik

(2.1) rzad. ciemnowłosy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) dark-haired

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. forma żeńska brunette

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

brunet (język czeski)

brunet (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brunet	bruneti / brunetové
dopełniacz	bruneta	brunetů
celownik	brunetovi / brunetu	brunetům
biernik	bruneta	brunety
wołacz	brunete	bruneti / brunetové
miejscownik	brunetovi / brunetu	brunetech
narzędnik	brunetem	brunety

(1.1) brunet^[1]

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brunetka ż, bruneta ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Iwona Imioło, Kieszonkowy słownik czesko-polski, polsko-czeski, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2008, ISBN 978-83-7435-949-8, s. 27.

brunet (język słowacki)

brunet (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) brunet^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) blondín

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska bruneta ż, brunetka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 52.