botaniczka

botaniczka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɔtãˈɲit͡ʃka], AS: [botãńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	botaniczka	botaniczki
dopełniacz	botaniczki	botaniczek
celownik	botaniczce	botaniczkom
biernik	botaniczkę	botaniczki
narzędnik	botaniczką	botaniczkami
miejscownik	botaniczce	botaniczkach
wołacz	botaniczko	botaniczki

(1.1) pot. specjalistka w zakresie botaniki^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Zofia Paryska w ciągu swojego długiego i niezwykle pracowitego życia, jako botaniczka z wykształcenia, publikowała wiele prac z tej dziedziny^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) botanik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) biolożka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. botanika ż, botaniczność ż, botanizowanie n

forma męska botanik mos, botanista mos

czas. botanizować ndk.

przym. botaniczny

przysł. botanicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. botanik + -ka^[3]

uwagi:

(1.1) por. botanik; zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: botanik

• czeski: (1.1) botanička ż
• galicyjski: (1.1) botánica ż
• niemiecki: (1.1) Botanikerin ż
• słowacki: (1.1) botanička ż
• słoweński: (1.1) botaničarka ż

źródła:

1.  Hasło „botaniczka” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Tygodnik Podhalański, nr 18, Zakopane, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
3.  Porada „Psycholożka a psychologini” w: Poradnia językowa PWN.