botanik

Podobna pisownia: Botanik

botanik (język polski)

wymowa:

IPA: [bɔˈtãɲik], AS: [botãńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) specjalista w zakresie botaniki

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	botanik	botanicy
dopełniacz	botanika	botaników
celownik	botanikowi	botanikom
biernik	botanika	botaników
narzędnik	botanikiem	botanikami
miejscownik	botaniku	botanikach
wołacz	botaniku	botanicy
depr. M. i W. lm: (te) botaniki[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	botanik	botanik
dopełniacz	botanik	botanik
celownik	botanik	botanik
biernik	botanik	botanik
narzędnik	botanik	botanik
miejscownik	botanik	botanik
wołacz	botanik	botanik

(2.1) kobieta botanik (1.1), botaniczka

odmiana:

(1.1)

 

(2.1) nieodm.,

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. botanista^[2]

(2.1) pot. botaniczka

antonimy:

hiperonimy:

(1-2) biolog

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. botanika ż, botaniczność ż, botanizowanie n

forma męska przest. botanista mos

forma żeńska botaniczka ż

czas. botanizować ndk.

przym. botaniczny

przysł. botanicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. botanika

uwagi:

(1.1) por. botanista; zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

(2.1) por. botaniczka; zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: botaniczka

• angielski: (1.1) botanist
• arabski: (1.1) نباتي
• białoruski: (1.1) батанік m
• czeski: (1.1) botanik m
• duński: (1.1) botaniker w
• esperanto: (1.1) botanikisto
• fiński: (1.1) kasvitieteilijä
• francuski: (1.1) botaniste
• hebrajski: (1.1) בוטניקאי m
• hiszpański: (1.1) botánico m
• interlingua: (1.1) botanista
• islandzki: (1.1) grasafræðingur m
• jidysz: (1.1) באָטאַניקער m (botaniker)
• nowogrecki: (1.1) βοτανολόγος m
• portugalski: (1.1) botânico m
• rosyjski: (1.1) ботаник m
• słowacki: (1.1) botanik m
• szwedzki: (1.1) botaniker w
• ukraiński: (1.1) ботанік m
• węgierski: (1.1) botanikus
• wietnamski: (1.1) nhà thực vật học
• włoski: (1.1) botanico m

źródła:

1.  Hasło „botanik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2.  Hasło „botanista” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

botanik (język czeski)

wymowa:

podział przy przenoszeniu wyrazu: bo•ta•nik

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	botanik	botanici / botanikové
dopełniacz	botanik	botaniků
celownik	botanikovi / botaniku	botanikům
biernik	botanika	botaniky
wołacz	botaniku	botanici / botanikové
miejscownik	botanikovi / botaniku	botanicích
narzędnik	botanikem	botaniky

(1.1) botanik

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) biolog

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. botanika ż

forma żeńska botanička ż

czas. botanizovat ndk.

przym. botanický

przysł. botanicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

botanik (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) botanika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. botaniker w

przym. botanisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

botanik (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) botanik^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. botanika ż

forma żeńska botanička ż

czas. botanizovať ndk.

przym. botanický

przysł. botanicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 46.

botanik (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) botanika

odmiana:

(1.1) en botanik, botaniken, blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. botaniker w

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

botanik (język turecki)

wymowa:

IPA: [bota'nic]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) botanika

przymiotnik

(2.1) botaniczny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) sistematik botanik • farmasötik botanik • orman botaniği • botanik bahçesi

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: