asystent

asystent (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba pomagająca specjaliście przy wykonywanej przez niego pracy^[1]

(1.2) stud. stanowisko na wyższej uczelni lub w instytucie naukowym niższe od adiunkta; t. osoba zajmująca to stanowisko^[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	asystent	asystenci
dopełniacz	asystenta	asystentów
celownik	asystentowi	asystentom
biernik	asystenta	asystentów
narzędnik	asystentem	asystentami
miejscownik	asystencie	asystentach
wołacz	asystencie	asystenci

(2.1) inform. program ułatwiający użytkownikowi wykonanie określonej procedury

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Asystent burmistrza kontaktuje się z mediami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) asystent stażysta • starszy asystent • asystent reżysera / redaktora

(1.2) zajęcia z asystentem

synonimy:

(1.1) pomocnik, pomagier, prawa ręka

(2.1) kreator

antonimy:

(1.1) przełożony, kierownik, mistrz, pracodawca

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. asysta ż, asystowanie n

forma żeńska asystentka ż

czas. asystować

przym. asystencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Assistent < łac. assistēns → towarzyszący^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kreator

• angielski: (1.1) assistant; (1.2) attendant; (2.1) wizard, assistant
• białoruski: (1.1) асістэнт m; (1.2) асістэнт m
• bułgarski: (1.1) асистент m; (1.2) асистент m
• fiński: (1.1) assistentti, avustaja
• francuski: (1.1) assistante ż
• łaciński: (1.1) homo assistens m, adiutor m
• niemiecki: (1.1) Assistent m
• słowacki: (1.1) asistent m
• ukraiński: (1.1) асисте́нт m; (1.2) асисте́нт m
• węgierski: (1.2) tanársegéd
• włoski: (1.1) assistente m

źródła:

1.  Hasło „asystent” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2.  Hasło „asystent” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.