Katuń

Podobna pisownia: Kattun • katun

Katuń (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Katuń	Katunie
dopełniacz	Katuni[2]	Katuni
celownik	Katuni	Katuniom
biernik	Katuń	Katunie
narzędnik	Katunią	Katuniami
miejscownik	Katuni	Katuniach
wołacz	Katuni	Katunie

(1.1) geogr. hydrol. rzeka płynąca przez azjatycką część Rosji, łącząc się z Biją tworzy Ob^[1]; zob. też Katuń w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Katuni • nad Katunią • Katuń wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Katuni • pływać / płynąć Katunią

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzeka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) Катун
• czeski: (1.1) Katuň
• francuski: (1.1) Katoun
• niemiecki: (1.1) Katun
• rosyjski: (1.1) Катунь
• ukraiński: (1.1) Катунь

źródła:

1.  Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 233.
2. Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 191.