Jutlandczyk

Jutlandczyk (język polski)

wymowa:

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Jutlandczyk	Jutlandczycy
dopełniacz	Jutlandczyka	Jutlandczyków
celownik	Jutlandczykowi	Jutlandczykom
biernik	Jutlandczyka	Jutlandczyków
narzędnik	Jutlandczykiem	Jutlandczykami
miejscownik	Jutlandczyku	Jutlandczykach
wołacz	Jutlandczyku	Jutlandczycy

(1.1) mieszkaniec Jutlandii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Nie mam z sąsiadami nic wspólnego. To sami muzułmanie i Jutlandczycy. „Powiedział Jutlandczycy?” – pomyślał Carl. Gość rzuca im takie prowokacje prosto w twarz^[1]?

(1.1) Znajdując się najbliżej miejsca starcia okręty Jutlandczyków, chociaż w pełni obsadzone załogą, ostentacyjnie nie przyłączyły się do bitwy^[2].

(1.1) Flota duńska składała się z Zelandczyków, Szlezwiczan, Skanów i Jutlandczyków^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jutland mzw, Jutlandia ż

przym. jutlandzki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Jutlander
• duński: (1.1) jyde w
• norweski (bokmål): (1.1) jyde m
• norweski (nynorsk): (1.1) jyde m
• rosyjski: (1.1) ютландец m
• szwedzki: (1.1) jyllänning w

źródła:

1. Jussi Adler-Olsen, Pogrzebany, wyd. Sonia Draga, 2018.
2. Andrzej Michałek, Słowianie – Słowianie Zachodni: monarchie wczesnofeudalne, s. 137, Bellona, 2007.
3. Materiały zachodniopomorskie, t. XIII, s. 273, Muzeum Pomorza Zachodniego, Szczecin 1967.