βλακεία

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) głupota, bezmyślność; (1.2) bzdura, głupota; (1.3) głupstwo, nierozważny postępek
odmiana:: F25: lp D. βλακείας; lm βλακείες, D. βλακειών
przykłady:: (1.3) Έκανε μια βλακεία και τώρα τρέμει μην το μάθει η μάνα του. → Zrobił głupstwo, a teraz boi się, żeby nie nie dowiedziała się o tym jego matka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) κουταμάρα, μωρία; (1.2) ανοησία
antonimy:: (1.1) εξυπνάδα
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. βλάκας, βλακέντιος, βλακόμετρο, βλακόμουτρο; czas. βλακεύω, βλακοφέρνω; przym. βλακώδης
związki frazeologiczne:
etymologia:: gr. βλακεία
uwagi:
źródła:

βλακεία (język nowogrecki)