Zygmunt Odrowąż-Zawadzki

Zygmunt Ludwik Stanisław Odrowąż-Zawadzki (ur. 27 listopada 1911 w Radgoszczy, zm. 13 października 2008 w Gdańsku) – generał brygady Wojska Polskiego.

Zygmunt Zawadzki

Zygmunt Odrowąż-Zawadzki w wieku 94 lat
generał brygady
Pełne imię i nazwisko	Zygmunt Ludwik Stanisław Zawadzki
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1911 Radgoszcz
Data i miejsce śmierci	13 października 2008 Gdańsk
Przebieg służby
Lata służby	1929–1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	5 Batalion Strzelców Karpackich
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa kampania włoska
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej (od 15 listopada 1929 do 27 lipca 1930 był uczniem 60. klasy)^[1]. 7 sierpnia 1932 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1932 i 144. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 57 pułku piechoty w Poznaniu^[2][3][4]. 1 marca 1935 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1935 stopień porucznika w korpusie oficerów piechoty i 144. lokatą^[5][6]. W 1937 został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1937/39^[7]. Był najmłodszym wiekiem absolwentem tej szkoły. Podczas kampanii wrześniowej oficer operacyjny 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. Uczestnik bitwy nad Bzurą, podczas której dostał się do niewoli niemieckiej^[8].

Następnie przez Węgry przedostał się do Wojska Polskiego we Francji. Jako oficer operacyjny Brygady Karpackiej uczestniczył w operacji libijskiej i w walkach o Tobruk. W maju 1942 roku został wyznaczony na stanowisko oficera wywiadowczego w Sztabie Dywizji Strzelców Karpackich^[9]. 1 września 1943 roku został szefem Oddziału Operacyjnego Sztabu 3 Dywizji Strzelców Karpackich^[10]. Uczestnik kampanii włoskiej. Za bitwę o Ankonę odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari. W bitwie nad Senio i o Bolonię uczestniczył jako dowódca 5 Batalionu Strzelców Karpackich. Po zakończeniu kampanii włoskiej został dyrektorem nauk w Oficerskiej Szkole Taktycznej 2 Korpusu. Uczestniczył w 29 bitwach, w tym nad Bzurą, pod Ghazalą, pod Monte Cassino, o Ankonę, nad Senio i o Bolonię oraz obronie Tobruku.

Po powrocie do kraju w 1947 r. przez długi czas nie mógł znaleźć pracy. Dopiero po ukończeniu Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu w 1952 r. otrzymał możliwość zatrudnienia w cywilu.

3 maja 2006 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński, na wniosek Ministra Obrony Narodowej Radosława Sikorskiego, mianował go generałem brygady^[11].

Zmarł 13 października 2008 w Gdańsku. W archikatedrze oliwskiej odbyła się msza święta żałobna, koncelebrowana przez arcybiskupa Leszka Sławoja Głódzia, jest pochowany na cmentarzu w Oliwie (kwatera 23-7-3)^[12]. Był ostatnim żyjącym oficerem dyplomowanym Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej^[13].

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari^[14].

Rodzina

Zygmunt Odrowąż-Zawadzki był ostatnim mężczyzną z rodu Odrowążów-Zawadzkich, potomkiem św. Jacka Odrowąża i biskupa Krakowa Iwo Odrowąża. Poślubił Lidię z domu Łańcucką, z którą miał jedyną córkę Joannę Odrowąż-Zawadzką, lekarza medycyny. Zygmunt posiada też jedyną wnuczkę, Annę Odrowąż-Coates^[15], z domu Odrowąż-Zawadzką, żonę pilota wojskowego, oficera RAF. Anna Odrowąż-Coates jest dr hab. i profesorem Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie^[16].

Publikacje

• „Zygmunt Odrowąż-Zawadzki. Bóg – Honor – Ojczyzna. Wspomnienia”. Wydawnictwo DJ, Gdańsk 2007.
• „Dzieje 14 Dywizji Piechoty (Poznańskiej)”. GDW, Gdańsk 2005.