Loading AI tools
gatunek motyla Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zmrocznik przytuliak[6] (Hyles gallii) – gatunek motyla z rodziny zawisakowatych (Sphingidae).
| Hyles gallii[1] | |||||
| (Rottemburg, 1775) | |||||
 Zmrocznik przytuliak | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj |
Hyles | ||||
| Gatunek |
zmrocznik przytuliak | ||||
| |||||
| |||||
Jest to gatunek o zasięgu holarktycznym[7]. Zajmuje Eurazję od północno-zachodniej Francji, Wyspy Brytyjskie, kraje Europy Zachodniej, Środkowej i Wschodniej, Półwysep Iberyjski i Bałkański, północną Turcję, północną Fennoskandię, dalej Rosję, Afganistan, Kazachstan, Tybet, Nepal po Chiny, Koreę i Japonię[8].
Zasięg występowania tego gatunku w Ameryce Północnej obejmuje północną Kalifornię, Kolorado, Pensylwanię i stan Nowy Jork[8].
W Polsce podawany jest już z końca XIX wieku[5]. Znany z całej Polski[7], choć po 1960 roku nie wykazywany z województwa zachodniopomorskiego[9][10]. Zmrocznik przytuliak uważany jest za motyla raczej rzadko spotykanego w Polsce[7][11].
Motyl o rozpiętości skrzydeł 64–72 mm[7]. Przednie skrzydła są brunatne z ciągnącą się od nasady do wierzchołka skrzydła białożółtą smugą[7]. Cechą rozpoznawczą tego gatunku jest smuga kostalna, która jest jednolita[11]. Przy nasadzie skrzydła sterczące białe i czarno-błękitne włoski[2]. Tylne skrzydła przy nasadzie czarne, środkowa część skrzydeł przy wierzchołku żółtawa, w środku ceglastoczerwona, przy kącie tylnym skrzydeł biała[7][2]. Zewnętrzna część skrzydeł czarna z wąskim szarobrunatnym brzegiem zewnętrznym, natomiast strzępina jest biała[7][2]. Odwłok oliwkowo-brunatny, dwa pierwsze segmenty z szerokimi, białymi i czarnymi paskami po bokach[7][2]. Po bokach 5 i 6 segmentu znajdują się niewielkie, poprzeczne białe paski. Na grzbietowej stronie odwłoka czasem zaznaczona wąska jasna linia i rząd białych kropek[7][2].
Habitat tego zawisaka to łąki[12], śródleśne łąki, zręby, nasłonecznione stoki, parki i ogrody[7].
Dorosłe osobniki (imagines) spotykane są od maja do lipca, czasem występuje druga generacja w sierpniu i wrześniu[7][11]. Larwy (gąsienice), przeważnie na roślinach żywicielskich, obserwuje się w maju i czerwcu, później jeszcze w sierpniu do października[13].
Gąsienica żeruje na różnych gatunkach przytulii tj. na przytulii pospolitej (Galium mollugo)[3], przytulii właściwej (Galium verum)[7][13] i na przytulii czepnej (Galium aparine)[14]. Za roślinę żywicielską podaje się też wierzbówkę kiprzycę (Chamaenerion angustifolium)[7][13][14], babkę zwyczajną (Plantago major), a także gatunki wierzbownicy (Epilobium sp.)[5], fuksji (Fuchsia sp.), i czartawy (Circaea sp.)[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
