Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Jabłoński (ur. 17 kwietnia 1950 w Zawierciu) – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego MON[1].
generał dywizji w st. spocz. | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
• WSOWP |
Stanowiska |
• d-ca plszk, d-ca kpszk |
Odznaczenia | |
Zbigniew Jabłoński urodził się 17 kwietnia 1950 w Zawierciu na Śląsku. We wrześniu 1968 rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu. Był słuchaczem – podchorążym do sierpnia 1972, promowany na podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu szkolnego, a następnie dowódca kompanii szkolnej czołgów w 27 pułku zmechanizowanym w Kłodzku z 2 Dywizji Zmechanizowanej. W okresie 1976–1977 sprawował funkcję komendanta Szkoły Podoficerskiej w 27 pz. oraz szefa sztabu szkolnego batalionu czołgów. W 1978 został skierowany na studia w Akademii Wojsk Pancernych w Moskwie. W trakcie studiów awansowany na stopień kapitana (1978). W 1981 po zakończeniu studiów powierzono mu stanowisko zastępcy dowódcy 27 pz ds. liniowych, a w latach 1982–1884 był w tym pułku szefem sztabu – zastępcą dowódcy. W 1984 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 8 pułku czołgów w Żaganiu z 11 Dywizji Pancernej. Dowodzony przez niego pułk zdobył tytuł przodującej w Śląskim Okręgu Wojskowym[2].
W 1987 rozpoczął służbę w Gubinie, gdzie objął funkcję szefa sztabu – zastępcy dowódcy 5 Dywizji Pancernej, a następnie w okresie 1989–1990 był dowódcą tej dywizji. W okresie 1990–1992 pełnił służbę na stanowisku dowódcy 5 Dywizji Zmechanizowanej. Dowodzona przez niego dywizja została wyróżniona w rozkazie Ministra Obrony Narodowej jako przodujący związek taktyczny Wojska Polskiego. W 1993 został skierowany na Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, po ukończeniu których powierzono mu ponownie funkcję dowódcy 5 Dywizji Zmechanizowanej. 11 listopada 1993 został awansowany na stopień generała brygady[3]. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsy. Dowodzona przez niego dywizja (1993–1996) uzyskała po raz kolejny tytuł przodującego ZT[2].
W 1996 został skierowany do Wrocławia, gdzie rozpoczął służbę na stanowisku zastępcy szefa Sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego ds. operacyjnych, a od listopada tego roku objął funkcję zastępcy dowódcy – szefa Sztabu ŚOW. W latach 1997–2000 był zastępcą dowódcy ŚOW – szefem szkolenia. W czerwcu 2000 był skierowany do Warszawy, gdzie pełnił służbę na stanowisku dyrektora Departamentu Kadr MON. Był jednym z autorów nowego modelu strukturalnego kadry sił zbrojnych, dostosowanego do standardów NATO oraz zmian w pragmatyce kadrowej[4]. W 2002 został dyrektorem Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego MON na okres trzyletniej kadencji[5][2]. 15 sierpnia 2004 awansowany na stopień generała dywizji przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego[6]. W 2006 zakończył zawodową służbę wojskową. 15 sierpnia 2006 został uhonorowany listem przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego w związku z zakończeniem służby wojskowej[7][2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.