Loading AI tools
polski prokurator w czasach stalinizmu, pułkownik LWP, pisarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Franciszek Domino (ur. 21 grudnia 1929 w Kielnarowej, zm. 11 czerwca 2019[1]) – pułkownik ludowego Wojska Polskiego, prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej w czasach stalinizmu, pisarz.
 | |
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
11 czerwca 2019 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Poznaniu |
| Stanowiska |
prokurator wojskowy |
| Późniejsza praca |
dyplomata, pisarz |
| Odznaczenia | |
       | |
Syn Stanisława i Antoniny. W lutym 1940 został wywieziony z rodziną w głąb ZSRR w okolice Irkucka[2]. Na zesłaniu zmarła jego matka, ojciec wstąpił później do 1 DP. Zbigniew Domino wrócił do kraju w 1946. Należał do Związku Walki Młodych i Związku Młodzieży Polskiej. Od 1949 należał do PZPR.
W 1949 ukończył jako prymus Oficerską Szkołę Prawniczą w Jeleniej Górze[3]. W 1950 mianowany został oficerem śledczym Wojskowej Prokuratury Rejonowej w Poznaniu. Oddelegowany do pracy w Naczelnej Prokuraturze Wojskowej, prokurator NPW w latach 1952 i 1954–1959, sekretarz tzw. Komisji Mazura w latach 1956–1957. Zasadnicza część „raportu komisji Mazura” dotycząca odpowiedzialności oficerów śledczych z Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego oparta została na „Notatce w sprawie nadużyć w śledztwie w organach Informacji” sporządzonej przez mjr. Zbigniewa Domino i opublikowanej w „Zeszytach Historycznych” w Paryżu w 1984 roku, tj. 15 lat przed ujawnieniem raportu Komisji Mazura przez Gazetę Wyborczą (22.01.1999).
W latach 1959–1963 pracownik prokuratur Marynarki Wojennej. W 1967 mianowany szefem Wydziału ds. Szczególnej Wagi Naczelnej Prokuratury Wojskowej, później awansowany na szefa Oddziału V NPW ds. Zleconych. Prokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Rzeszowie, w latach 1973–1975 oficer do zleceń specjalnych Głównego Zarządu Politycznego WP. Eksternistyczne studia z prawa karnego: magisterskie (UP Poznań – 1950. i UW Warszawa – 1958) oraz doktoranckie (UMK Toruń, 1967).
W latach 1980–1985 i 1989–1990 radca ambasady PRL w Moskwie. Od 27 października 1986 do 19 czerwca 1989 był zastępcą kierownika Wydziału Kultury Komitetu Centralnego PZPR[4]. 12 czerwca 1986 został członkiem II kadencji Narodowej Rady Kultury[5].
Prozaik, reportażysta, autor powieści, zbiorów opowiadań. Jego książki przetłumaczono na ukraiński, rosyjski, francuski, bułgarski, słowacki, białoruski, kazachski, gruziński. Laureat m.in. Nagrody Literackiej im. Władysława St. Reymonta[6], Literackiej Nagrody Ukraińskiej Fundacji Kultury im. Wołodymyra Wynnyczenki.
W 2011 roku Janusz Zaorski wyreżyserował Syberiadę polską na podstawie najbardziej znanej książki Zbigniewa Domino.
Członek Związku Literatów Polskich. W latach 1970. był przewodniczącym zarządu oddziału ZLP.
Zamieszkał w Rzeszowie. Pochowany na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
