Loading AI tools
radziecki generał (1899－1961) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Jakowlewicz Kołpakczi, ros. Влади́мир Я́ковлевич Колпакчи́ (ur. 26 sierpnia?/7 września 1899 w Kijowie, zm. 17 maja 1961 w Moskwie) – radziecki generał armii, Bohater Związku Radzieckiego (1945).
 | |
 generał armii | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 września 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 maja 1961 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1916–1961 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
12 Korpus Strzelecki |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa; |
| Odznaczenia | |
          | |
Deklarował narodowość rosyjską, choć najprawdopodobniej był Krymczakiem. 1916 wcielony do carskiej armii, brał udział w I wojnie światowej jako młodszy podoficer.
W 1917 wstąpił do Czerwonej Gwardii, uczestniczył w szturmie na Pałac Zimowy podczas rewolucji październikowej. Od 1918 w Armii Czerwonej, kolejno dowódca kompanii, batalionu i pułku w wojnie domowej. Pełnił funkcję komendanta Piotrogrodu. Od 1923 uczestnik walk z basmaczami w Azji Środkowej. 1924–1936 dowódca pułku, szef sztabu i dowódca dywizji strzeleckiej, zastępca szefa sztabu Białoruskiego Okręgu Wojskowego.
W 1928 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego, 26 listopada 1935 mianowany kombrygiem. 1936 wysłany ze specjalną misją do Hiszpanii, po powrocie w marcu 1938 został dowódcą 12 Korpusu Strzeleckiego (8 marca 1938 mianowany komdywem). Od grudnia 1940 szef sztabu Charkowskiego Okręgu Wojskowego.
Po ataku Niemiec na ZSRR mianowany szefem sztabu nowo utworzonej 18 Armii, która jesienią 1941 została okrążona podczas walk o Donbas. Po śmierci dowódcy, gen. por. Andrieja Smirnowa objął dowództwo armii i zdołał wyprowadzić z okrążenia część wojsk ze sztabem. Od grudnia 1941 szef sztabu, od stycznia 1942 zastępca dowódcy wojsk Frontu Briańskiego. Od lutego 1942 zastępca dowódcy 4 Armii Uderzeniowej Frontu Kalinińskiego, od marca 1942 dowódca Wieliżskiej Grupy Wojsk tego frontu. Od maja 1942 dowódca 7 Armii Rezerwowej, od lipca 1942 na Froncie Stalingradzkim, dowódca 62 Armii. Od listopada 1942 dowódca 30 Armii Frontu Zachodniego, od maja 1943 dowódca 63 Armii Frontu Briańskiego, z którą brał udział w bitwie pod Kurskiem, operacji briańskiej i operacji orszańskiej. Od lutego 1944 szef sztabu 2 Frontu Białoruskiego, od kwietnia dowódca 69 Armii 1 Frontu Białoruskiego. Uczestnik operacji białoruskiej, sforsowania Bugu i Wisły i uchwycenia przyczółka. Od 2 listopada 1944 generał pułkownik. Brał udział w operacji wiślańsko-odrzańskiej (w tym w walkach o Chełm, Kalisz, Międzyrzecz, Gorzów Wielkopolski i Świebodzin) i bitwie o Berlin. 6 kwietnia 1945 otrzymał tytuł Bohatera ZSRR.
Od lipca do października 1945 dowódca wojsk Bakijskiego Okręgu Wojskowego, później dowódca 40, 1 (30.07.1946 – 12.05.1950) i 6 Armii (02.04.1952 – maj 1954) i wojsk Północnego Okręgu Wojskowego (maj 1954 – 04.04.1956). Od 1 sierpnia 1956 szef Głównego Zarządu Szkolenia Wojsk Lądowych. 5 maja 1961 mianowany generałem armii.
Zginął w katastrofie helikoptera Mi-4 wraz z generałem pułkownikiem Siemionem Pieriewiortkinem. Jego śmierć przez długi czas była przemilczana. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
