Wiewiórka[22] (Sciurus) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórek (Sciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Wiewiórka
Sciurus |
Linnaeus, 1758[1] |
|
Przedstawiciel rodzaju – wiewiórka szara (S. carolinensis) |
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty |
Królestwo
|
zwierzęta |
Typ |
strunowce |
Podtyp |
kręgowce |
Nadgromada |
żuchwowce |
Gromada |
ssaki |
Infragromada |
łożyskowce |
Rząd |
gryzonie |
Podrząd |
wiewiórkokształtne |
Rodzina |
wiewiórkowate |
Podrodzina |
wiewiórki |
Plemię |
wiewiórki |
Rodzaj |
wiewiórka |
Typ nomenklatoryczny |
Sciurus vulgaris Linnaeus, 1758 |
Synonimy |
- Guerlinguetus J.E. Gray, 1821[2]
- Macroxus F. Cuvier, 1823[3]
- Macroxus F. Cuvier, 1825[4]
- Macroschus[uwaga 1] Gloger, 1841[5]
- Echinosciurus Trouessart, 1880[6]
- Neosciurus Trouessart, 1880[6]
- Parasciurus Trouessart, 1880[6]
- Aphrontis Schultze, 1893[7]
- Araeosciurus E.W. Nelson, 1899[8]
- Baiosciurus E.W. Nelson, 1899[9]
- Hesperosciurus E.W. Nelson, 1899[10]
- Otosciurus E.W. Nelson, 1899[11]
- Mamsciurus Herrera, 1899[12]
- Tenes O. Thomas, 1909[13]
- Notosciurus J.A. Allen, 1914[14]
- Hadrosciurus J.A. Allen, 1915[15]
- Histriosciurus J.A. Allen, 1915[16]
- Leptosciurus J.A. Allen, 1915[17]
- Mesosciurus J.A. Allen, 1915[18]
- Simosciurus J.A. Allen, 1915[19]
- Urosciurus J.A. Allen, 1915[20]
- Oreosciurus Ognev, 1935[21]
|
|
Podrodzaje i gatunki |
10 podrodzajów (w tym 1 o statusie incertae sedis i 34 gatunki (w tym 6 wymarłych) – zobacz opis w tekście |
|
|
|
Zamknij
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce[23][24][25].
Długość ciała (bez ogona) 140–560 mm, długość ogona 119–340 mm; masa ciała 100–1400 g[24][26].
Rodzaj zdefiniował w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w książce swojego autorstwa o tytule Systema Naturae[1]. Linneusz wymienił kilka gatunków – Sciurus flavus Linnaeus, 1758 (nomen dubium), Sciurus volans Linnaeus, 1758, Sciurus niger Linnaeus, 1758, Sciurus cinereus Linnaeus, 1758[uwaga 2], Sciurus vulgaris Linnaeus, 1758, Sciurus striatus Linnaeus, 1758 i Sciurus getulus Linnaeus, 1758 – z których gatunkiem typowym jest (Linneuszowska tautonimia) wiewiórka ruda (S. vulgaris).
Etymologia
- Sciurus: łac. sciurus ‘wiewiórka’, od gr. σκίουρος skiouros ‘wiewiórka’[27].
- Guerlinguetus: nazwa Guerlinguet używana przez francuskich osadników w Gujanie i zaadaptowana przez de Buffona w 1789 roku[28]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Sciurus guerlinguetus J.E. Gray, 1821 (= Sciurus aestuans Linnaeus, 1766).
- Macroxus i Macroschus: etymologia niejasna, F. Cuvier nie wyjaśnił pochodzenia nazwy[29], być może od gr. μακρος makros ‘długi’[30]; οξυς oxus ‘ostry’[31]. Gatunek typowy: Cuvier wymienił dwa gatunki – Sciurus bivittatus Desmarest, 1822 i Æsciurius stuans F. Cuvier, 1825 (= Sciurus aestuans Linnaeus, 1766) – nie wskazując gatunku typowego; typ nomenklatoryczny (późniejsze oznaczenie) – Sciurus aestuans Linnaeus, 1766[32].
- Echinosciurus: gr. εχινος ekhinos ‘jeż’; σκιουρος skiouros ‘wiewiórka’[33]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus hypopyrrhus Wagler, 1831 (= Sciurus aureogaster F. Cuvier, 1829).
- Neosciurus: gr. νεος neos ‘nowy’; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[34]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus carolinensis J.F. Gmelin, 1788.
- Parasciurus: gr. παρα para ‘blisko’; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[35]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Sciurus niger Linnaeus, 1758.
- Aphrontis: gr. αφροντις aphrontis ‘wolny od opieki’[36]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Sciurus vulgaris Linnaeus, 1758.
- Araeosciurus: gr. αραιος araios ‘smukły’; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[37]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus oculatus W. Peters, 1863.
- Baiosciurus: gr. βαιος baios ‘mały’; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[38]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus deppei W. Peters, 1863.
- Hesperosciurus: gr. ἑσπερος hesperos ‘zachodni’; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[39]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus griseus Ord, 1818.
- Otosciurus: gr. ους ous, ωτος ōtos „ucho”; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[40]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus aberti Woodhouse, 1852.
- Mamsciurus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)[41].
- Tenes: etymologia niejasna, Thomas nie wyjaśnił znaczenia nazwy rodzajowej[13]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Sciurus persicus O. Thomas, 1909 (= Sciurus anomalus Güldenstaedt, 1775).
- Notosciurus: gr. νοτος notos ‘południe’[42]; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[14]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Notosciurus rhoadsi J.A. Allen, 1914 (= Sciurus granatensis Humboldt, 1811).
- Hadrosciurus: gr. ἁδρος hadros ‘gruby’[43]; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[15]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus flammifer O. Thomas, 1904.
- Histriosciurus: łac. histrio, histrionis ‘arlekin, aktor’[44]; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[16]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus gerrardi J.E. Gray, 1861 (= Sciurus granatensis Humboldt, 1811).
- Leptosciurus: gr. λεπτος leptos ‘delikatny, drobny’[45]; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[17]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus rufoniger Pucheran, 1845 (= Macroxus pucheranii Fitzinger, 1867).
- Mesosciurus: gr. μεσος mesos ‘środkowy, pośredni’[46]; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[18]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus aestuans Linnaeus, 1766.
- Simosciurus: gr. σιμος simos ‘zgięty w górę, zadarty nos’[47]; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[19]. Gatunek typowy: Sciurus stramineus Eydoux & Souleyet, 1841.
- Urosciurus: gr. ουρα oura ‘ogon’[48]; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758[20]. Gatunek typowy: Sciurus tricolor[uwaga 3] Tschudi, 1845.
- Oreosciurus: gr. ορος oros, ορεος oreos ‘góra’[49]; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Sciurus anomalus Güldenstaedt, 1775.
Podział systematyczny
Sciurus jest parafiletyczny w stosunku do Microsciurus, Syntheosciurus i Rhethrosciurus[23]; zaproponowany podział południowoamerykańskich wiewiórek na rodzaje Guerlinguetus, Hadrosciurus, Notosciurus i Simosciurus opierał się tylko na cechach morfologicznych; zachodzi potrzaba dalszych badań[23]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki zgrupowane w kilku podrodzajach[50][26][23][22]:
- Sciurus Linnaeus, 1758
- Hesperosciurus E.W. Nelson, 1899
- Neosciurus Trouessart, 1880
- Parasciurus Trouessart, 1880
- Sciurus niger Linnaeus, 1758 – wiewiórka czarna
- Sciurus nayaritensis J.A. Allen, 1890 – wiewiórka górska
- Sciurus arizonensis Coues, 1867 – wiewiórka arizońska
- Sciurus oculatus W. Peters, 1863 – wiewiórka smugowana
- Sciurus alleni E.W. Nelson, 1898 – wiewiórka meksykańska
- Echinosciurus Trouessart, 1880
- Sciurus aureogaster F. Cuvier, 1829 – wiewiórka rudobrzucha
- Sciurus colliaei J. Richardson, 1839 – wiewiórka stokowa
- Sciurus variegatoides Ogilby, 1839 – wiewiórka zmienna
- Sciurus yucatanensis J.A. Allen, 1877 – wiewiórka jukatańska
- Sciurus deppei W. Peters, 1863 – wiewiórka samotna
- Incertae sedis
- Leptosciurus J.A. Allen, 1915
- Sciurus pucheranii (Fitzinger, 1867) – wiewiórka andyjska
- Hadrosciurus J.A. Allen, 1915
- Guerlinguetus J.E. Gray, 1821
- Sciurus aestuans Linnaeus, 1766 – wiewiórka brazylijska
- Sciurus brasiliensis J.F. Gmelin, 1788
- Simosciurus J.A. Allen, 1915
Opisano również gatunki wymarłe:
- Sciurus lii Qiu Zhuding & Yan Cuiling, 2005[51] (Azja; miocen)
- Sciurus magistri (Van den Hoek Ostende & Reumer, 2011)[52] (Europa; plejstocen)
- Sciurus maltei Dahlmann, 2001[53] (Europa; pliocen)
- Sciurus olsoni Emry, Korth & Bell, 2005[54] (Ameryka Północna; miocen)
- Sciurus warthae Sulimski, 1964[55] (Europa; pliocen).
- Sciurus whitei Hinton, 1914[56] (Europa; plejstocen).
Nowa nazwa dla Macroxus F. Cuvier, 1823.
C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 63. (łac.).
A.L. Herrera: Sinonimia vulgar y cientifica de los principales vertebrados mexicanos. Mexico: Officina Tipografica de la Secretan’a de Foment, 1899, s. 5. (hiszp.).
С.И. Огнёв. „Бюллетень Научно-исследовательского института зоологии Московского государственного университета им. М. Н. Покровского”. 2, s. 42–51, 1935. (ros.).
W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 193–196. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
J. Koprowski, E. Goldstein, K. Bennett & C. Pereira: Family Sciuridae (Tree, Flying and Ground Squirrels, Chipmunks, Prairie Dogs and Marmots). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher Jr. & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 741–755. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Sciurus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-22].
Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 382–384. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-20]. (ang.).
L.W. van den Hoek Ostende & J.W.F. Reumer. Hylopetes magistri, new name for Hylopetes debruijni Reumer & Van den Hoek Ostende, 2003, preoccupied. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 31 (4), s. 928, 2011. DOI: 10.1080/02724634.2011.576733. (ang.).
T. Dahlmann. Die Kleinsäuger der unter-pliozänen Fundstelle Wölfersheim in der Wetterau (Mammalia: Lipotyphla, Chiroptera, Rodentia). „Courier Forschungsinstitut Senckenberg”. 227, s. 1–129, 2001. (niem.).
R.J. Emry, W.W. Korth & M.A. Bell. A tree squirrel (Rodentia, Sciuridae, Sciurini) from the Late Miocene (Clarendonian) of Nevada. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 25 (1), s. 227, 2005. DOI: 10.1671/0272-4634(2005)025[0228:ATSRSS]2.0.CO;2. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne: