Polatucha syberyjska

Polatucha syberyjska^[4], dawniej: polatucha^[5] (Pteromys volans) – wiewiórka należąca do plemienia polatuch (Pteromyini)^[4][2]. Dzięki rozpiętym między przednimi a tylnymi łapami fałdom skóry potrafi szybować na odległość niemal 50 metrów^[6]. To jedyna europejska latająca wiewiórka.

Na fińskim znaczku

Ten artykuł dotyczy gatunku. Zobacz też: polatuchy – plemię zwierząt z rodziny wiewiórkowatych.

Polatucha syberyjska

Pteromys volans[1]
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	wiewiórkokształtne
Rodzina	wiewiórkowate
Podrodzina	wiewiórki
Plemię	polatuchy
Rodzaj	polatucha
Gatunek	polatucha syberyjska
podgatunki
Pteromys v. volans[2] Pteromys v. athene[2] Pteromys v. buechneri[2] Pteromys v. orii[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Nazwa zwyczajowa

W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia gatunku używana była nazwa zwyczajowa „polatucha”^[5]. Ostatecznie w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi przypisano oznaczenie polatucha syberyjska, rezerwując nazwę polatucha dla rodzaju Pteromys^[4].

Zasięg występowania

Występuje w lasach mieszanych od Estonii^[7] i południowej Finlandii na zachodzie po północną Japonię na wschodzie. Jeszcze w XIX w. występowała również w Polsce (Puszcza Białowieska)^[8][9].

Charakterystyka

Długość ciała:

• głowa i tułów do ok. 20 cm długości
• ogon do ok. 12 cm

Ma gęstą sierść, puszysty ogon, ubarwienie sierści jasnoszare, spód ciała biały. Polatucha ma rozciągający się po bokach ciała między przednimi i tylnymi kończynami fałd skórny, który ułatwia wykonywanie dalekich skoków między odległymi drzewami. W latach 2003–2005 japońscy naukowcy dokonali pomiarów lotów wykonywanych przez osobniki z podgatunku Pteromys v. orii z populacji na wyspie Hokkaido. Maksymalna długość lotu ślizgowego mierzona w poziomie wyniosła 49,4 m, przy różnica wysokości między punktem skoku i lądowania 18,6 m. Większość lotów odbywało się jednak na dystans 10–20 m^[6].

Rozmnażanie

Pora godowa zaczyna się w kwietniu, a kończy w listopadzie. Ciąża trwa 5-6 tygodni. W ciągu roku polatucha ma 1-2 mioty, a w każdym z miotów może być około 4 młodych. Rodzą się nagie i ślepe. Po miesiącu życia otwierają oczy, a po dwóch miesiącach życia stają się samodzielne^[10].