Wierzba zielna

Wierzba zielna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	malpigiowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	wierzba
Gatunek	wierzba zielna
	Nazwa systematyczna
	Salix herbacea L.; Sp. pl. 2:1018. 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Wierzba zielna, wierzba nibyzielna (Salix herbacea) – gatunek rośliny należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie i Ameryce Północnej na obszarach wokółbiegunowych^[3]. W Polsce występuje w Sudetach, Tatrach i na Babiej Górze.

Szybkie fakty Domena, Królestwo ...

Zamknij

Pokrój: Bardzo mała, płożąca się krzewinka. Najmniejszy gatunek wierzby. Zwykle składa się tylko z kilku do kilkunastu liści i kilkucentymetrowej łodyżki.
Łodyga: Płożąca się, wysoka na kilka centymetrów, wytrzymująca pod śniegiem blisko 8 miesięcy w roku. Gałązki mogą osiągać długość do 4 m, zwykle jednak są znacznie mniejsze, przeważnie mają długość od kilku do kilkudziesięciu cm. Pąki nagie.
Liście: Kształt okrągły lub jajowaty, długość do 2 cm, tępe, czasami wycięte, brzegi słabo karbowane lub piłkowane. Cechą charakterystyczną jest, że końce liści nigdy nie są zaostrzone. Wyrastają na krótkich ogonkach, z obu stron są żywozielone. Wyraźnie widoczne nerwy.
Kwiaty: Zebrane w kwiatostany zwane kotkami, na oddzielnych kwiatostanach kwiaty męskie i żeńskie. W kotce zwykle tylko kilka kwiatów. Słupki nagie z bardzo krótką, rozdwojoną szyjką i rozdwojonymi znamionami. Kwiaty męskie z dwoma wolnymi pręcikami. Roślina miododajna, miodniki tworzą zwarty, nierówno wcinany pierścień.

Rozwój: Roślina wieloletnia. Kwiaty zakwitają równocześnie z rozwojem liści, od lipca do sierpnia.
Siedlisko: ocienione i wilgotne zagłębienia partii szczytowych gór, zwanych wyleżyskami, również wilgotne szczeliny między skałami. Roślina arktyczno-alpejska, w Polsce będąca reliktem glacjalnym. Oreofit, w Tatrach występuje na wysokościach od 1160 do 2629 m n.p.m. (Lodowy Szczyt).
Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Salicetalia herbaceae i Ass. Salicetum herbaceae^[4].
Tworzy mieszańce z w. alpejską, w. dwubarwną, w. lapońską, w. oszczepowatą, w. uszatą, w. wykrojoną i w. żyłkowaną^[5].

Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

[1]
Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
[2]
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
[3]
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
[4]
3.Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[5]
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.

Morfologia