Siniawka

Siniawka (biał. Сіняўка) – agromiasteczko (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Siniawka.

Siniawka

Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Rejon	klecki
Sielsowiet	Siniawka
Populacja (2009) • liczba ludności	1404[1]
Kod pocztowy	222652
Tablice rejestracyjne	5
Położenie na mapie obwodu mińskiego Siniawka
Położenie na mapie Białorusi Siniawka
52°57′N 26°28′E

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Siniawka

Historia

Znajduje się tu parafialna cerkiew prawosławna pw. św. Mikołaja Cudotwórcy^[2].

Miasto magnackie Księstwa Kleckiego położone było w końcu XVIII wieku w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego^[3].

W dwudziestoleciu międzywojennym miasteczko i wieś leżące w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie nieświeskim^[a]. Siedziba gminy Siniawka^[4]. W 1921 roku miejscowość liczyła 514 mieszkańców^[5][6]. W 1921 miasteczko liczyło 514 mieszkańców, zamieszkałych w 91 budynkach, w tym 353 Żydów, 99 Polaków i 62 Białorusinów. 379 mieszkańców było wyznania mojżeszowego, 75 prawosławnego i 60 rzymskokatolickiego^[6]. Wieś liczyła zaś 393 mieszkańców, zamieszkałych w 70 budynkach, w tym 361 Polaków, 31 Białorusinów i 1 osobę innej narodowości^[b]. 391 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 2 mojżeszowego^[6].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lecie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 600 osób. W czerwcu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano przy drodze do Pińska^[7].

Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Ludzie związani z miejscowością

W 1906 we wsi urodził się Jarosław Iwaszkiewicz – polski lekarz, naukowiec, profesor nauk medycznych, specjalista w zakresie otolaryngologii, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Uszu, Nosa, Gardła i Krtani Akademii Medycznej w Gdańsku w latach 1948–1976.

Uwagi

1. Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach słuckim (do 1919), baranowickim (1919 - 1920) i nieświeskim (1920 - 1945)
2. Innej niż polska, białoruska, niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Siniawka było 3 Rosjan, 2 Ukraińców, 1 Litwin i 1 Rusin. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości

Przypisy

1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
2. ХРАМ СВЯТИТЕЛЯ НИКОЛАЯ ЧУДОТВОРЦА АГ. СИНЯВКА. sluck-eparchiya.by. [dostęp 2021-02-28]. (ros.).
3. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 99.
4. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923. Brak numerów stron w książce
7. Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1723.