Województwo nowogródzkie (I Rzeczpospolita)

Województwo nowogródzkie – województwo Wielkiego Księstwa Litewskiego, utworzone w 1507 r. z części województwa trockiego^[2], wchodziło w skład Rzeczypospolitej Obojga Narodów od 1569.

Ten artykuł dotyczy województwa w I Rzeczypospolitej. Zobacz też: województwo nowogródzkie.

Województwo nowogródzkie

Palatinatus Novogrodensis

— województwo —
1507 – 1795
Herb Chorągiew nowogródzka↗
Państwo	I Rzeczpospolita
Prowincja	Litwa
Data powstania	1507
Siedziba wojewody i sejmiku	Nowogródek
Wojewoda	zobacz: wojewodowie nowogródzcy
Powierzchnia	36 920 km²
Populacja (1790[1]) • liczba ludności	409 458
Podział administracyjny
Liczba powiatów 3
Liczba reprezentantów
Liczba senatorów 2
Położenie na mapie Rzeczypospolitej

Dzieliło się na trzy powiaty:

• nowogródzki – powierzchnia 25 870 km²
• słonimski – powierzchnia 6240 km²
• wołkowyski – powierzchnia 4810 km²^[3]

Senatorów miało województwo nowogródzkie dwóch: wojewodę i kasztelana. Sejmiki powiatowe wybierały po dwóch posłów na Sejm i dwóch deputatów do Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Posiadało 3 starostwa grodowe: w Nowogródku (należało do wojewody), Słonimie i Wołkowysku. Ekonomie nowogródzka i słonimska należały do dóbr stołowych wielkiego księcia litewskiego. Mundurem wojewódzkim był kontusz szkarłatny z czarnym żupanem.

Województwo nowogródzkie i Polesie (województwo brzeskolitewskie) na mapie z 1665

     Położenie województwa nowogródzkiego na mapie Wielkiego Księstwa Litewskiego