Służba wojskowa osób LGBT

Orientacja seksualna a służba wojskowa – armie poszczególnych państw stosowały i stosują różną politykę w stosunku do żołnierzy i rekrutów o homoseksualnej i biseksualnej orientacji psychoseksualnej, a także do osób transpłciowych. W niektórych krajach geje lub lesbijki, którzy nie ukrywają swojej orientacji seksualnej, mogą odbywać służbę wojskową; inne państwa nie dają im takiej możliwości. Wiele państw nie reguluje wyraźnie tej kwestii w swoim prawie wojskowym.

     Wszystkie osoby LGBT mogą pełnić służbę wojskową

     Mężczyźni homoseksualni, biseksualni i transpłciowi (GBT) mogą służyć w wojsku

     Osoby homoseksualne i biseksualne (LGB) mogą służyć

     Mężczyźni homoseksualni i biseksualni (GB) mogą służyć

     Przepisy nie są jednoznaczne lub są warunkowe w kwestii służby wojskowej osób LGBT

     Osoby LGBT nie mogą służyć w wojsku

     Brak danych dotyczących służby wojskowej przez osoby LGBT

     Kraj nie ma wojska

Stan prawny

LGBT

Wszystkie osoby LGBT mogą służyć w następujących państwach (w nawiasach podano rok wprowadzenia tej możliwości, jeśli jest znany):

•  Australia (1992)
•  Izrael (1993)
•  Kanada (1992)
•  Szwecja (1976)
•  Wielka Brytania (2000)
•  Stany Zjednoczone (2021)

GBT

Państwa, w których geje, osoby biseksualne lub transpłciowe mogą służyć w wojsku:

•  Belgia (2004)
•  Czechy (1999)
•  Holandia (1973)
•  Tajlandia (2005)

LGB

Państwa, w których lesbijki, geje i biseksualiści mogą służyć w wojsku:

•  Dania (1978)
•  Czechy (1999)
•  Filipiny
•  Finlandia
•  Francja
•  Niemcy (2001)
•  Norwegia (1979)
•  Nowa Zelandia (1993)
•  Węgry (2002)
•  Polska

GB

Państwa, w których mężczyźni homo- i biseksualni mogą służyć w wojsku:

•  Austria
•  Bahamy
•  Bułgaria (2004)
•  Chorwacja
•  Estonia
•  Hiszpania
•  Irlandia
•  Kolumbia (1999)
•  Litwa
•  Peru (2004)
•  Portugalia (1999)
•  Południowa Afryka (1996)
•  Rumunia
•  Salwador
•  Słowenia
•  Szwajcaria (1992)
•  Watykan (Gwardia Szwajcarska) (1992)
•  Republika Chińska (2002)
•  Urugwaj
•  Włochy

Brak możliwości służby

Państwa, w których osoby LGBT nie mogą odbywać służby wojskowej to:

•  Afganistan
•  Algieria
•  Antigua i Barbuda
•  Arabia Saudyjska
•  Bahrajn
•  Bangladesz
•  Barbados
•  Belize
•  Bhutan
•  Białoruś
•  Birma
•  Boliwia (do roku 2015)
•  Botswana
•  Brunei
•  Cypr
•  Cypr Północny
•  Dominika
•  Dominikana
•  Egipt
•  Fidżi
•  Gambia
•  Grecja
•  Haiti
•  Honduras
•  Indie
•  Indonezja
•  Irak
•  Iran
•  Jamajka
•  Jemen
•  Kamerun
•  Kazachstan
•  Kenia
•  Korea Południowa
•  Katar
•  Kuba
•  Kuwejt
•  Lesotho
•  Libia
•  Liban
•  Malediwy
•  Malezja
•  Mauretania
•  Mozambik
•  Namibia
•  Nigeria
•  Oman
•  Pakistan
•  Papua-Nowa Gwinea
•  Sahara Zachodnia
•  Saint Kitts i Nevis
•  Serbia
•  Seszele
•  Sierra Leone
•  Singapur
•  Somalia
•  Somaliland
•  Sri Lanka
•  Eswatini
•  Sudan
•  Sudan Południowy
•  Syria
•  Tanzania
•  Trynidad i Tobago
•  Turcja
•  Uganda
•  Zambia
•  Zimbabwe
•  Zjednoczone Emiraty Arabskie

Kraje bez armii

Służba wojskowa nie jest możliwa dla nikogo z powodu braku armii w następujących krajach i terytoriach:

•  Andora
•  Grenada
•  Islandia
•  Kiribati
•  Kostaryka
•  Liechtenstein
•  Mauritius*
•  Mikronezja
•  Monako
•  Nauru
•  Palau
•  Panama
•  Saint Lucia
•  Saint Vincent i Grenadyny
•  Samoa
•  Tuvalu
•  Vanuatu
•  Wyspy Marshalla
•  Wyspy Salomona

LGBT Military Index

Gen. Tammy Smith (po prawej) z żoną Tracey Hepner.

LGBT Military Index jest wskaźnikiem sytuacji osób LGBT w służbie wojskowej, autorstwa think tanku „The Hague Centre for Strategic Studies”, inaczej HCSS^[1]. Indeks skupia się na pięciu aspektach:

• integracja (ang. inclusion)
• pobór (ang. admission)
• wyrozumiałość/tolerancja (ang. tolerance)
• wykluczenie (ang. exclusion)
• prześladowanie/szykanowanie (ang. persecution)

Kraje o najwyższym wskaźniku (rok 2014) to^[2]:

•  Australia (wynik 100)
•  Szwecja (wynik 98)
•  Wielka Brytania (wynik 98)
•  Holandia (wynik 97)
•  Nowa Zelandia (wynik 95)

Kraje o najniższym wskaźniku (na rok 2014) to^[2]:

•  Nigeria (wynik 3)
•  Iran (wynik 6)
•  Syria (wynik 7)
•  Zimbabwe (wynik 9)
•  Ghana (wynik 10)

„Don’t ask, don’t tell”

Główny artykuł: Don’t ask, don’t tell.

Kapitan Timothy G. Szymanski i Master Chief Marynarki USA Britt K. Slabinski prowadzą szkolenie na temat odwołania Don’t ask, don’t tell.

W Stanach Zjednoczonych służba wojskowa osób LGBT w latach 1993–2011 była teoretycznie możliwa, jednak w tamtym czasie istniało prawo „Don’t ask don’t tell” (ang. „Nie pytaj, nie mów”, DADT). Polegało ono na tym, iż kandydaci do służby wojskowej mieli zachować swoją orientację w tajemnicy, a dowódcom wojskowym zakazano pytania się o seksualność żołnierzy. Szacuje się, że wskutek egzekwowania prawa, pracę straciło około 17 tysięcy osób^[3]. Kalifornijski sąd federalny orzekł w październiku 2010 roku, że prawo jest niezgodne z konstytucją USA; 15 grudnia Izba Reprezentantów przyjęła ustawę znoszącą DADT. Weszła ona w życie w roku 2011.

Zobacz też

• Don’t ask, don’t tell
• dyskryminacja (prawo)
• heteroseksizm
• homofobia
• uprzedzenie
• heteronormatywność