Pojezierze Łasińskie

Pojezierze Łasińskie (314.92) – region geograficzny o krajobrazie wysoczyznowo-pojeziernym położony w północnej Polsce, między Kwidzynem a Iławą, stanowiący południowo-zachodnią część Pojezierza Iławskiego. Występują tutaj jeziora o powierzchni nie przekraczającej 2 km², z których największe jest Klecewskie zajmujące areał 1,9 km²^[1].

Pojezierze Łasińskie

Jezioro Nogat
Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja	Pojezierza Południowobałtyckie
Makroregion	Pojezierze Iławskie
Mezoregion	Pojezierze Łasińskie
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: – woj. pomorskie – woj. kujawsko-pomorskie – woj. warmińsko-mazurskie

Pojezierze Łasińskie zostało wyodrębnione z makroregionu Pojezierza Iławskiego jako mezoregion z indeksem 314.92 w ramach wieloautorskiej regionalizacji fizycznogeograficznej Polski z 2018 roku^[2].

Środowisko przyrodnicze

Region obejmuje terytorium 1033 km²^[1]. Graniczy z Pojezierzem Dzierzgońsko-Morąskim, Równiną Iławską, Pojezierzem Brodnickim, Pojezierzem Chełmińskim, Kotliną Grudziądzką oraz Doliną Kwidzyńską^[2]. Rzeźbę terenu kształtują faliste i płaskie wysoczyzny morenowe, nieprzekraczające wysokości 137 m n.p.m. Występują rynny polodowcowe z jeziorami, a miejscami także ozy. Poza Klecewskim, największe jeziora to: Szymbarskie (1,7 km²), Łasińskie (1,6 km²), Gaudy (1,5 km²) i Nogat (1,2 km²). Głównymi ciekami są: Liwa, Osa i Gardęga^[1].

Jest to kraina rolnicza z przewagą gleb brunatnych i płowych, wytworzonych na podłożu gliniastym, choć pojawiają się też mniej urodzajne ziemie rdzawe wykształcone na piaskach. Lasów jest niewiele, choć w zachodniej części regionu, w lasach pod Kwidzynem utworzono Park Krajobrazowy Góry Łosiowe. Funkcjonuje też kilka rezerwatów, m.in. Dolina Osy oraz, położony częściowo w obrębie sąsiedniej Równiny Iławskiej, Jezioro Gaudy. Największe ośrodki miejskie mezoregionu to: Prabuty, Łasin, Susz, Kisielice^[1].

Różnice w podziałach geograficznych

W podziale fizycznogeograficznym Polski autorstwa Jerzego Kondrackiego z 1994 roku, Pojezierze Iławskie nie było podzielone na mezoregiony^[3]. Geograf Rafał Kot (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu) wyodrębnił na obszarze Pojezierza Iławskiego trzy mezoregiony – Równinę Iławską o równinnym terenie, z dominacją piasków w podłożu i lasów na powierzchni; oraz rozdzielone doliną Liwy pojezierza Dzierzgońsko-Morąskie i Łasińskie z rzeźbą wysoczyznową i przewagą gruntów rolnych na podłożu gliniastym^[4]. Podział ten przyjęto w wieloautorskiej regionalizacji fizycznogeograficznej Polski z 2018 roku^[2].

Zobacz też

Zobacz też kategorię: Jeziora na Pojezierzu Łasińskim.

Przypisy

1. MariuszM. Kistowski MariuszM. i inni, Pojezierze Iławskie (314.9), [w:] AndrzejA. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2021, s. 147–153.
2. JerzyJ. Solon JerzyJ. i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170 (ang.).
3. JerzyJ. Kondracki JerzyJ., Geografia regionalna Polski, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 46, 91–92.
4. RafałR. Kot RafałR., Propozycja weryfikacji regionalizacji fizycznogeograficznej Polski na przykładzie wybranych regionów Niżu Polskiego, „Problemy Ekologii Krajobrazu”, 29, 2011, s. 29–39.

Linki zewnętrzne

• Mapa fizycznogeograficznej regionalizacji Polski z 2018 roku – jako warstwa geoportalu Geoserwis GDOŚ w folderze „Inne dane środowiskowe”, warstwa „Mezoregiony fizycznogeograficzne”.