Paraszyno (wieś w województwie pomorskim)

Paraszyno (kaszb. Paraszënò, niem.: Paraschin) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce. Wieś należy do sołectwa Strzebielino Osiedle.

Paraszyno

wieś
Dwór
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	wejherowski
Gmina	Łęczyce
Sołectwo	Strzebielino Osiedle
Liczba ludności (2019)	52
Strefa numeracyjna	58
Kod pocztowy	84-220[1]
Tablice rejestracyjne	GWE
SIMC	0167326
Położenie na mapie gminy Łęczyce Paraszyno
Położenie na mapie Polski Paraszyno
Położenie na mapie województwa pomorskiego Paraszyno
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Paraszyno
54°32′16″N 18°00′30″E[2]

Według danych na dzień 23 października 2019 roku wieś zamieszkuje 52 mieszkańców^[3].

Opis

We wsi jest 10 domów. Miejscowość była znana z hodowli pstrąga tęczowego. Ponadto znajduje się tu elektrownia wodna na rzece Łeba.

Historia

Paraszyno to gniazdo kilku rodów szlacheckich noszących nazwisko Paraski: Zdunów-Paraskich, Bachów-Paraskich, Borskich-Paraskich i Paraszyńskich.

W czasie II wojny światowej wieś była miejscem potyczki sześcioosobowej grupy partyzanckiej Gryfa Pomorskiego dowodzonej przez Franciszka Kąkola. Dopiero w czerwcu 1944 r. po kilku akcjach w bunkrze niedaleko tej miejscowości zginęli: Franciszek Kąkol, Prakseda Dąbrowska-Stencel i Franciszka Zachariasz. W pobliżu drugiego schronu ujęto troje kolejnych partyzantów Gryfa: Brunona Krefta, Zygmunta Pobłockiego i Józefa Dzięcielskiego. Wywieziono ich do Lęborka, a następnie rozstrzelano prawdopodobnie w Gdańsku-Wrzeszczu. Brunonowi Kreftowi (zm. 31.05.2008 w Piasecznie k. Warszawy) udało się uciec do Warszawy, gdzie brał udział w powstaniu warszawskim.

Pomiędzy 1945-1954 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego, powiatu lęborskiego, gminy Rozłazino.

Po zniesieniu gmin i pozostawieniu w ich miejscu gromad, w latach 1957–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego, powiatu lęborskiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Obecnie miejscowość zaliczana jest do ziemi lęborskiej włączonej w skład powiatu wejherowskiego^[4].

Zabytki

Według rejestru zabytków NID^[5] na listę zabytków wpisany jest zespół dworski, XVIII/XIX, nr rej.: A-884 z 14.01.1978: dwór i park.

Zobacz też

• Strzebielino
• Łówcz Górny
• Bożepole Małe
• Rezerwat przyrody Paraszyńskie Wąwozy
• Obszar ochrony siedliskowej Natura 2000 Dolina Górnej Łeby