Olaf Lubaszenko

polski aktor i reżyser Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Olaf Lubaszenko

Olaf Lubaszenko, właśc. Olaf Sergiusz Linde (ur. 6 grudnia 1968 we Wrocławiu) – polski aktor filmowy, dubbingowy i teatralny, reżyser i producent, prezenter telewizyjny, także wokalista i konferansjer, związany z Teatrem Buffo, dyrektor artystyczny Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach[1], laureat Orła i Czeskiego Lwa za pierwszoplanową rolę w filmie Zabić Sekala.

Szybkie fakty Imię i nazwisko, Data i miejsce urodzenia ...
Olaf Lubaszenko
Thumb
Olaf Lubaszenko (2015)
Imię i nazwisko

Olaf Sergiusz Linde

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1968
Wrocław

Zawód

aktor, reżyser, producent filmowy, wokalista, konferansjer

Współmałżonek

Katarzyna Groniec (1992–1995, rozwód)

Lata aktywności

od 1982

Zamknij

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Rodzina i edukacja

Jest synem aktora Edwarda Linde-Lubaszenki oraz aktorki, plastyczki i poetki Asji Łamtiuginy. Ma przyrodnią siostrę Beatę.

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 9 w Białymstoku (matka była aktorką tamtejszego teatru). Jest absolwentem IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim (w latach 1986–1987), a później w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej; żadnego z tych kierunków nie ukończył. Ukończył studia w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie.

W 1991 zdał eksternistyczny egzamin aktorski.

Kariera

Zadebiutował w wieku 14 lat tytułową rolą w serialu Życie Kamila Kuranta (1982). Później zagrał chłopca Ryśka w filmie Sonata marymoncka[2]. Popularność przyniosły mu role w filmach: Piłkarski poker Janusza Zaorskiego i Krótki film o miłości Krzysztofa Kieślowskiego. Za występ w Krótkim filmie... otrzymał nagrodę na genewskim festiwalu „Gwiazdy Jutra”. Był asystentem reżysera w produkcji realizowanej przez Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog, której częścią jest Krótki film o miłości. W 1991 wziął udział w popularnym musicalu Metro, reżyserowanym przez Janusza Józefowicza[2]. Zagrał w Krollu Władysława Pasikowskiego. Został asystentem reżysera przy realizacji filmu Andrzeja Wajdy Pierścionek z orłem w koronie. W 1994 wystąpił w spektaklu Emigranci u boku Cezarego Pazury.

W 1997 zadebiutował jako reżyser filmem Sztos, łączącym w sobie elementy kina akcji i filmu obyczajowego. W 1998 podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął swoją dłoń na „Promenadzie Gwiazd”. W 1999 zrealizował komedię sensacyjną Chłopaki nie płaczą z Maciejem Stuhrem w roli głównej. W 2001 został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. Wystąpił w produkcjach sensacyjnych, takich jak: Słodko gorzki, Operacja Samum i Moja Angelika. Zagrał u boku Ewy Gawryluk w filmie Operacja „Koza” oraz Magdaleny Cieleckiej w komedii romantycznej Zakochani.

Thumb
Lubaszenko (2009)

Pojawiał się również w serialach telewizyjnych: Ekstradycja 2 i Przeprowadzki. Zagrał policjanta Stanisława Olbrychta w serialu Sfora oraz jego kontynuacji, Fałszerze – powrót Sfory. W latach 2007–2011 grał Romana Pyrkę w serialu TVP2 Barwy szczęścia.

W sierpniu 2010 prowadził program Polsat Play Polska liga cudzoziemska, który prezentował kulisy życia polskich piłkarzy grających w zagranicznych ligach[3]. Wystąpił gościnnie w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku w spektaklu Zakłócenia w eterze[4].

Wystąpił w teledyskach do piosenek: Starczy słów Kasi Kowalskiej, Na krzywy ryj Elektrycznych gitar i Tango z pistoletem Katarzyny Groniec. Jest kapitanem Reprezentacji Artystów Polskich w piłce nożnej. Nagrał piosenkę Dream a Little Dream of Me na płycie Gra o miłość (piosenki wykonywane przez członków piłkarskiej Reprezentacji Artystów Polskich).

Jest bohaterem książki „Chłopaki niech płaczą” (Prószyński i S-ka, Warszawa 2015), wywiadu-rzeki udzielonego dziennikarzowi Pawłowi Piotrowiczowi[5].

W 2019 wystąpił w filmie Futro z misia.

W 2022 był dyrektorem Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie[6][7].

Życie prywatne

Rozwiedziony z Katarzyną Groniec, z którą ma córkę Mariannę[8]. Od 2006 związany z Hanną Wawrowską[8].

Jest krewnym polityka Jana Roszkowskiego, który był burmistrzem Prudnika w latach 1990–1998[9].

Jest kibicem Legii Warszawa, w której w wieku 13 lat trenował jako junior[10].

Filmografia

Thumb
Odcisk dłoni Olafa Lubaszenki w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Reżyseria

Aktor

Udział gościnny

Polski dubbing

Spektakle

Role

  • 1986: Bidul (Teatr Telewizji)
  • 1987: Ludożerca
  • 1989: Metro
  • 1990: Szalbierz jako Rybak (Teatr Telewizji)
  • 1992: Dożywocie jako Filip (Teatr Telewizji)
  • 1993: Historia jednego dnia z epilogiem jak John (Teatr Telewizji)
  • 1993: Wróć Kropeczko jako Tom (Teatr Telewizji)
  • 1994: Anielka jako Żyd Szmul (Teatr Telewizji)
  • 1994: Biesiada sarmacka jako Husarz (Teatr Telewizji)
  • 1994: Emigranci jako AA (Teatr im. Siemaszkowej w Rzeszowie)
  • 1994: Dwaj panowie z Werony jako Chybcik (Teatr Telewizji)
  • 1995: Cisza jako Piotr (Teatr Telewizji)
  • 1995: Jasnowidz jako Piotr Michalski (Teatr „13 Muz” w Szczecinie)
  • 1995: Don Carlos jako Markiz Posa (Teatr Telewizji)
  • 1995: Ekscelencja jako Widoplasow (Teatr Telewizji)
  • 1995: Łowca jasnowidzów jako Piotr Michalski
  • 1995: Markiz von Keith jako Markiz von Keith (Teatr Telewizji)
  • 1996: Filomena Maturano jako Michele (Teatr Telewizji)
  • 1996: Pokój pełen liści jako Slockenheimer (Teatr Telewizji)
  • 1996: Wassa Żeleznowa jako Siemion (Teatr Telewizji)
  • 1997: Czerwony Kapturek jako Zajączek (Teatr Telewizji)
  • 1997: Ketchup Schroedera jako Rysiek (Teatr Telewizji)
  • 1997: Mistrz jako Seweryn Goszczyński (Teatr Telewizji)
  • 1998: Człowiek do wszystkiego jako inspektor Washbourne (Teatr Telewizji)
  • 1998: Dama od Maxima jako doktor Petypon (Teatr Telewizji)
  • 1998: Edith i Marlene jako Marcel (Teatr Telewizji)
  • 1999: Woyzeck jako Woyzeck (Teatr Telewizji)
  • 1999: Lalek jako Lalek (Teatr Telewizji)
  • 2000: Urodziny mistrza jako młody (Teatr Telewizji)
  • 2003: Niektóre gatunki orłów jako Pepe (Teatr na Woli im. Łomnickiego w Warszawie)
  • 2004: Panna Tutli Putli jako działacz (Teatr Studio Buffo w Warszawie)
  • 2007: Dziecko w krainie muzyki jako aktor (Mazowiecki Teatr Muzyczny Operetka w Warszawie)
  • 2010: Diabli mnie biorą jako Lucyfer (Teatr Nowy w Łodzi); autor Marek Rębacz
  • 2011: Księżyc i magnolie jako Selznick (Teatr STU w Krakowie)

Inscenizacje

  • 1996: Małgosia (Teatr Telewizji)
  • 1998: Yes, panie Maluchan (Teatr Telewizji)
  • 2002: Pięciu braci Moe (Teatr Muzyczny „Roma” w Warszawie)
  • 2003: Niektóre gatunki orłów (Teatr na Woli im. Łomnickiego w Warszawie)
  • 2004: Kolacja na 4 ręce (Teatr Nowy im. Łomnickiego Poznaniu)
  • 2005: Pięciu braci Moe (Teatr Muzyczny im. Baduszkowej w Gdyni)
  • 2012: Single i remiksy (Teatr MY)
  • 2014: Kochanie na kredyt (Teatr MY)
  • 2016: Single po japońsku (Teatr MY)
  • 2018: Dwie pary do pary (Teatr Capitol w Warszawie)
  • 2019: Akt równoległy (Teatr Capitol w Warszawie)

Udział w programach telewizyjnych

Nagrody

  • 1986 – Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu za rolę w Bidulu (reż. Wiktor Skrzynecki, widowisko tv)
  • 1988 – Nagroda aktorska uzyskana w wyniku plebiscytu publiczności na KSF „Młodzi i Film” w Koszalinie za rolę w filmie Bez grzechu
  • 1989 – „Złota Kaczka” za rok 1988, kategoria: najlepszy polski aktor
  • 1989 – Nagroda Aktorska na Festiwalu „Gwiazdy Jutra” w Genewie za rolę w filmie Krótki film o miłości
  • 1993 – Nagroda na MFF w Cancún za rolę męską w filmie Pamiętnik znaleziony w garbie
  • 1998 – Nagroda Aktorska na MFF w Karlovych Varach za rolę w Zabić Sekala
  • 1999 – Czeski Lew w kategorii: pierwszoplanowa rola męska w Zabić Sekala
  • 1999 – Orzeł w kategorii: najlepsza rola męska w Zabić Sekala
  • 2002 – Złoty Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za Poranek kojota
  • 2003 – Srebrny Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za E=mc²
  • 2003 – I miejsce w plebiscycie publiczności za kreację aktorską w spektaklu Niektóre gatunki orłów na XLII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych
  • 2004 – nagroda The Walt Disney Company Polska dla najlepszych twórców polskiej wersji językowej w filmach animowanych – za rolę Idola w filmie Gdzie jest Nemo (Warszawa)

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.