Michał Ornatkiewicz (1893–1940)

polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Michał Eustachy Ornatkiewicz, ps. „Steciński”[1] (ur. 20 września 1893 w Opatowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – porucznik broni pancernych rezerwy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, inżynier, nauczyciel, ofiara zbrodni katyńskiej.

Szybkie fakty Pełne imię i nazwisko, Data i miejsce urodzenia ...
Michał Ornatkiewicz
Steciński
porucznik broni pancernych rezerwy porucznik broni pancernych rezerwy
Pełne imię i nazwisko

Michał Eustachy Ornatkiewicz

Data i miejsce urodzenia

20 września 1893
Opatów

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Stanowiska

dowódca kolumny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Zamknij

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Urodził się 20 września 1893 w Opatowie, ówczesnym mieście powiatowym guberni radomskiej, w rodzinie Mieczysława Wojciecha (1865–1951) i Jadwigi ze Stecińskich (1874–1925)[2][3][1]. Był starszym bratem Mieczysława (1895–1976), doktora wszech nauk lekarskich, podporucznika lekarza pospolitego ruszenia Wojska Polskiego[3][4][5].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach I Korpusu Polskiego w Rosji[2]. Od 1918 pełnił służbę w Wojsku Polskim[2]. W latach 1918–1921 walczył w szeregach 8 pułku artylerii polowej[2]. W 1921 został urlopowany z wojska w celu ukończenia studiów. W roku 1921/1922 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej z dyplomem inżyniera mechanika[6][7][8]. Od 1 lutego do 1 września 1922 był asystentem na Wydziale Mechanicznym PW[9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 24. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. Później został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do macierzystego pułku, który stacjonował w Płocku[11][12]. 29 stycznia 1932 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem z 2 stycznia 1932 i 8. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii[13]. W tym czasie posiadał przydział w rezerwie do 7 pułku artylerii lekkiej w Częstochowie[13]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów samochodowych i przydzielony w rezerwie do 4 dywizjonu samochodowego w Łodzi[14]. W związku z wejściem w życie dekretu prezydenta RP z 12 marca 1937 o służbie wojskowej oficerów i likwidacją dotychczasowego korpusu oficerów samochodowych został przeniesiony do nowo utworzonego korpusu oficerów broni pancernych i przydzielony w rezerwie do 5 batalionu pancernego w Krakowie.

W 1932 w Dąbrowie Górniczej wydał, nakładem własnym, pracę „Termodynamika Techniczna”[15]. W latach 30. XX w. pracował jako nauczyciel w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. W drugiej połowie lat 30. powierzono mu pełnienie obowiązków wizytatora w Wydziale Oświecenia Publicznego Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego w Katowicach, a z dniem 1 listopada 1938 został mianowany wizytatorem w tym wydziale[16][2][17].

W sierpniu 1939 został zmobilizowany na stanowisko dowódcy kolumny samochodów ciężarowych typ I nr 552, która została przeznaczona dla Armii "Kraków"[18]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie w Starobielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej, zbiorowej mogile w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[19]. Figuruje na tzw. liście Gajdideja (poz. 2465)[20].

Jego symboliczny grób znajduje się w grobie rodzinnym na cmentarzu Parafii św. Marcina w Opatowie (sektor 4, rząd 1, grób 11)[21].

Szybkie fakty
Zamknij

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[22] – mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[23][24]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[25][26][27].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.