Miasto nieujarzmione

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Miasto nieujarzmione

Miasto nieujarzmione, wcześniej Robinson warszawski – polski dramat filmowy z 1950 roku w reżyserii Jerzego Zarzyckiego.

Szybkie fakty Gatunek, Data premiery ...
Miasto nieujarzmione
Thumb
Zofia Mrozowska w scenie z filmu
Gatunek

wojenny, dramat

Data premiery

7 grudnia 1950

Kraj produkcji

Polska

Reżyseria

Jerzy Zarzycki

Scenariusz

Jerzy Andrzejewski, Jerzy Zarzycki, Czesław Miłosz

Muzyka

Roman Palester, Artur Malawski

Zdjęcia

Jean Isnard

Scenografia

Roman Mann, Józef Galewski

Zamknij

O filmie

Podsumowanie
Perspektywa

Film opowiada o losach warszawskich robinsonów na tle burzenia Warszawy po zakończeniu powstania warszawskiego. Powstał na kanwie wojennych wspomnień Władysława Szpilmana. Film jest niezwykłym dokumentem polskiej sztuki filmowej: był kręcony w zniszczonej wojną Warszawie i stanowi zapis wyglądu zrujnowanego miasta w kilka lat po wojnie. W filmie dopatrzeć można się kilku charakterystycznych ulic i budynków Warszawy w stanie totalnej ruiny. Film jest też unikatowy ze względu na zawarte w nim sceny będące wiernymi rekonstrukcjami działań niemieckich grup technicznych powołanych do grabienia, podpalania i burzenia stolicy.

Film powstawał w warunkach zaostrzonej cenzury komunistycznych władz, które wprowadziły liczne zmiany w scenariuszu, wypaczające pierwotny zamysł scenarzystów. Muzyce Artura Malawskiego zarzucono formalizm i usunięto ją z obrazu. Zlecenie napisania nowej muzyki powierzono Romanowi Palestrowi[1].

Scena z filmu, w której Stanisław Różewicz (asystent reżysera) w mundurze Wehrmachtu dowodzi baterią wyrzutni Nebelwerfer pojawiała się w wielu filmach dokumentalnych ukazujących powstanie warszawskie. Została jednak nakręcona w 1948 podczas wysadzania domów w śródmieściu Wrocławia[2].

Obsada aktorska

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.