Marzęcino

Marzęcino (niem. Jungfer^[4]) – wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański, zlokalizowana nad Kanałem Panieńskim. Siedziba sołectwa Marzęcino, w skład którego wchodzą również miejscowości Osłonka i Swaryszewo.

Marzęcino

wieś
Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	nowodworski
Gmina	Nowy Dwór Gdański
Wysokość	–2,20 m n.p.m.
Liczba ludności (2022)	597[1]
Strefa numeracyjna	55
Kod pocztowy	82-100[2]
Tablice rejestracyjne	GND
SIMC	0153235
Położenie na mapie gminy Nowy Dwór Gdański Marzęcino
Położenie na mapie Polski Marzęcino
Położenie na mapie województwa pomorskiego Marzęcino
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego Marzęcino
54°14′08″N 19°14′05″E[3]

W 2013 r. w lokalnych mediach pojawiły się informacje, że w Marzęcinie znajduje się punkt usytuowany 2,07 m p.p.m.^[5], czyli niżej niż uznawany dotąd oficjalnie za najniżej położony w Polsce punkt (1,80 m p.p.m.) w Raczkach Elbląskich. Wyniki przeprowadzonych pomiarów zostały potwierdzone przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii^[6], a opublikowany w lipcu 2022 r. „Mały Rocznik Statystyczny Polski 2022”^[7] wskazuje, że największa depresja znajduje się właśnie w Marzęcinie, a jej wysokość wynosi 2,20 m p.p.m.^[8]. W lipcu 2023 r. w tym miejscu posadowiony został punkt osnowy geodezyjnej i postawiona wieża triangulacyjna^[9].

Zabytki i atrakcje turystyczne

Marzęcino to dawna osada rybacka, a obecnie wieś o charakterze rolniczym. Posiada ona jeden z ciekawszych układów urbanistycznych na Żuławach Wiślanych w postaci potrójnej, jednostronnie zabudowanej ulicówki (droga, woda, droga). Fronty domów zwrócone są w kierunku kanału. Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa^[10] na listę zabytków wpisany jest kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP z I poł. XIX w. (nr rej.: A-796 z 21.12.1973), który jest budynkiem o konstrukcji ryglowej (tzw. mur pruski). W miejscowości zachowała się zabudowa przedwojenna (drewniane budynki z charakterystycznymi dla Żuław zdobieniami wykończeniowymi). Na obrzeżach wsi znajdują się ruiny śluzy z 1884 r. wraz z wrotami przeciwpowodziowymi, które chroniły Kanał Panieński przed naporem wody z Zalewu Wiślanego.

Historia

Wieś okręgu rybackiego Elbląga w XVII i XVIII wieku^[11]. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Marzęcino. W latach 1973–1976 była siedzibą gminy Marzęcino. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa elbląskiego, a wcześniej – w latach 1945–1975 – do województwa gdańskiego. W okresie międzywojennym Marzęcino nazywało się Jungfer, było wsią gminną i wchodziło w skład Wolnego Miasta Gdańska. Po 1945 r. nazwa została zmieniona na Panna, a obecna nazwa obowiązuje od 1948 r.

Gmina Marzęcino

Marzęcino było gminą do reformy administracyjnej w 1975 r., gdy zostało przyłączone do gminy Nowy Dwór Gdański. W skład gminy wchodziły następujące miejscowości: Chełmek, Gozdawa, Kępiny Małe, Kępki, Nowinki, Orliniec, Osłonka, Piotrowo, Powalina, Solnica, Starocin, Stobiec, Stobna, Wężowiec, Żelichowo.

Przyroda

Ruiny śluzy z 1884 r.

Okolice wsi poprzecinane są wieloma kanałami, wałami, rowami, przy których rosną wierzby (drzewo charakterystyczne dla Żuław). Przez Marzęcino wiedzie szlak rowerowy R-64 (Kamienica Elbląska – Rubno – Nowakowo – Kępiny Wielkie – Kępiny Małe – Marzęcino – Tujsk – Sztutowo – Stutthof – Stegna – Nowy Dwór Gdański – Marzęcino – Kępiny – Nowakowo – Kamienica Elbląska).