Loading AI tools
polski kompozytor, multiinstrumentalista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Biliński (ur. 17 maja 1953[1] w Szczecinie) – polski kompozytor muzyki elektronicznej, a także multiinstrumentalista wykorzystujący elektroniczne instrumenty klawiszowe. Absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV[2], Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Muzyczno-słownych (SAWP) i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Autor i wykonawca takich przebojów instrumentalnych jak: „Ucieczka z Tropiku”, „Dom w Dolinie Mgieł” czy „Fontanna Radości”[3].
.jpg) Koncert w styczniu 2013 | |
| Pseudonim |
Mabi |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 maja 1953 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1975 |
| Wydawnictwo |
BiMa-Biliński Production |
| Zespoły | |
| Heam (1975–1979) Arbiter Elegantiarum (1979–1980) Bank (1980–1983, 2012) | |
| Odznaczenia | |
 | |
| Strona internetowa | |
Pochodzi z rodziny o tradycjach muzycznych, siostra ojca była nauczycielką gry na fortepianie, a ojciec grywał w domu na tym instrumencie. Szkołę muzyczną Marek Biliński rozpoczął w klasie skrzypiec, później grał na fortepianie, klarnecie, kontrabasie, perkusji, gitarze basowej. Na uczelni studiował w klasie kontrabasu i ukończył ją z wynikiem bardzo dobrym.
Podczas studiów zaczął uprawiać muzykę jazzową i rockową. Interesował się wykorzystaniem instrumentów elektronicznych w muzyce, wynikiem czego było powstanie zespołu HEAM, grającego muzykę podobną do zespołu SBB, przez fanów zwany "małe SBB". W zespole HEAM grał m.in. z gitarzystą Wojciechem Hoffmannem (późniejszym liderem grupy heavy metalowej Turbo).
W drugiej połowie lat 70. muzyk grał w grupie HEAM z którą zdobył "Złotego Kameleona" na Wielkopolskich Rytmach Młodych w Jarocinie w 1975 roku. Szczytowym osiągnięciem artystycznym zespołu była współpraca z Haliną Frąckowiak i wspólna trasa koncertowa po ZSRR w 1978 r. Następnie założył zespół Arbiter Elegantiarum (1979–1980)[4] z którym 8 czerwca 1980 roku wystąpił w koncercie wieczornym podczas Ogólnopolskiego Przeglądu Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie – obok Kasy Chorych i Porter Bandu[5][6]. Również od 1980 r. grał w grupie Bank, z którą nagrał dwie płyty Jestem panem świata... w 1982 r. (Złota Płyta) i Ciągle ktoś mówi coś w 1983 r. Popularność solową na rodzimym rynku muzycznym zdobył bestsellerowym albumem Ogród Króla Świtu (Złota Płyta) oraz wideoklipem „Ucieczka z Tropiku”, który przez telewidzów uznany został za najlepszy klip 1984 roku[7]. W tym czasie występował w kraju i za granicą (koncertował m.in. w Berlinie, Hamburgu, Bremie, Pradze, Moskwie i Kuwejcie), zaś w plebiscytach na najpopularniejszego instrumentalistę przez pięć kolejnych lat (1981–1985) zajmował pierwsze miejsce.
Lata 1986–1990 spędził w Kuwejcie jako wykładowca w Akademii Muzycznej. Okres ten zaowocował kompozycjami z wpływami muzyki arabskiej. Z powstałych w tym okresie, w Polsce najbardziej znana była fantazja symfoniczna „Twarze Pustyni”. Utwór ten miał uświetnić obchody 30-lecia niepodległości Kuwejtu, lecz agresja Iraku uniemożliwiła realizację tego przedsięwzięcia. Po wojnie w Zatoce Perskiej „Twarze Pustyni” wraz z diaporamą fotografika Jacka Woźniaka, reprezentowały Kuwejt na Światowej Wystawie EXPO ’92 w Sewilli.
Po powrocie do Polski wydał płytę Dziecko Słońca i nagrał recital dla TVP2 pt. „Muzyczne Opowiadania”, a jako kompozytor, muzyk i juror często gości w audycjach radiowych i telewizyjnych. Ukazały się także kompaktowe reedycje wszystkich wydanych wcześniej albumów. Jego muzyka pojawiła się w filmach kinowych i telewizyjnych (m.in. Przyjaciel wesołego diabła i Bliskie spotkania z wesołym diabłem), jak również w teleturnieju – Koło Fortuny, Gali Wręczenia Nagród Polskiego Przemysłu Fonograficznego – Fryderyki ’96, Fryderyki ’97 i na płytach CD-ROM w kraju i na świecie, głównie w USA (The Minden Pictures Collection).
W plebiscycie czytelników „Naj, Naj, 1995...” branżowego pisma „Muzyk” Marek Biliński został uznany najlepszym kompozytorem i najlepszym wirtuozem syntezatorów.
Pod koniec listopada 1995 na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu odbyła się premiera baletu dla dzieci „Dziecko Słońca” w choreografii Ewy Wycichowskiej i wykonaniu Polskiego Teatru Tańca. Inspiracją baletu była płyta artysty Dziecko Słońca.
W lipcu 1996 w Złotowie artysta wystąpił z międzynarodowym składem na multimedialnym koncercie – „Początek Światła”, gdzie zostały wykonane i zilustrowane laserem, światłem i obrazem najważniejsze jego utwory. Koncert ten rejestrowała TVP1, emisja odbyła się 1 września 1996.
W listopadzie 1998 w Filharmonii Narodowej w Warszawie na jubileuszowym koncercie z okazji 30-lecia pracy artystycznej Agnieszki Duczmal i jej Orkiestry Kameralnej „Amadeus” miała miejsce premiera suity „Refleksje I—IV” na orkiestrę kameralną i baterię perkusji. Poszczególne części noszą nazwy miejsc, gdzie koncertowała orkiestra Agnieszki Duczmal. Utwór ten spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem. W dniu premiery „Refleksje” były wydane na płycie CD-singel.
.jpg)
Jako jeden z pierwszych w kraju i w tej części Europy, wykonał multimedialne plenerowe koncerty muzyki i światła w Szczecinie (1993) i w Krakowie (1994), które oglądało łącznie blisko 50 000 widzów.
Inne ważniejsze koncerty multimedialne:
W 2014 r. ukazała się kompilacja na winylu i na CD płyta Best Of The Best[7] z najbardziej znanymi utworami artysty. Do współpracy i opracowania graficznego tego wydawnictwa został zaproszony czeski artysta Lukáš Brežák występujący jako Surgery Minor Kunst[8].
W tym okresie koncerty live zostały wprowadzone na wyższy poziom techniczny i wizualny. Nastąpiło odbudowanie wizerunku poprzez założenie profili społecznościowych.
.jpg)
Do każdego koncertu był zapraszany VJ Nocny Marek[8], znany ze świecenia na tak wielkich wydarzeniach jak Audioriver[9]. Wizualizacje były specjalnie przygotowane do każdego występu wraz z pokazami laserowymi. Stosowano też większe sceny oraz kopułowe zadaszenia.
W nowej oprawie graficznej pojawił się specjalny box czterech kaset magnetofonowych[10]: The Best Of, Dziecko Słońca, E≠mc² oraz Ogród Króla Świtu.
W 2017 roku została wydana płyta z koncertu w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie, który odbył się 11 listopada 2015 roku[13]. Było to wydanie dwupłytowe CD i DVD pod tytułem Life Is Music[14]. Po raz pierwszy w działalności tej instytucji cały koncert był przesyłany na żywo poprzez transmisję strumieniową na kanale Youtube[15].
Management artysty z sukcesem udostępnił dla wszystkich fanów całą płytotekę Bilińskiego na najważniejszych muzycznych platformach cyfrowych takich jak iTunes[11], Spotify[12] czy Amazon[13]. Fakt dotyczący nowych wydań docenił japoński pisarz muzyczny Hiroaki Shikata, który opublikował okładki w swojej najnowszej książce wydanej w Japonii pt. Eastechno[14].
W 2017 r. pod koniec października w Łodzi na festiwalu SOUNDEDIT’17 artysta otrzymał nagrodę producentów muzycznych „Człowiek Ze Złotym Uchem” za pionierskie dokonania w dziedzinie produkcji muzycznej.
W maju 2018 r. Marek Biliński został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Od 2019 do 2022 r. artysta wydał wszystkie nagrane dotychczas płyty na winylu i CD w odświeżonej szacie graficznej i z remasterowanym dźwiękiem w sumie 9 albumów.
W 2023 powstał film dokumentalny pt. „Marek Biliński - życie jest muzyką” w reżyserii Grzegorza Brzozowicza[15].
1 czerwca 2024 r. Marek Biliński odsłonił swoją gwiazdę w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki w Opolu.
Utwory Marka Bilińskiego były w latach 80. wykorzystywane w programach TVP. Kompozytor nagrywał także specjalne wersje swoich utworów dla programów telewizyjnych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
