Ludwik Hellebrand
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Hellebrand (ur. 5 maja 1893 w Samborze, zm. prawdop. 1940) – doktor weterynarz, porucznik lekarz weterynarii Wojska Polskiego, urzędnik sanitarny samorządu powiatowego II Rzeczypospolitej.
 porucznik rezerwy lekarz weterynarii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
prawdop. 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Kadra Okręgowego Szpitala Koni Nr VI |
| Stanowiska |
lekarz weterynarz |
| Późniejsza praca |
powiatowy lekarz weterynaryjny |
| Odznaczenia | |
 | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
.jpg)
Urodził się 5 maja 1893 w Samborze[1][2][3]. Był synem Henryka Hellebranda (do emerytury adiunkt w C. K. Dyrekcji Skarbu w Sanoku[1][4], komisarz konskrypcyjny w Sanoku[5], zm. 1917[6][7]) i Antoniny z domu Tichy (1862-1931[8][9][10]). Był wyznania rzymskokatolickiego[1]. Miał siostrę Marię Henrykę (zm. 1911 w wieku 12 lat[11]), braci: Jana Józefa (ur. 1896[12] lub 1897[13], przemysłowiec[14]), Konrada (ur. 1901, nauczyciel[15]), którzy także byli uczniami sanockiego gimnazjum[4]. W 1912 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Jan Kosina, Mieczysław Krygowski, Józef Agaton Morawski, Jerzy Pajączkowski, Tadeusz Remer, Zygmunt Vetulani)[16][17]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1913 został uznany przynależnym do gminy Sanok[2].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika lekarza rezerwy weterynarii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[18][19]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym w Kadrze Okręgowego Szpitala Koni Nr VI we Lwowie[20][21]. W 1934 pozostawał w korpusie oficerów rezerwy weterynaryjnych i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok[22].
Ukończył studia na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie z tytułem lekarza weterynarii[23]. Po studiach został pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Klinice Chorób i Zaraźliwych w ramach tej uczelni. W 1924 uzyskał tytuł doktora weterynarii na podstawie pracy pt. „Folikularne zapalenie warg u szczeniąt”. Na przełomie lat 20./30. był lekarzem weterynarii w Sanoku[24]. W połowie lat 20. wstąpił do służby cywilnej II Rzeczypospolitej[3]. W 1927 został przeniesiony ze stanowisko powiatowego lekarza weterynarii z Brzozowa na tożsame do Mościsk[25]. W 1928 został przeniesiony z Mościsk na stanowiska powiatowego lekarza weterynaryjnego do Jaworowa[26]. W 1929 został przeniesiony z Jaworowa na stanowisko powiatowego lekarza weterynarii w Sanoku (zastąpił dr. Józefa Serwę)[27], które pełnił w kolejnych latach[3]. Na przełomie lat 20./30. zamieszkał wraz z rodziną w Sanoku przy ulicy Bartosza Głowackiego 19, w domu wcześniej należącym do sędziego dr. Bolesława Gawińskiego[28][29][30][31]. W latach 30. przeprowadził się do Lwowa, gdzie założył klinikę dla małych zwierząt[28]. W latach 30. sprawował stanowisko inspektora weterynaryjnego w Urzędzie Wojewódzkim Lwowskim i pełniąc tę funkcję został awansowany przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych do grupy VI uposażeń z dniem 1 kwietnia 1937[32]. Latem 1937 uczestniczył w XV Zjeździe Lekarzy i Przyrodników Polskich we Lwowie[33]. U kresu istnienia II Rzeczypospolitej był państwowym lekarzem weterynarii we Lwowie oraz naczelnikiem wydziału weterynaryjnego w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie.
Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1912, 1939)[34].
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Ludwik Hellebrand wraz z rodziną (żona oraz dwóch synów i dwie córki[28]) zostali deportowani w głąb ZSRR[35]. Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” w 1958 Ludwik Hellebrand został wymieniony w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939–1945[36] (według jednego źródła – miał ponieść śmierć w więzieniu w 1940[37], zaś według wersji rodziny – zmarł na Syberii[38]).
Jego żoną została Domicela z domu Połdiak (ur. w 1893 w Posadzie Jaćmierskiej), która była nauczycielką[39][40]. Ich dziećmi byli: Danuta Maria (ur. 1919)[40], Zbigniew Hellebrand (1922-2004), aktor grający w teatrach krakowskich[35][41], Władysław Antoni (1928-1990)[42]
Upamiętnienie
Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 jego nazwisko zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939–1945[36].
Ludwik Hellebrand i jego żona Domicela zostali upamiętnieni na tablicy pamiątkowej ku czci parafian Pana Jezusa Dobrego Pasterza – ofiar wojny, umieszczonej w Kaplicy Męczeństwa w kościele Pana Jezusa Dobrego Pasterza w Krakowie[43].
Ludwik i Domicela Hellebrandowie zostali upamiętnieni symbolicznymi inskrypcjami na grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1937)[44][45]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.