Lenny Kravitz

Lenny Kravitz, właściwie Leonard Albert Kravitz^[5] (ur. 26 maja 1964 w Nowym Jorku) – amerykański muzyk, kompozytor, wokalista, autor tekstów, producent muzyczny i aranżer^[3], a także aktor. Czterokrotny laureat nagrody amerykańskiego przemysłu fonograficznego Grammy^[4].

Lenny Kravitz

Lenny Kravitz (2013)
Imię i nazwisko	Leonard Albert Kravitz[1]
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1964[2] Nowy Jork[3]
Instrumenty	gitara, gitara basowa, perkusja, harmonijka ustna, instrumenty klawiszowe, sitar
Typ głosu	tenor
Gatunki	rock alternatywny, indie rock[4], rock albumowy[4], rock tradycyjny[4], neo-psychodelia[4], contemporary pop/rock[4]
Zawód	muzyk, kompozytor, wokalista, autor tekstów, producent muzyczny, aktor
Aktywność	od 1989
Wydawnictwo	Virgin Records
Odznaczenia
Strona internetowa

12 marca 2024 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 1750 North Vine Street^[6][7][8].

Życiorys

Wczesne lata

Jest jedynym dzieckiem Roxie Alberthy Roker, pochodzącej z Bahamów aktorki, i Seymoura „Sy” Kravitza, producenta telewizyjnej sieci NBC pochodzenia ukraińsko-żydowskiego^[9][10].

Lenny Kravitz, 2004

Kravitz spędził dzieciństwo głównie na Manhattanie i Brooklynie w towarzystwie Milesa Davisa, Counta Basiego, Elli Fitzgerald i Duke’a Ellingtona.

Kariera

Po przeprowadzce do Los Angeles wraz z rodziną w 1974 roku, Kravitz przez trzy lata śpiewał w chłopięcym chórze kalifornijskim i występował w miejscowej The Metropolitan Opera w takich klasycznych dziełach, jak Czarodziejski flet i Carmen. Śpiewał w Hollywood Bowl pod dyrekcją Erika Leinsdorfa i nagrywał płyty z Zubinem Mehta. W wieku piętnastu lat odszedł od rodziców i zamieszkał w wynajętym samochodzie. W 1982 roku ukończył Beverly Hills High School, gdzie zaprzyjaźnił się ze Slashem, późniejszym gitarzystą zespołu Guns N’ Roses.

We wrześniu 1989 roku ukazała się jego debiutancka płyta Let Love Rule, której krytycy zarzucali zbyt duży wpływ twórczości Jimiego Hendriksa, lecz która zyskała przychylność publiczności^[11]. W 1990 roku współpracował z Madonną i był kompozytorem inspirowanej rapem piosenki „Justify My Love”. Na początku 1991 roku wydany został jego drugi album Mama Said, który uzyskał w Stanach Zjednoczonych status złotej płyty^[12][13]. Stworzył nową aranżację do utworu Johna Lennona „Give Peace a Chance” i napisał przebój „It Ain’t Over ‘Til It’s Over”, który nagrał pod wspólną nazwą Peace Choir (Chór Pokoju) wraz z Yoko Ono i Seanem Lennonem. W marcu roku 1993 została zrealizowana trzecia płyta Are You Gonna Go My Way, która zdobyła miano złotej, miesiąc później platynowej, a w styczniu 1995 roku album miał w USA status podwójnej płyty platynowej^[14][13]. Jego piosenka „Are You Gonna Go My Way” została nagrodzona przez MTV tytułem najlepszego męskiego teledysku. W maju drugi album Mama Said został także platynowy^[13]. W sierpniu tego roku do grona złotych płyt dołączył Let Love Rule^[13].

Lenny Kravitz, 2008

Kolejny album Circus pojawił się we wrześniu 1995 roku, a w maju 1998 roku do sprzedaży trafiła płyta 5, po kilku nominacjach w poprzednich latach w końcu wokalista za utwór „Fly Away” otrzymał nagrodę Grammy w kategorii najlepsza męska piosenka rockowa^[15][16][17]. Napisał soundtrack do komedii Austin Powers: Szpieg, który nie umiera nigdy (1999) z utworami „American Woman” i „Like Father Like Son” w duecie z Eltonem Jonem. W lutym 2000 roku odebrał drugą nagrodę Grammy za „American Woman”^[17]. Na rynku ukazała się składanka najlepszych przebojów Greatest Hits, w kwietniu 2001 została potrójną platynową płytą w USA, a w lutym Kravitz został uhonorowany trzecią z nagrodą Grammy za utwór „Again”^[13][18][17]. W październiku 2001 roku została wydana płyta Lenny, w grudniu płyta została platynową, a za utwór „Dig In” Lenny otrzymał czwartą w swojej karierze nagrodę Grammy^[13][19][17]. Pod koniec 2001 roku nagrał przebój „God Gave Me Everything” w duecie z Mickiem Jaggerem.

18 maja 2004 roku w sklepach ukazała się kolejna studyjna płyta Baptism^[20], a 4 lutego 2008 roku ujrzał światło dzienne ósmy album It Is Time for a Love Revolution^[21]. W 2011 została wydana studyjna płyta Black And White America^[22].

23 września 2014 roku miał premierę dziesiąty longplay Strut, który promowały single „The Chamber”, „New York City” i „Sex”^[23]. Album został pozytywnie przyjęty przez krytyków muzycznych^[24].

W 2020 został ambasadorem Y, męskiego zapachu od Yves Saint Laurent Beaute^[25].

Życie prywatne

Spotykał się z Naomi Campbell^[26]. W 1985 roku poznał aktorkę Lisę Bonet, znaną z sitcomu NBC The Cosby Show^[9], z którą ożenił się 16 listopada 1987. Mają córkę Zoë Kravitz (ur. 1 grudnia 1988)^[27]. 13 kwietnia 1993 doszło do rozwodu. Spotykał się z Kylie Minogue (1991)^[26], Vanessą Paradis (1992-97)^[26], Natalie Imbruglią (1998)^[26], Kate Moss (1999)^[26], Ananda Lewis (2000), Devon Aoki (2001), brazylijską modelką Adrianą Limą (2001-2003)^[26], Nicole Kidman (2003–2004)^[26], Marisą Tomei (2004)^[26], Isis Arrudą (2004) i Michelle Rodriguez (2005)^[26].

Występy w Polsce

Pierwszy raz wystąpił w Polsce, koncertując na lotnisku Bemowo w Warszawie w 2004 w ramach trasy koncertowej promującej album Baptism. 20 czerwca 2009 zagrał w ramach krakowskich Wianków^[28]. W ramach trasy koncertowej Black and White Europe (płyta Black And White America) zagrał na warszawskim Torwarze (9 listopada 2011 roku)^[29]. W ramach trasy koncertowej Strut Lenny Kravitz zagrał w łódzkiej Atlas Arenie (15 grudnia 2014 roku)^[30], w hali Ergo Arena na granicy Gdańska i Sopotu (8 sierpnia 2015)^[31] oraz w krakowskiej Tauron Arenie (8 czerwca 2018). 8 maja 2019 wystąpił ponownie w Atlas Arenie w Łodzi przed ponad 12 tys. widzów^[32]. W krakowskiej Tauron Arenie wystąpił ponownie 21 lipca 2024 w ramach trasy koncertowej Blue Electric Light Tour 2024^[33].

Dyskografia

Albumy studyjne

Tytuł	Dane dot. albumu	Pozycja na liście									Certyfikat
		USA [34]	CAN [34]	UK [35]	AUS [36]	FRA [37]	POL [38]	NLD [39]	NOR [40]	AUT [41]
Let Love Rule	Data: wrzesień 1989[11] Wydawca: Virgin Records	61	35	56	45	–	–	23	12	–	USA: złota płyta[13] CAN: platynowa płyta[42] UK: złota płyta[43]
Mama Said	Data: 2 kwietnia 1991[12] Wydawca: Virgin Records	39	13	8	10	–	–	5	4	12	USA: 2x platynowa płyta[13] CAN: platynowa płyta[42] UK: platynowa płyta[43] GER: złota płyta[44]
Are You Gonna Go My Way	Data: 9 marca 1993[14] Wydawca: Virgin Records	12	1	1	1	–	–	3	6	3	USA: 2x platynowa płyta[13] CAN: 4x platynowa płyta[42] UK: platynowa płyta[43] NOR: złota płyta[45] GER: złota płyta[44]
Circus	Data: 12 września 1995[15] Wydawca: Virgin Records	10	7	5	2	–	–	1	7	3	USA: złota płyta[13] UK: złota płyta[43] FRA: złota płyta[46]
5	Data: 12 maja 1998[16] Wydawca: Virgin Records	28	22	18	17	9	–	8	7	1	USA: 3x platynowa płyta[13] CAN: platynowa płyta[42] AUS: platynowa płyta[47] UK: złota płyta[43] FRA: 2x złota płyta[46] POL: złota płyta[48] NOR: złota płyta[45] GER: złota płyta[44]
Lenny	Data: 30 października 2001[19] Wydawca: Virgin Records	12	3	55	44	17	13	7	14	1	USA: złota płyta[13] CAN: platynowa płyta[42] GER: platynowa płyta[44] BEL: złota płyta[49]
Baptism	Data: 18 maja 2004[20] Wydawca: Virgin Records	14	–	74	42	8	7	3	17	4	USA: złota płyta[13] CAN: złota płyta[42]
It Is Time for a Love Revolution	Data: 5 lutego 2008[21] Wydawca: Virgin Records	4	5	42	47	5	2	2	28	2	FRA: złota płyta[46] POL: złota płyta[50] GER: złota płyta[44]
Black And White America	Data: 22 sierpnia 2011[22] Wydawca: Roadrunner/Atlantic	17	45	75	59	7	6	2	–	2	FRA: złota płyta[46] POL: złota płyta[51]
Strut	Data: 23 września 2014[23] Wydawca: Roxie/Kobalt Label Services	19	–	21	31	3	4	–	26	3
Raise Vibration	Data: 7 września 2018[52] Wydawca: Roxie	–	–	–	–	–	–	–	–	–
Blue Electric Light	Data: 24 maja 2024[53] Wydawca: BMG Rights Management	–	–	–	–	–	–	–	–	–
„–” oznacza, że album nie był notowany.

Kompilacje

Tytuł	Dane dot. albumu	Pozycja na liście									Certyfikat
		USA [34]	CAN [34]	UK [35]	AUS [36]	FRA [37]	POL [54]	NLD [39]	NOR [40]	AUT [41]
Greatest Hits	Data: 24 października 2000[18] Wydawca: Virgin Records	2	2	12	14	89	3	4	6	1	USA: 3x platynowa płyta[13] CAN: 4x platynowa płyta[42] UK: 3x platynowa płyta[43] AUS: 2x platynowa płyta[55] GER: 2x platynowa płyta[44] FRA: platynowa płyta[46] POL: platynowa płyta[56] NOR: platynowa płyta[45] FIN: złota płyta[57]

Single

Tytuł	Rok	Pozycja na liście						Certyfikat	Album
		USA [34]	CAN [34]	UK [35]	AUS [58]	FRA [59]	POL [60]
„Let Love Rule”	1989	89	–	39	36	–	–		Let Love Rule
„I Build This Garden for Us”	1990	–	–	83	83	–	–
„Be”		–	–	–	–	–	–
„Mr. Cab Driver”		–	–	58	–	–	–
„Does Anybody Out There Even Care”		–	–	–	–	–	–
„Always on the Run”	1991	–	55	41	43	–	–		Mama Said
„It Ain’t Over ‘til It’s Over”		2	2	11	10	29	–
„Fields of Joy”		–	–	–	–	–	–
„Stand by My Woman”		76	–	55	46	36	–
„What the Fuck Are We Saying?”		–	–	–	–	–	–
„Stop Draggin’ Around”		–	–	–	–	–	–
„What Goes Around Comes Around”		–	–	–	–	–	–
„Are You Gonna Go My Way”	1993	–	5	4	1	4	–	FRA: złota płyta[46] UK: srebrna płyta[43]	Are You Gonna Go My Way
„Believe”		60	9	30	8	33	–
„Heaven Help”		–	25	20	76	41	–
„Spinning Around Over You”		–	–	–	–	–	–		Reality Bites (ścieżka dźwiękowa)
„Is There Any Love in Your Heart”		–	53	52	32	–	–		Are You Gonna Go My Way
„Deuce”	1994	–	77	–	–	–	–		Kiss My Ass: Classic Kiss Regrooved
„Rock and Roll Is Dead”	1995	75	16	22	26	–	–		Circus
„Circus”		–	85	54	–	–	–
„Can’t Get You Off My Mind”	1996	62	33	54	–	–	–
„The Resurrection”		–	–	–	–	–	–
„I Belong to You”	1998	71	–	75	–	24	–		5
„If You Can’t Say No”		–	–	48	55	97	–
„Thinking of You”		–	–	–	–	–	–
„Fly Away”	1999	12	3	1	8	56	–	UK: srebrna płyta[43] AUS: złota płyta[61]
„Black Velveteen”		–	–	83	–	–	–
„American Woman”		49	26	177	14	88	–	AUS: złota płyta[61]	Austin Powers: The Spy Who Shagged Me (ścieżka dźwiękowa)
„Again”	2000	4	–	–	30	57	–	AUS: złota płyta[62]	Greatest Hits
„Dig In”	2001	31	–	–	–	–	–		Lenny
„Stillness of Heart”	2002	–	22	44	–	83	–
„Believe in Me”		–	–	–	–	–	–
„If I Could Fall in Love”		–	–	–	–	–	–
„Yesterday Is Gone (My Dear Kay)”		–	–	–	–	–	–
„Show Me Your Soul” (oraz P. Diddy, Loon i Pharrell Williams)	2004	–	–	35	45	–	–		Bad Boys II (ścieżka dźwiękowa)
„Where Are We Runnin’?”		69	–	–	52	–	–		Baptism
„California”		–	–	62	–	–	–
„Storm” (oraz Jay-Z)		98	–	–	–	–	–
„Calling All Angels”	2005	–	–	–	–	–	–
„Lady”		27	–	–	–	–	–	USA: złota płyta[13]
„Breathe”		–	–	–	–	–	–		–
„Bring It On”	2007	–	52	–	–	–	–		It Is Time for a Love Revolution
„I’ll Be Waiting”		73	45	104	–	27	–
„Love Love Love”	2008	–	–	–	–	–	–
„Dancin’ Til Dawn”		–	–	–	–	–	–
„Come On Get It”	2011	–	–	–	–	–	–		Black and White America
„Stand”		–	–	–	–	–	–
„Rock Star City Life”		–	–	–	–	–	–
„Black and White America”		–	–	–	–	100	–
„Push”		–	–	–	–	–	–
„Superlove”	2012	–	–	49	–	–	–
„The Chamber”	2014	–	–	–	–	11	6		Strut
„Sex”		–	–	–	–	107	–
„New York City”		–	–	–	–	–	–
„The Pleasure and the Pain”	2015	–	–	–	–	–	–
„–” singel nie był notowany.

Filmografia

Rok	Tytuł	Rola	Reżyser
2001	Zoolander[63]	w roli samego siebie	Ben Stiller
2009	Hej, skarbie (Precious)[27]	pielęgniarz John	Lee Daniels
2012	Igrzyska śmierci (The Hunger Games)[64]	Cinna	Gary Ross
2013	Kamerdyner (The Butler)[65]	James Holloway	Lee Daniels
	Igrzyska śmierci: W pierścieniu ognia (The Hunger Games: Catching Fire)[66]	Cinna	Francis Lawrence
2016	Zoolander 2[67]	w roli samego siebie	Ben Stiller
2016−2017	Star (serial)[68]	Roland Crane	Lee Daniels
2022	Wystrzałowe wesele (Shotgun Wedding)[69]	Sean Hawkins	Jason Moore

Nagrody i wyróżnienia

Rok	Nagroda	Kategoria	Tytuł
1993	MTV Video Music Awards	Najlepszy wykonawca wideo[70]	„Are You Gonna Go My Way”
1998	Grammy	Najlepszy wykonawca – wokalista rockowy[17]	„Fly Away”
1999			„American Woman”
2000			„Again”
2001			„Dig In”