Loading AI tools
brytyjsko-amerykański muzyk rockowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Slash, właśc. Saul Hudson[1] (ur. 23 lipca 1965 w Stoke-on-Trent[2][3][4]) – brytyjsko-amerykański gitarzysta rockowy.
.jpg) Slash (2022) | |
| Imię i nazwisko |
Saul Hudson |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk |
| Aktywność |
od 1983 |
| Wydawnictwo |
UZI Suicide, Geffen Records, Koch Records, RCA, Snakepit Records |
| Powiązania |
Myles Kennedy, The Conspirators |
| Instrument | |
| Gibson Les Paul | |
| Zespoły | |
| Guns N’ Roses (1985–1996, od 2016) Slash’s Snakepit (1994–1995, 1998–2002) Slash’s Blues Ball (1996–1998) Velvet Revolver (2003–2008, 2012) Slash ft. Myles Kennedy and The Conspirators (od 2012) | |
| Strona internetowa | |
Zasłynął przede wszystkim z występów z zespołem Guns N’ Roses, którego był członkiem w latach 1985–1996 oraz w którym ponownie gra od 2016. W latach 2003–2008 był gitarzystą formacji Velvet Revolver. Współpracował także z Michaelem Jacksonem, z którym stworzył utwory: „Black or White”, „Give In to Me”[5], „D.S.”, „Privacy” oraz „Morphine”. Jak sam przyznaje, duży wpływ na jego grę na gitarze mieli Jimi Hendrix i Tony Iommi[6][7][8][9].
W 2004 został sklasyfikowany na 15. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów według czasopisma „Guitar World”[10][11][12].
Saul Hudson urodził się 23 lipca 1965 w Stoke-on-Trent w angielskim hrabstwie Staffordshire (według niektórych źródeł jego miejscem urodzenia jest Londyn[13][14]). Swoje imię otrzymał po artyście grafiku i karykaturzyście pochodzenia rumuńsko-żydowskiego Saulu Steinbergu[15]. Jego matka, Ola Jorjan Hudson (z domu Oliver; ur. 1946, zm. 2009 na raka płuc), była afrykańsko-amerykańską projektantką mody, która miała na koncie zaprojektowanie scenicznych kostiumów dla Diany Ross, The Pointer Sisters, Steviego Wondera, Janet Jackson, Johna Lennona i Davida Bowiego[16][17][14], a ojciec, Charles Anthony Hudson, był angielskim artystą specjalizującym się w projektowaniu okładek albumów muzycznych – stworzył okładki m.in. dla takich muzyków jak Neil Young czy Joni Mitchell[18][19][4][14]. Ma brata Albiona, zwanego „Ashem”[20].
Gdy miał 11 lat, jego rodzice się rozstali[4]. Początkowo mieszkał z ojcem w Laurel Canyon[21]. Następnie przeniósł się z matką do Los Angeles, podczas gdy jego ojciec pozostał w Anglii[22][23][4]. Dorastał w zamożnym, artystycznym domu, w którym częstymi gośćmi byli przedstawiciele rockowej bohemy, m.in. David Bowie, David Geffen, Iggy Pop i Ronnie Wood[14]. W szkole natomiast był samotnikiem i outsiderem[14][4]. W wieku 15 lat dostał od babci ze strony matki hiszpańską gitarę z tylko jedną struną[14]. Grę na niej ćwiczył nawet przez 12 godzin dziennie[14][4][24]. Jak sam wspominał, gdy zaczął na niej grać, ujawniła się „wybuchowa i progresywna” część jego osobowości, o której istnieniu dotychczas nie wiedział[14]. Wówczas też zyskał swój pseudonim – „Slash”, nadany mu przez aktora Seymoura Cassela, z którego dziećmi się przyjaźnił[14]. Genezę pseudonimu Hudson wyjaśniał następująco: „[Cassel] nazywał mnie Slashem, bo byłem ambitnym, początkującym gitarzystą, zawsze zajętym, nigdy nie mającym wolnego czasu. Zawsze się spieszyłem, więc zaczął mnie nazywać w ten sposób i tak już zostało”[14].
Jednym z pierwszych utworów, które zagrał, był „Smoke on the Water” zespołu Deep Purple. Duży wpływ na muzykę Slasha mieli tacy wykonawcy jak: Bob Dylan, The Kinks, Led Zeppelin, The Rolling Stones, Jimi Hendrix, Jeff Beck, Neil Young i Aerosmith[14][4]. Jego ulubionym albumem był Rocks zespołu Aerosmith[14]. Mając obsesję na punkcie nauki gry na gitarze, opuszczał lekcje w szkole Beverly Hills High School[19], a w końcu porzucił szkołę, nie kończąc 11. klasy[14]. Niedługo później z perkusistą Stevenem Adlerem założył zespół Road Crew[25].
Wiosną 1985 wraz z Adlerem został zaproszony przez Axla Rose’a do grania w nowo utworzonym zespole Guns N’ Roses[14]. Gra w zespole przyniosła mu największą popularność[26]. Razem z grupą nagrał wiele dobrze przyjętych albumów (m.in. Appetite for Destruction, G N’ R Lies, Use Your Illusion I i Use Your Illusion II) oraz utworów (np. „November Rain” czy „Welcome to the Jungle”). Grając w zespole, stworzył na swoim Gibsonie Les Paul charakterystyczne hardrockowe riffy, które słychać w przebojach „Paradise City” i „Sweet Child O’ Mine”[14][27].
W latach 1989–1991, tj. w przerwie między pierwszą a drugą światową trasą koncertową z Guns N’ Roses, nasiliły się jego problemy z nadużywaniem narkotyków, szczególnie heroiny i kokainy[28][29].
W 1994 założył formację Slash’s Snakepit, a po jej rozpadzie w 1995 kolejny zespół: Slash’s Blues Ball. W październiku 1996 rozstał się z Guns N’ Roses[14]. W 1998 reaktywował Slash’s Snakepit i grał w nim do 2001.
W 2002 założył zespół Velvet Revolver[30], który współtworzyli z nim: Matt Sorum (były perkusista Guns N’ Roses), Duff McKagan (były basista Guns N’ Roses) i Dave Kushner (były gitarzysta Wasted Youth).
W 2002 zajął czwarte miejsce w zestawieniu 100 najlepszych gitarzystów (Top 100 Guitarists), które sporządziła redakcja czasopisma „Total Guitar”; ustąpił tylko Jimiemu Hendriksowi, Jimmy’emu Page’owi i Ericowi Claptonowi[31].
Jesienią 2007 wydał książkę autobiograficzną pt. „Slash”[32]. W kwietniu 2010 nakładem EMI Label Services i Roadrunner Records wydał solowy album, zatytułowany po prostu Slash[33]. Gościnnie w nagraniach płyty wzięli udział: Ian Astbury, Chris Cornell, Rocco DeLuca, Fergie, Dave Grohl, Myles Kennedy, Kid Rock, Lemmy Kilmister, Adam Levine, Steven Adler, Duff McKagan, Izzy Stradlin, M. Shadows, Ozzy Osbourne, Iggy Pop, Nick Oliveri oraz Andrew Stockdale[33]. Album dotarł do trzeciego miejsca na liście Billboard 200[34].
W maju 2012 wydał nakładem wytwórni Dik Hayd International drugi solowy album pt. Apocalyptic Love, który nagrał z Mylesem Kennedym i grupą The Conspirators[34]. Album został pozytywnie oceniony przez krytyków i dziennikarzy[34]. 13 lutego 2013 z zespołem The Conspirators zagrał koncert w katowickim Spodku[34]. We wrześniu 2014 wydał trzeci album pt. World on Fire, kolejny nagrany we współpracy z Kennedym i The Conspirators. Płyta zebrała stosunkowo dobre opinie.
W 2016 oficjalnie powrócił do Guns N’ Roses wraz z basistą Duffem McKaganem. Pierwszy wspólny (niezapowiedziany) występ „nowego składu” odbył się 1 kwietnia tego samego roku, podczas którego Axl Rose upadł i złamał nogę.
We wrześniu 2018 Hudson, Myles i Conspirators wydali album pt. Living The Dream. Wydawcą albumu jest własna wytwórnia Slasha – Snakepit Records.
20 października 2021 zaprezentował solowy singiel „The River Is Rising”, którym zapowiadał nową płytę. 11 lutego 2022 wydał solowy album pt. 4, który nagrał z Mylesem Kennedym i The Conspirators. Krążek został wydany nakładem nowej wytwórni Gibson Records. Album był nagrany w studiu Nashville, a jego producentem jest Dave Cobb.
.jpg)
Romansował z aktorkami porno – Christy Canyon i Savannah[19], a także Pamelą Anderson i Bobbie Brown. Spotykał się z Melissą Fisher (1978), Pamelą Manning (1983), Michelle Young (1984), Monique Lewis (1985), Sally McLaughlin (1987-88), Sandrą Scream (1987), Lois Ayres (1987), Traci Lords (1989) i Meegan Hodges (1989)[35]. W styczniu 1990 poznał Renee Suran, którą poślubił 10 października 1992 w Marina del Rey w Kalifornii. W październiku 1997 para wzięła rozwód. W 1996 spotykał się z Angelą Jones. W październiku 1997 związał się z Perlą Ferrar, którą poślubił 15 października 2001 na Hawajach. Mają dwóch synów – Londona Emilio (ur. 28 sierpnia 2002)[36] i Casha Anthony’ego (ur. 23 czerwca 2004)[37]. Od października 2014 małżeństwo pozostawało w separacji[38], a w 2018 wzięło rozwód; wynikiem zakończenia małżeństwa było przejęcie połowy majątku Slasha przez byłą żonę, co jest wynikiem niepodpisanej wcześniej intercyzy.
W 2008 wziął udział w kampanii społecznej sprzeciwiającej się wprowadzeniu w amerykańskim stanie Kalifornia poprawki legislacyjnej zamykającej drogę parom jednopłciowym do zawierania małżeństw (tzw. Propozycja 8)[39].
| Zespół Slasha |
|---|
|
| Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| USA [41] |
AUS [42] |
CAN [43] |
NOR [44] |
AUT [45] |
NZL [46] |
CHE [47] |
SWE [48] |
UK [49] |
DEU [50] |
POL [51] | |||
| Slash |
|
3 | 3 | 1 | 4 | 1 | 1 | 3 | 1 | 17 | 4 | 11 | |
| Apocalyptic Love (Slash feat. Myles Kennedy & the Conspirators)[54] |
|
4 | 2 | 2 | 15 | 3 | 1 | 3 | 4 | 27 | 5 | 5 |
|
| World on Fire (Slash feat. Myles Kennedy & the Conspirators) |
|
10 | 2 | 4 | 13 | 5 | 4 | 1 | 1 | 7 | 2 | 4 | |
| 4 (Slash feat. Myles Kennedy & the Conspirators) |
|
93 | 2 | 67 | 4 | 20 | 2 | 9 | 5 | 4 | 8 | ||
| „–” album nie był notowany. | |||||||||||||
| Album | Rok | Uwagi | Źródło |
|---|---|---|---|
| Guns N’ Roses – Appetite for Destruction | 1987 | członek zespołu, gitara elektryczna, gitara slide | [59] |
| Guns N’ Roses – G N’ R Lies | 1988 | członek zespołu, gitara elektryczna, gitara akustyczna, wokal wspierający | [60] |
| Guns N’ Roses – Use Your Illusion I & II | 1991 | członek zespołu, gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara dobro | [61][62] |
| Motörhead – March ör Die | 1992 | gościnnie gitara w utworach „I Ain’t No Nice Guy” i „You Better Run” | [63] |
| Guns N’ Roses – The Spaghetti Incident? | 1993 | członek zespołu, gitara elektryczna, wokal prowadzący, wokal wspierający | [64] |
| Doro – Calling the Wild | 2000 | gościnnie gitara w utworze „Now or Never (Hope in the Darkest Hour)” | [65] |
| Derek Sherinian – Blood of the Snake | 2006 | gościnnie gitara w utworze „In the Summertime” | [66] |
| Rihanna – Rated R | 2009 | gościnnie gitara w utworze „Rockstar 101” | [67] |
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1986 | Sid i Nancy (Sid and Nancy) | punk | Alex Cox |
| 1988 | Pula śmierci (The Dead Pool)[68] | muzyk na pogrzebie | Buddy Van Horn |
| 1992 | Buffy postrach wampirów (Buffy The Vampire Slayer) | DJ | Fran Rubel Kuzui |
| 1994 | Opowieści z krypty (Tales from the Crypt) | Hank | Vincent Spano |
| 1997 | Części intymne (Private Parts) | w roli samego siebie | Betty Thomas |
| 2008 | Anvil: The Story of Anvil (film dokumentalny)[69] | Sacha Gervasi | |
| 2009 | Rock Prophecies (film dokumentalny)[70] | John Chester | |
| 2010 | Lemmy (film dokumentalny)[71] | Greg Olliver, Wes Orshoski | |
| 2011 | Cry Baby: The Pedal that Rocks the World (film dokumentalny)[72] | Max Baloian, Joey Tosi | |
| 2012 | Louder Than Love: The Grande Ballroom Story (film dokumentalny)[73] | Tony D’Annunzio, Karl Rausch | |
| 2014 | Slash: Raised on the Sunset Strip (film dokumentalny)[74] | Martyn Atkins | |
| The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo (film dokumentalny)[75] | Wynn Ponder |
| Rok | Kategoria | Tytułem | Nagroda | Nota | Źródło |
|---|---|---|---|---|---|
| 2006 | Riff Lord | Slash | Metal Hammer Golden Gods Awards | Nominacja | [76] |
| 2007 | Laur | [77] | |||
| 2008 | Nominacja | [78] | |||
| 2010 | Nominacja | [79] | |||
| Hard Rock Ambassador of Rock | 2 Silver Clef Awards | Laur | [80] | ||
| Best Guitarist | Revolver Golden Gods Awards | Nominacja | [81][82] | ||
| 2012 | Riff Lord | Laur | [83] | ||
| Icon | Kerrang! Awards | Laur | [84] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
