Virgin Records

Virgin Records – brytyjska wytwórnia płytowa założona przez Richarda Bransona, Simona Drapera i Nika Powella w 1972 roku. Przedsiębiorstwo odniosło światowy sukces, podpisując kontrakty z takimi wykonawcami jak: Mike Oldfield, Roy Orbison, Devo, Genesis, Keith Richards, Janet Jackson, George Michael, Culture Club, Simple Minds, Lenny Kravitz, The Smashing Pumpkins.

Virgin Records

Logo Virgin Records
Holding	EMI
Rok powstania	1972
Założyciel	Richard Branson
Dystrybucja	Capitol Music Group
Gatunki	różne
Kraj pochodzenia	Wielka Brytania
Strona internetowa

Historia

Branson i Powell początkowo prowadzili sklep z płytami nazwany Virgin Records and Tapes przy Notting Hill Gate w Londynie. Sklep specjalizował się głównie w imporcie płyt kraut-rockowych, a swoim klientom udostępniał pufy i darmowe specjały wegetariańskie do zjedzenia podczas słuchania oferowanych nagrań. Po tym jak sklep odniósł sukces, przekształcili swój biznes w pełnoprawną wytwórnię płytową. Nazwa „Virgin”, zgodnie z tym, co Branson napisał w swojej autobiografii, została wymyślona przez Tesse Watts i odnosiła się do ich braku doświadczenia, byli jak „dziewice w biznesie”. Pierwszym wydawnictwem w katalogu Virgin był wydany w 1973 roku post-rockowy album Tubular Bells multiinstrumentalisty Mike’a Oldfielda. Dzięki niemu nikomu do tej pory nieznana wytwórnia zyskała spore uznanie w branży fonograficznej. Wkrótce po tym sukcesie ukazały się kolejne wydawnictwa, głównie związane z nurtem kraut-rockowym: elektroniczny album Phaedra Tangerine Dream (który doszedł do pierwszej 10 list przebojów) i The Faust Tapes oraz Faust IV grupy Faust.

Pomimo tego, że Virgin było jednym z najbardziej znanych wydawnictw promujących angielski i europejski rock progresywny, podpisało w 1977 roku kontrakt z grupą Sex Pistols (która podpisała wcześniej, zerwane przez wytwórnie, kontrakty z EMI i A&M). Tym samym wytwórnia stała się bastionem nowej fali, ruchu, który wciągnął Virgin w główny nurt ery punk rocka. Pod opieką Tessy Watts, Sex Pistols przyczynili się do ogromnego sukcesu wytwórni. Niedługo później przedsiębiorstwo podpisało kontrakty z wieloma nowofalowymi artystami, między innymi: Boxer, Culture Club, Fingerprintz, Gillan, Holly and the Italians, Human League, Magazine, The Motors, Penetration, The Ruts, Shooting Star, Simple Minds, i XTC.

Po kilku eksperymentach z logo firmy w latach 1975–1976, w 1978 roku powstało obecne logo Virgin (nieformalnie nazywane „bazgrołem”). Pierwszy raz nowe logo pojawiło się na albumie Mike’a Oldfielda Incantations z 1978 roku. Od tej pory stopniowo również inne przedsiębiorstwa działające pod marką Virgin zaczęły przyjmować podobne wzory.

Virgin Records zostało sprzedane przez Bransona Thorn EMI w czerwcu 1992 roku za sumę 1 miliarda dolarów. Sprzedaż związana była z problemami finansowymi linii lotniczych, również należących do Bransona. Umowa zawierała specjalny zapis o zakazie konkurencji, które zabraniał Bransonowi założenia innej firmy fonograficznej przez okres 5 lat od czasu podpisania porozumienia. Niemal natychmiast po zakończeniu tego okresu Branson założył nową wytwórnię: V2 Records.

Wytwórnie podległe

• Caroline Records – wytwórnia działająca w latach 1973–1977. Nazwa i logo zostały później wykorzystane w niektórych amerykańskich wydaniach albumów Virgin w latach 80. i 90. XX wieku
• Front Line Records (lub Virgin’s Front Line) – wytwórnia płytowa zorientowana na wydawanie jamajskiej i brytyjskiej muzyki reggae, która działała w latach 1978–1987. Front Line Records odziedziczyło po Virgin kategorię wydawnictw określaną jako „The Front Line Series”, która swoją nazwę wzięła od wydanej w 1976 roku kompilacji o tytule „The Front Line”. Katalog wytwórni obejmował takich wykonawców jak: U-Roy, U Brown, The Mighty Diamonds, Keith Hudson, Althea and Donna, Jah Lloyd, Johnny Clarke, The Gladiators, Peter Tosh, I Roy, Tappa Zukie, Sly Dunbar, The Twinkle Brothers, Prince Far I, Big Youth, The Abyssinians, Culture, Gregory Isaacs i Linton Kwesi Johnson.
• Dindisc Records to działająca krótko wytwórnia, która wydawała Orchestral Manoeuvres in the Dark i The Monochrome Set w latach 1980–1981. Później nagrania te przeszły do katalogu Virgin.
• W 1983 roku Virgin zakupiło Charisma Records, zmieniając nazwę na Charisma/Virgin, a później Virgin/Charisma. W 1986 wytwórnia została zamknięta, a pozostający w niej artyści zostali przeniesieni do Virgin (w tym Genesis i grupa Monty Python). Wytwórnia Charisma została reaktywowana w USA w roku 1990 i odnosiła sukcesy podpisując kontrakty z takimi artystami jak Maxi Priest, Right Said Fred, 38 Special i Enigma. Gdy w 1992 roku firma znowu została zamknięta, podobnie jak wcześniej, artyści zostali przeniesieni do Virgin.
• W 1987 roku na potrzeby artystów new age i współczesnej muzyki poważnej powstało Venture Records. Wytwórnia podpisała kontrakt między innymi z Klausem Schulzem, który związany był z Virgin już od początku lat 70.

Zobacz też

Z tym tematem związana jest kategoria: Albumy Virgin Records.

Z tym tematem związana jest kategoria: Single Virgin Records.

Bibliografia

• Oficjalna strona wytwórni

Kontrola autorytatywna (wytwórnia muzyczna):

• VIAF: 152381675, 312649272
• LCCN: no2001030425
• J9U: 987007347625305171

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: topic/Virgin-Records
• SNL: Virgin_Records