Loading AI tools
polski działacz na rzecz praw osób homoseksualnych, prawnik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystian Łukasz Legierski (ur. 22 kwietnia 1978 w Koniakowie) – polski działacz na rzecz LGBT, prawnik, adwokat[1], dziennikarz[2], polityk i przedsiębiorca.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Alma Mater | |
| Partia |
Zieloni (2004–2011) |
Jest synem Polki i Mauretańczyka[2][3]. W dzieciństwie występował w zespole Mały Koniaków, a następnie w Zespole Pieśni i Tańca Ziemi Cieszyńskiej[2]. Był ministrantem w kościele na Kubalonce[2]. Był tam molestowany przez swojego proboszcza[4] (w 2018 duchowny został uznany za winnego molestowania ministrantów przez watykańską Kongregację Nauki Wiary)[5].
Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego z wyróżnieniem[2], opiekunem jego pracy dyplomowej był prof. Marek Safjan[3].
W roku 2007/2008 prowadził seminarium gender studies pt. Homoseksualizm w wybranych kontekstach przy Uniwersytecie Warszawskim[6].
Absolwent Szkoły Praw Człowieka Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka[2].
Absolwent Centrum Prawa Amerykańskiego na Wydziale Prawa i Administracji w University of Florida Levin College of Law (USA)[2].
W 2003 założył wraz z Elą Solanowską na warszawskiej Starówce klub Le Madame, który przez trzy lata (do eksmisji w marcu 2006) stanowił alternatywny ośrodek kultury. Był współwłaścicielem klubów Tomba-Tomba i M25[2].
Jest twórcą Listu otwartego prawników do prezydenta Warszawy w związku z zakazem Parady Równości w 2005[7].
Od 2009 jest członkiem nieformalnej Grupy Inicjatywnej ds. Związków Partnerskich[8].
Od października 2006 do listopada 2010 prowadził audycję pt.: Lepiej późno niż wcale w radiu Tok FM.
Był współzałożycielem Fundacji Panoptykon[9].
W 2014 został członkiem Rady Programowej Polskiego Radia i zastępcą jej przewodniczącego[10].
Od 2015 prowadzi wspólnie z Martą Konarzewską audycję pt.: Polityczna Pedaliada w radiu należącym do Medium Publicznego[11].
Od 2017 jest adwokatem w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie[1].
W latach 2001–2005 prowadził biuro senator Marii Szyszkowskiej[3]. Był działaczem Zielonych 2004[2]. W 2004 został członkiem Rady Krajowej partii. Był kandydatem Zielonych w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 w okręgu warszawskim. Kandydował również z ramienia Zielonych w wyborach do Sejmu w 2005 na liście SDPL w Warszawie[2][12].
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 kandydował w Warszawie z 8. miejsca listy Porozumienia dla Przyszłości – CentroLewica, zdobywając 1601 głosów, co uplasowało go na czwartym miejscu względem wyników pozostałych kandydatów na liście[13]. W czerwcu 2009 złożył w trybie wyborczym trzy pozwy przeciw działaczom Prawicy Rzeczypospolitej za stwierdzenia uznające homoseksualizm za chorobę[14]. Odrzucenie pozwu skierowanego przeciw Marii Mięsikowskiej-Szreder sąd uzasadnił brakiem dowodów na to, że homoseksualizm nie jest chorobą[14]. W sprawie związanej z wypowiedzią Andrzeja Czaplickiego sąd orzekł, że wypowiedziane przez niego słowa nie są informacją, a poglądem i nie podlegają rozpatrzeniu w trybie wyborczym[15]. Legierski zaskarżył tę decyzję do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu[16][17][18].
W wyborach 21 listopada 2010 jako przedstawiciel Zielonych został wybrany 5279 głosami[19] do Rady m.st. Warszawy z listy SLD[20]. W dniu 1 grudnia złożył ślubowanie podczas pierwszego posiedzenia. Był pierwszym jawnym gejem w historii Polski, który został wybrany na urząd publiczny w wyborach powszechnych[21][22].
W wyborach parlamentarnych w 2011 bez powodzenia kandydował z warszawskiej listy SLD do Sejmu VII kadencji[23]. Na początku grudnia tego samego roku na kongresie Zielonych 2004 kandydował na przewodniczącego ugrupowania, przegrywając z Radosławem Gawlikiem. Po porażce wystąpił z partii[24]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 startował z listy koalicji SLD-UP w okręgu warszawskim i nie uzyskał mandatu posła, zdobywając 1386 głosów[25]. W wyborach samorządowych w 2014 ponownie kandydował do warszawskiej rady miasta z listy SLD Lewica Razem, nie udało mu się uzyskać reelekcji.
Przed II turą wyborów prezydenckich w 2015 zadeklarował głos na Andrzeja Dudę (motywując to sprzeciwem wobec polityki Bronisława Komorowskiego i PO)[26][27]. Wytoczył proces redaktorowi Robertowi Mazurkowi za przypisanie mu nieprawdziwych cytatów w wywiadzie, który ukazał się 25 lipca 2015 roku w dzienniku „Rzeczpospolita” pt. „Homofobiczna Platforma”, że jest zwolennikiem Andrzeja Dudy i partii PIS; sąd uznał Mazurka winnym popełnienia przestępstwa publikacji nieautoryzowanych cytatów[28].
W wyborach parlamentarnych w 2015 bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy Zjednoczonej Lewicy[29].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
