Koprzywianka

Koprzywianka – rzeka, lewostronny dopływ Wisły^[2] o długości 71,83 km^[3].

Koprzywianka

Koprzywianka w Złotej
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	Wyżyna Kielecka, Niecka Nidziańska, Nizina Nadwiślańska
Rzeka
Długość	71,83 km
Powierzchnia zlewni	707,4 km²
Źródło
Miejsce	Szczytniak, Pasmo Jeleniowskie
Wysokość	380 m n.p.m.
Ujście
Recypient	Wisła
Miejsce	Sandomierz
Wysokość	141,9 m n.p.m.[1]
Współrzędne	50°40′08″N 21°44′02″E
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego ujście
Położenie na mapie Polski ujście

Źródło rzeki znajduje się na południowym stoku Szczytniaka (Pasmo Jeleniowskie Gór Świętokrzyskich), na wysokości 380 m n.p.m. Przepływa m.in. przez Baćkowice, Iwaniska, Klimontów, Koprzywnica, Samborzec, Złota i Andruszkowice. Od Koprzywnicy (gdzie utworzono zalew Koprzywianka) rzeka płynie sztucznym korytem, wykorzystując dolny bieg Gorzyczanki i Wisełki. Od Sośniczan do ujścia jest obwałowana. Uchodzi do Wisły w Sandomierzu na wys. 141 m n.p.m. Jej prawostronnymi dopływami są Kacanka, Gorzyczanka, Kozinka i Modliborka.

Ujście do Wisły w Sandomierzu

Dorzecze Koprzywianki leży na obszarze południowo-wschodniego fragmentu Wyżyny Kieleckiej (Góry Świętokrzyskie, Pogórze Szydłowskie, Wyżyna Sandomierska), wschodniej części Niecki Nidziańskiej (Niecka Połaniecka), oraz Niziny Nadwiślańskiej. Koprzywianka jest najdłuższą z rzek płynących przez Wyżynę Sandomierską i jednocześnie mająca największe dorzecze.^{[potrzebny przypis]} Środkowy i górny odcinek rzeki mają charakter wyżynny, natomiast ujściowy długości około 14 km - nizinny.

Od wielu lat rzeka zarybiana jest pstrągiem potokowym oraz lipieniem, oprócz tych dwóch gatunków ryb można spotkać w jej nurcie klenie, płocie, okonie, jelce, kiełbie, strzeble potokowe, a nawet karasie srebrzyste i słonecznice.^{[potrzebny przypis]}

Dolina Koprzywianki wraz z dolinami dopływów (m.in. Kacanka) w środkowym odcinku objęta jest obszarem Natura 2000 pod nazwą Ostoja Żyznów^[4].

Zobacz też

• Rzeki Polski

Przypisy

1. Koprzywianka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-06-21].
2. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 119, ISBN 83-239-9607-5.
3. Koprzywianka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-06-21].
4. Ostoja Żyznów. natura2000.tbop.org.pl. [dostęp 2010-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-01)].

Linki zewnętrzne

• Koprzywianka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 384.
• Koło PZW nr 27 Klimontów - Rzeka Koprzywianka
• Ostoja Żyznów