Konkurs Piosenki Eurowizji 2000

45. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 13 maja 2000 w Globe Arena w Sztokholmie przez szwedzkiego nadawcę publicznego Sveriges Television (SVT).

Konkurs Piosenki Eurowizji 2000

Informacje ogólne
Finał	13 maja 2000
Miejsce	Globe Arena, Sztokholm (Szwecja)
Nadawca	Sveriges Television (SVT)
Prowadzący	Kattis Ahlström Anders Lundin
Informacje dodatkowe
Reżyser	Marius Bratten
Kierownik wykonawczy	Christine Marchal-Ortiz
Producent wykonawczy	Svante Stockselius
Występ interwałowy	Pokaz filmu Once Upon a Time Europe Was Covered with Ice
Uczestnicy
Debiut	Łotwa
Powrót	Finlandia Macedonia  Rosja  Rumunia  Szwajcaria
Rezygnacja	Bośnia i Hercegowina  Litwa  Polska  Portugalia  Słowenia
Łącznie	24 reprezentacji
Mapa uczestników                        Państwa zdyskwalifikowane z udziału w finale.
Głosowanie
Każdy kraj przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zwycięzca	Dania
Reprezentant	Olsen Brothers
Piosenka	„Fly on the Wings of Love”
Tekst i muzyka	Jørgen Olsen
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1999 2001 ►

Konkurs prowadzili Kattis Åhlström i Anders Lundin. Finał wygrali bracia Olsenowie, reprezentanci Danii z piosenką „Fly on the Wings of Love”, za którą zdobyli łącznie 195 punktów^[1].

Lokalizacja

Sztokholm

Lokalizacja Sztokholmu w Szwecji

Dzięki wygranej Charlotte Nillson, szwedzkiej reprezentantki podczas konkursu w 1999, krajowa telewizja Sveriges Television (SVT) otrzymała prawa do organizacji kolejnego konkursu.

Podczas wyboru miasta-gospodarza nadawca brał pod uwagę potencjalne koszty organizacji oraz wynajmu hali, dostępność hoteli dla dziennikarzy i fanów konkursu oraz ilość atrakcji turystycznych dla artystów i prasy. Chęć przygotowania imprezy wyraziły władze trzech miast: Göteborga, Malmö oraz Sztokholmu.

Miasto	Miejsce	Pojemność
Göteborg	Scandinavium	14 000
Malmö	Malmömässan (Malmö Isstadion)	5800
Sztokholm	Globe Arena	13 000

Kilka tygodni później właściciele Malmömässan zrezygnowali z udziału w przetargu z powodu małej liczby miejsc na arenie oraz ewentualnej konieczności poświęcenia dużych środków finansowych na przygotowanie miejsca na organizację widowiska^[2].

Na początku lipca 1999 Hans Bonnevier ze stacji SVT poinformował, że konkurs odbędzie się w stołecznej Globe Arena, mogącej pomieścić ok. 13 tys. widzów. Była to wówczas największa hala, w której zorganizowano konkurs^[3]. Jak wyjaśnił nadawca SVT, na ostateczną decyzję wpłynęła tańsza oferta władz Sztokholmu oraz fakt, że ostatni konkurs zorganizowany w stolicy Szwecji odbył się w 1975^[2].

Organizacja

Globe Arena – miejsce organizacji konkursu

Logo oraz wygląd sceny konkursu zaprojektowała agencja Stockholm Design Lab. Motywem przewodnim projektów były usta, będące symbolem „piosenki, dialogu, mowy”^[3]. W 2001 projekt otrzymał nagrodę Excellent Swedish Design^[4].

Kierownikiem wykonawczym konkursu z ramienia EBU została Christine Marchal-Ortiz^[3], a z ramienia telewizji SVT – Svante Stockselius, były dziennikarz i producent programu Melodifestivalen wyłaniającego reprezentantów Szwecji w Konkursie Piosenki Eurowizji^[3]. Za reżyserię widowiska odpowiadał Marius Bratten^[3].

Konkurs nadawany był nie tylko w Europie, ale także w Kanadzie, Australii, Japonii i Stanach Zjednoczonych. Koncert finałowy po raz pierwszy transmitowany był również w Internecie^[1][3]. Za transmisję konkursu odpowiedzialna była szwedzka firma zewnętrzna Prisma OB^[5].

W 2000 po raz pierwszy została wydana oficjalna składanka muzyczna, zawierająca wszystkie piosenki konkursowe. Album dostępny był w sklepach muzycznych w całej Europie. Podobne wydawnictwo ukazało się rok wcześniej, jednak wówczas pominięto cztery konkursowe utwory^[1].

Kontrowersje

Przebieg rumuńskich eliminacji

Finał rumuńskich eliminacji eurowizyjnych Selecția națională wygrał zespół Taxi z utworem „The Moon”. Tuż po finale selekcji kompozytorzy piosenki „Why” zespołu Valahia, który zajął drugie miejsce, wyrazili swoje niezadowolenie z wyników oraz zagrozili wszczęciem działań prawnych przeciwko organizatorom. Powodem ich oburzenia była nagła zmiana zasad głosowania telewidzów i przedłużenie czasu na oddawanie głosów z jednej na trzy godziny, co spowodowało spadek grupy Valahia z pierwszego na drugie miejsce po pierwszej godzinie głosowania^[6].

Izraelski występ

Reprezentujący Izrael zespół Ping Pong otworzył koncert finałowy piosenką „Sameyakh (Be Happy)”, opowiadającą o pokoju między Izraelem a Syrią. Podczas występu członkowie formacji machali flagami obu krajów, a pod koniec prezentacji dwaj wokaliści grupy pocałowali się^[1][3].

Przerwanie transmisji w Holandii

Holenderska telewizja Nederlandse Omroep Stichting (NOS) przerwała transmisję konkursu w połowie koncertu z powodu eksplozji fajerwerków w Enschede, w której zginęły 23 osoby, a 947 zostało rannych^[7]. Stacja tłumaczyła swoją decyzję powodami praktycznymi oraz faktem, że „niewłaściwym byłoby transmitowanie programu rozrywkowego w noc takiej katastrofy”. W wyniku postanowienia nadawcy krajowe wyniki oparte były na głosowaniu komisji jurorskiej, a nie telewidzów^[3].

Nieregulaminowa prezentacja piosenki z Danii

Bracia Olsen reprezentujący Danię – zwycięzcy konkursu (fot. z 2008)

Po finale konkursu rosyjska delegacja wniosła petycję dotyczącą unieważnienia wyników oraz dyskwalifikacji zwycięzców, braci Olsenów z Danii. Podczas konkursowej prezentacji wokaliści użyli bowiem tzw. vocoderu, który nadał Jørgenowi Olsenowi elektryczny dźwięk głosu, co rosyjska delegacja uznała za „działanie niezgodne z regulaminem imprezy”. Europejska Unia Nadawców (EBU) nie przyjęła skargi^[1][3].

Kraje uczestniczące

W konkursie wzięli udział reprezentanci 24 nadawców publicznych, w tym debiutującej w stawce telewizji z Łotwy^[3]. Pięć krajów z najsłabszymi wynikami w latach poprzednich, które rywalizowały podczas finału w 1999, tj. Bośnia i Hercegowina, Litwa, Polska, Portugalia i Słowenia, zostało wykluczonych ze stawki konkursowej^[3]. Ich miejsce zajęły kraje odsunięte z konkursu rok wcześniej, tj. Finlandia, Macedonia, Rumunia, Rosja i Szwajcaria^[3]. Z udziału w konkursie zrezygnowali nadawcy publiczni ze Słowacji, Grecji i Węgier, a swoją decyzję tłumaczyli powodami finansowymi^[1][3].

Powracający artyści

W 45. Konkursie Piosenki Eurowizji wzięło udział kilku wykonawców, którzy wystąpili w konkursie w poprzednich latach. Serafín Zubiri z Hiszpanii po raz pierwszy wziął udział w konkursie w 1992, Roger Pontare ze Szwecji – w konkursie w 1994, a Alexandros Panayi z cypryjskiego duetu Voice – w 1995.

Finał

L.p.	Kraj	Język	Wykonawca	Tytuł	Miejsce[1]	Punkty[1]
01	Izrael	hebrajski	Ping Pong	„Sameyakh”	22	7
02	Holandia	angielski	Linda Wagenmakers	„No Goodbyes”	13	40
03	Wielka Brytania	angielski	Nicki French	„Don’t Play That Song Again”	16	28
04	Estonia	angielski	Ines	„Once in a Lifetime”	4	98
05	Francja	francuski	Sofia Mestari	„On aura le ciel”	23	5
06	Rumunia	angielski	Taxi	„Luna”	17	25
07	Malta	angielski, maltański	Claudette Pace	„Desire”	8	73
08	Norwegia	angielski	Charmed	„My Heart Goes Boom”	11	57
09	Rosja	angielski	Alsou	„Solo”	2	155
10	Belgia	francuski	Nathalie Sorce	„Envie de vivre”	24	2
11	Cypr	grecki, włoski	Voice	„Nomiza”	21	8
12	Islandia	angielski	Einar Ágúst i Telma Ágústsdóttir	„Tell Me!”	12	45
13	Hiszpania	hiszpański	Serafín Zubiri	„Colgado de un sueño”	18	18
14	Dania	angielski	Olsen Brothers	„Fly on the Wings of Love”	1	195
15	Niemcy	niemiecki	Stefan Raab	„Wadde hadde dudde da?”	5	96
16	Szwajcaria	włoski	Jane Bogaert	„La vita cos’è?”	20	14
17	Chorwacja	chorwacki	Goran Karan	„Kad zaspu anđeli”	9	70
18	Szwecja	angielski	Roger Pontare	„When Spirits Are Calling My Name”	7	88
19	Macedonia	macedoński, angielski	XXL	„100% te ljubam”	15	29
20	Finlandia	angielski	Nina Åström	„A Little Bit”	18	18
21	Łotwa	angielski	Brainstorm	„My Star”	3	136
22	Turcja	angielski, turecki	Pinar Ayhan i SOS	„Yorgunum anla”	10	59
23	Irlandia	angielski	Eamonn Toal	„Millennium of Love”	6	92
24	Austria	angielski	The Rounder Girls	„All to You”	14	34

Legenda:

     1. miejsce

Tabela punktacyjna finału

Kraje głosujące Suma punktów Izrael Holandia Wielka Brytania Estonia Francja Rumunia Malta Norwegia Rosja Belgia Cypr Islandia Hiszpania Dania Niemcy Szwajcaria Chorwacja Szwecja Macedonia Finlandia Łotwa Turcja Irlandia Austria Uczestnicy konkursu Izrael 7 6 1 Holandia 40 8 2 5 8 5 1 4 1 2 3 1 Wielka Brytania 28 1 2 3 6 3 4 3 6 Estonia 98 6 7 4 6 7 4 2 6 5 4 5 6 6 8 10 2 7 3 Francja 5 2 3 Rumunia 25 6 7 12 Malta 73 3 1 2 1 7 2 8 1 8 1 3 3 8 3 8 4 5 3 2 Norwegia 57 7 3 3 3 7 7 7 6 10 4 Rosja 155 10 8 10 5 12 12 8 7 12 8 5 6 4 2 12 5 7 5 10 7 Belgia 2 2 Cypr 8 1 3 4 Islandia 45 5 6 7 12 8 7 Hiszpania 18 5 2 10 1 Dania 195 12 10 12 8 7 1 8 10 12 10 4 12 10 12 10 12 10 12 1 12 10 Niemcy 96 8 5 10 3 4 6 6 12 2 12 1 2 8 5 12 Szwajcaria 14 6 5 2 1 Chorwacja 70 8 8 10 2 6 6 10 6 8 6 Szwecja 88 6 5 1 4 5 5 4 6 10 8 3 6 7 12 6 Macedonia 29 10 7 2 10 Finlandia 18 5 7 4 2 Łotwa 136 4 4 7 12 3 12 1 12 1 10 7 8 7 7 10 3 12 8 8 Turcja 59 12 12 1 3 1 10 5 1 5 4 5 Irlandia 92 2 3 10 4 4 2 10 6 4 7 2 3 5 8 5 4 1 1 7 4 Austria 34 1 2 3 8 2 4 3 5 4 2

Legenda:      Głosowanie telewidzów      Głosowanie jurorów      Zwycięzca

Nagroda im. Barbary Dex

W 2000 po raz kolejny przyznano Nagrodę im. Barbary Dex, nieoficjalny tytuł przyznawany corocznie przez fanów konkursu za pośrednictwem holenderskiej strony House of Eurovision (eurovisionhouse.nl) najgorzej ubranemu artyście w Konkursie Piosenki Eurowizji w danym roku^[8][9][10]. Po finale widowiska największą liczbę głosów internautów zdobyła Nathalie Sorce, reprezentantka Belgii, która wystąpiła podczas koncertu w kremowej sukni i marynarce^[11].

Międzynarodowi nadawcy i głosowanie

Sekretarze

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich sekretarzy, którzy ogłaszali wyniki głosowania w poszczególnych krajach. Państwa zostały uporządkowane w kolejności przyznawania punktów.

•  Izrael – Yoav Ginai^[12]
•  Holandia – Marlayne
  (reprezentantka Holandii w konkursie w 1999)
•  Wielka Brytania – Colin Berry
•  Estonia – Evelin Samuel
  (reprezentantka Estonii w konkursie w 1999)
•  Francja – Marie Myriam
  (zwyciężczyni konkursu w 1977)
•  Rumunia – Andreea Marin
•  Malta – Valerie Vella
•  Norwegia – Marit Åslein
•  Rosja – Zhanna Agalakova
•  Belgia – Thomas Van Hamme
•  Cypr – Loukas Hamatsos^[13]
•  Islandia – Ragnheiður Elín Clausen
•  Hiszpania – Hugo de Campos
•  Dania – Michael Teschl
  (reprezentant Danii w konkursie w 1999)^[14]
•  Niemcy – Axel Bulthaupt
•  Szwajcaria – Astrid Von Stockar
•  Chorwacja – Marko Rašica^[15]
•  Szwecja – Malin Ekander^[16]
•  Macedonia Północna – Sandra Todorowska^[17]
•  Finlandia – Pia Mäkinen^[18]
•  Łotwa – Lauris Reiniks
•  Turcja – Osman Erkan
•  Irlandia – Derek Mooney
•  Austria – Dodo Roščić

Nadawcy publiczni i komentatorzy

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich komentatorzy poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.

•  Austria – Andi Knoll (ORF1), Stermann & Grissemann (FM4)^[19]
•  Belgia – francuski: Jean-Pierre Hautier (RTBF La Une)^[20],
  holenderski: André Vermeulen i Anja Daems (VRT TV1)^[21]
•  Bośnia i Hercegowina – Ismeta Dervoz-Krvavac (BHT)
•  Chorwacja –Aleksandar „Aco” Kostadinov (HRT 1)^[22]
•  Cypr – Evi Papamichail (RIK 1)^[13]
•  Dania – Keld Heick (DR1)^[14]
•  Estonia – Marko Reikop (ETV)
•  Finlandia – Jani Juntunen (Yle TV1)^[23]
•  Francja – Julien Lepers (France 3)^[20]
•  Grecja – Dafni Bokota (ET1)^[24]
•  Hiszpania – José Luis Uribarri (TVE1)^[25]
•  Holandia – Willem van Beusekom (TV2)^[26], Hijlco Span (Radio 2)
•  Irlandia – Marty Whelan (RTÉ One)^[27], Larry Gogan (RTÉ Radio 1)
•  Islandia – Gísli Marteinn Baldursson (Sjónvarpið)^[28]
•  Izrael – Bez komentatora
•  Japonia – Bez komentatora, transmisja 14 lipca 2000 (NHK BS2)
•  Litwa – Darius Užkuraitis (LTV)
•  Łotwa – Kārlis Streips (LTV)
•  Macedonia Północna – Milanka Rašik (MTV 1)
•  Malta – Charlo Bonnici
•  Niemcy – Peter Urban (Das Erste)^[29], Thomas Mohr (Deutschlandfunk/NDR 2)^[30]
•  Norwegia – Jostein Pedersen (NRK1)^[31]
•  Polska – Artur Orzech (TVP1)
•  Portugalia – Eládio Clímaco (RTP1)^[32]
•  Rosja – Aleksiej Żurawlew i Tatiana Godunova (Pierwyj kanał)
•  Rumunia – Leonard Miron (TVR1)
•  Słowenia – Miša Molk (SLO1)
•  Szwajcaria – niemiecki: Sandra Studer (SF2), francuski: Jean-Marc Richard (TSR 1), włoski: Jonathan Tedesco (TSI 1)
•  Szwecja – Pernilla Månsson Colt i Christer Lundh (SVT2)^[16], Carolina Norén (SR P3)^[33]
•  Turcja – Ömer Önder (TRT 1)^[34]
•  Wielka Brytania – Terry Wogan (BBC One), Ken Bruce (BBC Radio 2)
•  Jugosławia – Bez komentatora (RTS 3K)^[35]