Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komenda Rejonu Uzupełnień Szamotuły (KRU Szamotuły) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].
W czerwcu 1921 roku PKU Szamotuły była podporządkowana Dowództwu Okręgu Generalnego „Poznań” i obejmowała swoją właściwością powiaty: czarnkowski, międzychodzki, nowotomyski, szamotulski i wieleński[3].
15 listopada 1921 roku, po wprowadzeniu podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, dotychczasowa PKU Szamotuły została podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu i obejmowała swoją właściwością powiaty: czarnkowski, międzychodzki, obornicki, szamotulski i wieleński. Powiat obornicki został wyłączony z PKU Poznań Powiat, której z kolei podporządkowano powiat nowotomyski[1][4][5][6].
18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[7], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[6]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[8][9]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[10].
W marcu 1930 roku PKU Szamotuły była nadal podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu i administrowała powiatami: czarnkowskim, międzychodzkim, obornickim i szamotulskim[11]. W grudniu tego roku komenda posiadała skład osobowy typ III[12].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Szamotuły została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Szamotuły przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[13], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[14]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Szamotuły normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[15].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: czarnkowski, międzychodzki, obornicki i szamotulski[2].
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Szamotuły, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
| Komendanci | ||
|---|---|---|
| stopień, imię i nazwisko | okres pełnienia funkcji | kolejne stanowisko służbowe (dalsze losy) |
| por. Józef Franciszek Frydrychowicz[uwaga 1] | od 19 I 1920[18] | |
| ppłk piech. Karol Steinbach | do V 1923[19] | komendant PKU Warszawa Miasto III |
| ppłk piech. Mikołaj Koiszewski | V[19] – 1 XI 1923[20][4][21] | komendant PKU Łuków |
| mjr / ppłk piech. Józef Sawicz | 1 XI 1923[20][5] – XII 1926[22] | komendant PKU Baranowicze |
| ppłk piech. Eustachy Serafinowicz | XII 1926[23] – I 1929[24] | inspektor poborowy OK IV |
| ppłk art. dr Ludwik Tobolewicz | III 1929[25][26] – I 1930[27] | dyspozycja dowódcy OK VII |
| ppłk piech. Kazimierz Szcześniak | III 1930 – 28 II 1933 | stan spoczynku |
| ppłk piech. Paweł Thomas | XI 1933[28] – 1939[29] | internowany w Rumunii |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[30][5] | |||
|---|---|---|---|
| I referent | kpt. piech. Maksymilian Zodrow | był w 1923, do III 1925 | I referent PKU Kalisz[31] |
| kpt. piech. Kazimierz Krahelski | III[31] – 23 VI 1925[32] | KOP | |
| II referent | urzędnik wojskowy XI rangi / por. kanc. Bolesław Bogacki | 1923 – V 1925[33] | referent inwalidzki PKU Gniezno |
| por. kanc. Jan Sopiński | V 1925[33] – II 1926 | referent | |
| III referent | urzędnik wojskowy XI rangi Kazimierz Rostkowski | ||
| referent inwalidzki | urzędnik wojskowy XI rangi Henryk Stachowiak | 1923 | |
| kpt. piech. Stefan Paluch | III 1925[34] – II 1926[35] | 57 pp | |
| oficer instrukcyjny | por. piech. Leon Ratajczak | 1923 – 1924 | |
| oficer ewidencyjny na powiat czarnkowski | por. jazdy Hipolit Ludwik Piątkowski | 1 VIII[36] – 29 X 1923[37] | 4 psk |
| urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Jan Sopiński | 29 X 1923[38] – V 1925 | II referent | |
| por. kanc. Wilhelm Handl | od V 1925[33] | ||
| oficer ewidencyjny na powiat obornicki | urzędnik wojskowy XI rangi / por. kanc. Władysław Siennicki | 1 IX 1923[39] – V 1925[40] | Kancelaria Sztabu DOK VII |
| oficer ewidencyjny na powiat międzychodzki | urzędnik wojskowy XI rangi / por. kanc. Ignacy I Stachowiak | od 1 VI 1923[41] | |
| oficer ewidencyjny na powiat szamotulski | urzędnik wojskowy XI rangi / Jan Sopiński | 21 VI[42] – IX 1923[43] | OE Koźmin PKU Gostyń |
| urzędnik wojskowy XI rangi Jan Bogacki | od IX 1923[43] | ||
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[44][45][46][47] | |||
| kierownik I referatu administracji rezerw
i zastępca komendanta |
kpt. piech. Mieczysław Chudziński | II – IX 1926[48] | PKU Równe |
| kpt. piech. Marian Stępkowski | p.o. IX 1926[49] – II 1927[50] | kierownik I referatu PKU Pułtusk | |
| kpt. adm. (gosp.) Karol Erben | II 1927[51] – IX 1930[52] | płatnik 59 pp | |
| kpt. piech. Czesław Jan Krygier | IX 1930[53] – był w VI 1935 | KRU Hrubieszów | |
| kierownik II referatu poborowego | kpt. piech. Edmund Posłuszny | był w 1928 – VI 1930 | kierownik I referatu PKU Brześć[54] |
| por. piech. Bolesław Cieślak | IX 1930[55] – był w VI 1935 | KRU Gniezno | |
| referent | por. kanc. Jan Sopiński | II – IV 1926[56] | referent PKU Kościan |
| por. kanc. Jan I Ostrowski | IV 1926[56] – V 1927[57] | referent PKU Rawa Ruska | |
| por. piech. Bolesław Cieślak | VII 1929[58] – IX 1930 | kierownik II referatu | |
| referent inwalidzki | por. kanc. Ignacy Stachowiak | II 1926 – II 1927[59] | kierownictwo administracji koszar Poznań 4 |
| por. kanc. Stanisław Chłodnicki[uwaga 2] | 1 I 1927[61] – IV 1929[62] | dyspozycja Min. Pracy i Opieki Społecznej | |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[29][uwaga 3] | |||
| kierownik I referatu ewidencji | kpt. adm. (piech.) Zenon Batorski[uwaga 4] | był w III 1939 | |
| kierownik II referatu uzupełnień | kpt. adm. (piech.) Józef Stanisław Kuśnierz[uwaga 5] | był w III 1939 | |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
