Komenda Rejonu Uzupełnień Łuków
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komenda Rejonu Uzupełnień Łuków (KRU Łuków) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].
Historia komendy
Podsumowanie
Perspektywa
W 1917 funkcjonował na terenie Łukowa Główny Urząd Zaciągu. Z chwilą wejścia w życie rozkazu i sformowania nowego PKU, Główny Urząd Zaciągu do Wojska Polskiego zobowiązany był przekazać całość dokumentacji tej PKU na obszarze której znajdował się. Dodatkowo GUZ w Łukowie przekazał dokumentację PKU w Siedlcach[3].
W marcu 1930 roku PKU Łuków nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IX i administrowała powiatami: łukowskim i radzyńskim[4]. W grudniu tego roku PKU posiadała skład osobowy typu II[5].
29 grudnia 1933 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki nadał chor. Feliksowi Kopiasowi[a] z PKU Łuków Krzyż Niepodległości z Mieczami „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6][7].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Łuków została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Łuków przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[8], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[9]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Łuków normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[10].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: łukowski i radzyński[2].
Obsada personalna
Podsumowanie
Perspektywa
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Łuków, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
- Komendanci
- ppłk piech. Jan Nowakowski (od 4 XII 1920[11])
- ppłk piech. Antoni I Nowakowski (do 1 XI 1923 → I referent Szefostwa Poborowego DOK I[12][13])
- ppłk piech. Mikołaj Koiszewski (1 XI 1923[12][14] – VII 1927[15])
- ppłk piech. Józef III Sokołowski (VIII 1927[16] – III 1928 → dyspozycja MSWewn.[17])
- mjr dypl. piech. Jan Duch (XI 1928[18] – III 1929 → dyspozycja dowódcy OK IX[19])
- ppłk piech. Witold Chmielewski (III 1929[20] – XII 1931 → dyspozycja dowódcy OK IX[21])
- mjr. piech. Emil Schuller (III[22] – 15 VII 1932[23] → DOK IX)
- mjr piech. Aleksander Kierski (XII 1932[23] – 1939[24], †1940 Charków)
- I referent – rtm. / kpt. kanc. Eligiusz Mieczysław Winkler (1923 – II 1926 → kierownik I referatu)
- II referent – urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Józef Rybak (1923 – II 1926 → kierownik II referatu)
- oficer instrukcyjny
- oficer ewidencyjny na powiat łukowski – urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Józef Smejkal
- oficer ewidencyjny na powiat radzyński – urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Lucjan Władysław Przedpełski (19 I 1920[28] – II 1926 → referent)
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
- kpt. kanc. Eligiusz Mieczysław Winkler (od II 1926)
- mjr piech. Bogumił Brzeziński[c] (I 1928[36] – III 1929[19] → dyspozycja dowódcy OK IX)
- mjr piech. Józef II Mazur (III[20] – VII 1929[37] → dyspozycja dowódcy OK IX)
- kpt. piech. Paweł Stolarz[d] (XII 1929[41] – VII 1935 → dyspozycja dowódcy OK IX[42])
- kpt. piech. Stanisław Feliks Michalak (VIII 1935[43] – VI 1938 → kierownik I referatu KRU)
- kierownik II referatu
- referent – por. kanc. Lucjan Władysław Przedpełski (od II 1926, był w 1928)
Uwagi
- Chor. Feliks Kopias razem z harcmistrzem Michałem Lisowskim został rozstrzelany 5 lipca 1940 roku w lesie wsi Sitno, a w 1946 ekshumowany i pochowany na cmentarzu parafialnym w Radzyniu Podlaskim.
- Adam Alojzy Adamski (ur. 23 września 1897) był odznaczony Krzyżem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Kapitan ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[26]. W Rocznikach Oficerskich z 1923 i 1924 roku figuruje jako „Zbigniew Adam Adamski”. We wrześniu 1925 roku wrócił do macierzystego 35 pp z pozostawieniem na X kursie doszkolenia młodszych oficerów piechoty w Chełmnie[27].
- Mjr Bogumił Doliwa Brzeziński ur. 27 sierpnia 1887 w Łańcucie, w rodzinie Stanisława. Żołnierz 90 pułku piechoty c. i k. armii. Podporucznik rezerwy z 1 lipca 1915, porucznik rezerwy z dnia 1 sierpnia 1917. Obrońca Lwowa i Kresów Wschodnich podczas walk o niepodległość 1918-1920. W odrodzonym Wojsku Polskim oficer 14 pułku piechoty, w szeregach którego bronił Włocławka przed bolszewicką nawałą w sierpniu 1920 roku. Zweryfikowany w stopniu majora z dniem 1 czerwca 1919. Służąc w 14 pp zajmował stanowiska dowódcy batalionu sztabowego (zatwierdzony w lipcu 1922) i kwatermistrza pułku. W lutym 1927 został zwolniony ze stanowiska kwatermistrza z równoczesnym przeniesieniem służbowym do PKU Bydgoszcz na okres czterech miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej[34]. W styczniu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do PKU Łuków na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw. Z dniem 31 sierpnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[35]. Zmarł w 1935 i spoczywa na cmentarzu komunalnym w Łańcucie. Odznaczony cesarskimi: Krzyżem Zasługi Wojskowej 3 klasy (z dekoracją wojenną i z mieczami), Brązowym Medalem Zasługi Wojskowej na wstędze Krzyża Zasługi Wojskowej i z mieczami oraz Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912–1913.
- Paweł Stolarz ur. 22 sierpnia 1893 roku. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Jego oddziałem macierzystym był 3 IR. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Był odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności 1 klasy i Krzyżem Wojskowym Karola[38]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[39]. W Oddziałowym Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie przechowywane są akta sprawy karnej prowadzonej przeciwko Pawłowi Stolarzowi s. Ferdynanda, ur. 22 sierpnia 1893, oskarżonemu o to, że w okresie okupacji hitlerowskiej w Zagórzanach, jako konfident współpracował z Gestapo oraz będąc obywatelem polskim zgłosił swoją przynależność do narodu niemieckiego, tj. o czyny z art. 4 § 1 Dekretu PKWN z dnia 31 sierpnia 1944 i art. 1 § 1 Dekretu z dnia 28 czerwca 1946[40].
- W styczniu 1934 roku sprostowano nazwisko i datę urodzenia z „Akatoff ur. 30 marca 1895” na „Akatow ur. 11 kwietnia 1895”[45]. W marcu 1932 roku został przydzielony z 35 pp do PKU Łuków, w celu odbycia praktyki poborowej[22]. Zmarł 15 września 1958 roku. Został pochowany na cmentarzu komunalnym nr 2 Junikowo w Poznaniu[46].
- Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[47].
- Stanisław Feliks Michalak (ur. 21 lutego 1894), kapitan ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku w korpusie oficerów piechoty. W sierpniu 1935 roku został przeniesiony z 55 pp do PKU Łuków na stanowisko kierownika I referatu. Był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[48][49].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.