Komenda Rejonu Uzupełnień Miechów (KRU Miechów) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
PKU 25 pp |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład | |
Historia komendy
We wrześniu 1919 roku w Okręgu Generalnym „Kielce” została ustanowiona Powiatowa Komenda Uzupełnień 25 Pułku Piechoty w Miechowie[3]. Komenda administrowała powiatami: miechowskim i jędrzejowskim[4]. W listopadzie 1921 roku PKU 25 pp została przemianowana na Powiatową Komendę Uzupełnień Miechów i włączona w skład Okręgu Korpusu Nr V. Okręg poborowy PKU Miechów obejmował powiaty: miechowski i olkuski[5].
18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[6], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[7]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[8][9]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[10].
Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[8]. W skład PKU Miechów wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[8]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[11][12][13].
12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[14].
Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Miechów normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[15]
W marcu 1930 roku PKU Miechów nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V i administrowała powiatami: miechowskim i olkuskim[16]. W grudniu tego roku posiadała skład osobowy typ I[15].
31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[17].
11 listopada 1931 roku ogłoszono nadanie Krzyża Niepodległości st. sierż. Władysławowi Fugielowi[uwaga 1] z PKU Miechów[20][21].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Miechów została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Miechów przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[22], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[23]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Miechów normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[24].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: miechowski i olkuski[16][2].
Obsada personalna
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Miechów, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
- Komendanci
- ppłk Konstanty Niwiński (do 12 IX 1919[25][26])
- mjr Kazimierz Grabowski (12 IX[27] – 12 XII 1919 → komendant PKU 36 pp)
- płk Aleksander Teleżyński (VIII 1920[28] – 18 II 1921)
- ppłk Kalikst Kędzierski (18 II – X 1921[28])
- ppłk Ludwik Postępski (do 1 IX 1922 → komendant PKU Radom[29])
- ppłk piech. Wacław Wałda (1 IX 1922[29] – II 1927 → stan spoczynku z dniem 30 IV 1927[30])
- ppłk żand. / piech. Adam Dobrzański (VII 1927 – III 1930 → komendant PKU Jarosław)
- mjr kanc. Aleksander Seweryn Marian Geringer (1930[31] – 1 IX 1932 → komendant PKU Kołomyja I)
- ppłk dypl. piech. dr Kazimierz Putek (1 IX 1932 – VI 1934 → komendant PKU Kraków Powiat)
- ppłk dypl. sap. Czesław Pawłowicz (VI 1934 – X 1935 → dyspozycja szefa Biura Personalnego MSWojsk.)
- ppłk adm. (samoch.) Władysław Damski[uwaga 2] (XI 1935 – 1939[34])
- I referent
- urzędnik wojsk. X rangi / kpt. kanc. Franciszek Rejkowski (1923 – X 1925[37] → I referent PKU Kraków Miasto)
- mjr piech. Ludwik Trznadel (X 1925[37] – II 1926 → kierownik I referatu)
- referent – urzędnik wojsk. XI rangi Józef Teofil Szemla (1923)
- referent – urzędnik wojsk. XI rangi Józef Wittman (1923)
- II referent – kpt. piech. Zygmunt Gronczyński (1 XII 1924[38] – IV 1925 → oficer instrukcyjny)
- oficer instrukcyjny
- oficer ewidencyjny na powiat miechowski – urzędnik wojsk. X rangi / por. kanc. Wincenty Rożniatowski (od 1 XII 1922[42], był w 1924)
- oficer ewidencyjny na powiat olkuski
- urzędnik wojsk. X rangi Mieczysław Jan Sikorski (1923)
- por. kanc. Ludwik Pawelec (od IV 1925[43])
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępcą komendanta
- mjr / ppłk piech. Ludwik Trznadel (II 1926 – V 1927[47] → komendant PKU Wadowice)
- mjr piech. Jarosław Zawałkiewicz (IV 1928 – III 1929 → dyspozycja dowódcy OK V)
- mjr piech. Stanisław Julian Papiz[uwaga 4] (p.o. III 1929[53][54] – IX 1930[55] → dyspozycja dowódcy OK V)
- kpt. piech. Mieczysław Truszkowski[uwaga 5] (IX 1930[57] – 31 X 1934[58] → stan spoczynku)
- kpt. piech. Wilhelm Franciszek Ślizowski (1934 – VI 1938 → kierownik I referatu KRU)
- kierownik II referatu poborowego
- referent – por. kanc. Antoni Jan Donigiewicz (II 1926 – IX 1930 → kierownik II referatu)
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Wilhelm Franciszek Ślizowski[uwaga 8] †1940 Charków[74]
- kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (tab.) Stanisław Szablewski †1940 Charków[75]
Uwagi
- St. sierż. Władysław Fugiel ur. 1 stycznia 1897 roku w Gorlicach, w rodzinie Andrzeja i Marii. Jako uczeń gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich. Był żołnierzem 1 pułku piechoty[18]. W PKU Miechów pełnił służbę do września 1939 roku. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Stalagu XVII A Kaisersteinbruch[19].
- Ppłk adm. (samoch.) Władysław Damski ur. 24 kwietnia 1890 w Jaworznie, w ówczesnym powiecie chrzanowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wacława[32]. Na stopień kadeta został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 w korpusie artylerii polowej i górskiej. Został przydzielony w rezerwie do 10 Dywizjonu Artylerii Konnej w Jarosławiu. W 1913 został mianowany chorążym ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 w korpusie artylerii polowej i górskiej. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1915 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W 1916 lub 1917 został przeniesiony do Oddziałów Samochodowych. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[33] i Złotym Krzyżem Zasługi Cywilnej z Koroną na wstążce Medalu Waleczności.
- Stanisław Julian Papiz (ur. 6 września 1890) był odznaczony Krzyżem Walecznych. Od marca 1923[48] do maja 1925 pełnił obowiązki dowódcy baonu sztabowego, a następnie wykonywał obowiązki kwatermistrza 44 Pułku Piechoty w Równem[49]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty[50]. W lipcu 1925 został przeniesiony do 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem na stanowisko dowódcy III batalionu[51]. 29 czerwca 1926 w katastrofie pod Powurskiem poniosło śmierć 3 oficerów i 38 szeregowców z dowodzonego przez niego pododdziału. W 1928 pełnił służbę w Dowództwie 8 Dywizji Piechoty w Modlinie. Z dniem 31 maja 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[52].
- Kpt. piech. Mieczysław Truszkowski (ur. 29 października 1888) został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. W stopniu kapitana został zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[56].
- Kpt. piech. Władysław II Urban ur. 31 marca 1892 w Witryłowie, w rodzinie Pawła[62][63]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Batalion Strzelców Polnych Nr 14. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917. Był odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności 2 klasy i Krzyżem Wojskowym Karola[64]. W Wojsku Polskim służył w 32 Pułku Piechoty w Modlinie[65], 43 Pułku Piechoty w Dubnie[66][67] i 62 Pułku Piechoty w Bydgoszczy na stanowisku dowódcy 4. kompanii[68][69]. W marcu 1932 został przeniesiony do PKU Miechów[70]. 9 grudnia 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[63]. Po zakończeniu II wojny świaatowej został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[62].
- Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[71].
- Kpt. adm. (piech.) Wilhelm Franciszek Ślizowski ur. 2 grudnia 1896 w Bochni, w rodzinie Jana. Żołnierz Legionów Polskich. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938[72]). W czerwcu 1934 został przydzielony z 2 pp Leg. do PKU Miechów w celu odbycia praktyki poborowej[73]. Po przeniesieniu kpt. piech. Mieczysława Truszkowskiego w stan spoczynku (31 października 1934) objął obowiązki kierownika I referatu.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
