Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Kleeberg (ur. 30 marca 1890 w Trembowli, zm. 4 lipca[1] 1970 w Sydney) – generał brygady Wojska Polskiego.
_i_jego_zastępca_mjr_Iljiński_przy_biurku_w_gabinecie.jpg) Attaché wojskowy Ambasady RP we Francji płk Juliusz Kleeberg (z prawej) i jego zastępca mjr Iljiński przy biurku w gabinecie. | |
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 lipca 1970[1] |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1910–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 Pułk Ułanów |
| Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
             | |
Juliusz Kleeberg urodził się 30 marca 1890 roku w Trembowli, w rodzinie Emila, oficera cesarskiej i królewskiej armii, i Józefy Kuschée. Był młodszym bratem Franciszka, późniejszego generała dywizji. Żonaty z Haliną Przejmo-Olszyńską, z którą miał syna Andrzeja (ur. 1920).
Ukończył Akademię Wojskową w Wiener Neustadt[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1910 i wcielony do 4. Galicyjskiego Pułku Ułanów w Żółkwi (od 1912 w Wiener Neustadt)[2][3]. W 1913 został przeniesiony do Pułku Dragonów Nr 3 w Wiedniu[4]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1914.
W listopadzie 1915 roku, jako porucznik Pułku Ułanów Nr 4 został przydzielony do Legionów Polskich, a następnie do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Pełnił służbę w 2 pułku ułanów, później w c. i k. Komendzie Legionów[5]. Od 31 stycznia do 9 marca 1917 roku był słuchaczem Kursu oficerów sztabowych i adiutantów wyższych dowództw w Warszawie. Po ukończeniu kursu otrzymał tytuł oficera przydzielonego do Sztabu Generalnego i został wyznaczony na stanowisko oficera sztabu w c. i k. Komendzie III Brygady Legionów Polskich. Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1917[6].
Od września 1917 roku był instruktorem wyszkolenia i dowódcą szwadronu na kursie szkoleniowym Polskiej Siły Zbrojnej. Był pracownikiem Komisji Przygotowującej Ustawę i Program Szkoły Rycerskiej im. Tadeusza Kościuszki Tymczasowej Rady Stanu[7].
W listopadzie 1918 roku przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany attaché wojskowym przy Poselstwie Polskim w Kijowie. W lutym następnego roku został szefem sztabu 1 Dywizji Piechoty Legionów[8]. W czerwcu 1919 został szefem sztabu Inspektoratu Jazdy i wykładowcą taktyki kawalerii w Wojennej Szkole Sztabu Generalnego w Warszawie. W marcu 1920 został wysłany do Paryża, z przydziałem do Polskiej Misji Zakupów na stanowisko szefa sekcji. Od października 1920 do lutego 1922 był słuchaczem francuskiej Wyższej Szkoły Wojennej (École Supérieure de Guerre) w Paryżu. Razem z nim studiowali między innymi późniejsi generałowie WP: Władysław Bortnowski i Józef Jaklicz. Od lutego 1922 dyrektor nauk w Centralnej Szkole Jazdy w Grudziądzu. 11 października 1923 roku został przydzielony do macierzystego 2 pułku szwoleżerów z równoczesnym odkomenderowaniem do Oddziału II SG[9]. Od listopada 1923 do stycznia 1928 attaché wojskowy w Paryżu. W styczniu 1928 roku został przeniesiony do 5 pułku strzelców konnych w Tanowie na stanowisko dowódcy pułku[10]. W marcu 1930 roku został mianowany dowódcą 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie[11]. Na tym stanowisku został awansowany na generała brygady ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 3. lokatą w korpusie generałów[12]. 1 kwietnia 1937 roku dowodzona przez niego wielka jednostka została przemianowana na Podolską Brygadę Kawalerii. W sierpniu 1939 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie.
Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji. Od listopada 1939 do czerwca 1940 attaché wojskowy i komendant placu Paryż. Po upadku Francji wycofał się przejściowo do Hiszpanii, po czym od drugiej dekady lipca 1940[13] jako dowódca Wojska Polskiego we Francji organizował potajemnie ewakuację zdemobilizowanych żołnierzy do Wielkiej Brytanii i koordynował działania wojskowe. Formalnie zajmował stanowisko tłumacza generalnego na czele polskiej struktury dowódczej utworzonej przy kierownictwie Zgrupowania Pracowników Cudzoziemskich (GTE) w administracji państwa Vichy[14][15][16]. 8 października 1940 wydał mjr. Gwidonowi Langerowi rozkaz kontynuowania pracy kryptoanalitycznej polskiego zespołu specjalistów od Enigmy PC Bruno pod kryptonimem Cadix i nadzorem mjr. Gustave'a Bertranda z Vichy, a równolegle dla Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie pod nazwą Ekspozytura 300[17][18]. 2 maja 1941 zaaprobował nominację mjr. Mieczysława Słowikowskiego na szefa Agencji Afryka w Algierze[19]. Utrzymywał kontakty z gen. Henrim Giraudem, reprezentującym propétainowskie skrzydło Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego faworyzowane przez Amerykanów[20]. We wrześniu 1942 odwiedził Londyn[21]. Pełnił funkcję tłumacza generalnego przy GTE do listopada 1942, kiedy zastąpił go płk Józef Jaklicz[22]. W kwietniu 1943 zagrożony aresztowaniem Kleeberg opuścił Francję i udał się do Włoch[23]. Od stycznia do grudnia 1944 piastował stanowisko przedstawiciela Rządu Stanisława Mikołajczyka do Spraw Opieki Nad Uchodźcami we Włoszech, a potem był szefem Wojskowej Delegacji Rzeczypospolitej przy Sztabie Wojsk Sprzymierzonych. Od grudnia 1944 w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej.
Po demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w 1948 prowadził z żoną farmę w Wielkiej Brytanii, a w 1952 osiadł w Australii, gdzie mieszkał już jego syn, podoficer polskiego lotnictwa. Prowadził sklep w Sydney. W 1956 przyjął obywatelstwo australijskie. Był prezesem Rady Naczelnej Polonii Australijskiej 1954–1958 i ponownie po Andrzeju Racięskim 1960–1970[24].
Zginął potrącony przez samochód w pobliżu Mount Vincent podczas postoju w drodze na wydarzenie polonijne w Maitland w Nowej Południowej Walii wieczorem 4 lipca 1970 roku, podróżując w towarzystwie działaczy harcerskich Witolda Szupryczyńskiego, Ryszarda Trejstera i Anny Trejster. Pogrzeb odprawił 11 lipca arcybiskup Sydney Norman Gilroy. Kleeberg spoczął na cmentarzu Pinegrove Memorial Park w Sydney[24].
Wyszkolenie brygady prowadził inteligentnie i poprawnie. Na ćwiczeniach aplikacyjnych jako parokrotny dowódca dywizji i korpusu kawalerii czerwonej pracował zupełnie wystarczająco. Jako wychowawca zanadto zdaje się wypuścił z ręki jeden ze swych pułków. Sprawę tą badam dopiero, więc nie mogę sprecyzować jeszcze opinii. /-/ gen. Kazimierz Fabrycy[34].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
