Jerzy Dobrowolski (aktor)

Jerzy Dobrowolski (ur. 15 marca 1930 w Warszawie, zm. 17 lipca 1987 tamże) – polski satyryk, dramaturg, aktor i reżyser.

Jerzy Dobrowolski

Jerzy Dobrowolski
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1930 Warszawa
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1987 Warszawa
Zawód	aktor, reżyser, satyryk, artysta kabaretowy
Współmałżonek	2. Jolanta Zykun (do 1987; jego śmierć)
Lata aktywności	1948–1987
Zespół artystyczny
Teatr Młodego Widza (1948–1950) Teatr Ludowy (1954) Teatr Narodowy (1955–1957) Teatr Współczesny (1955–1957) Teatr Dramatyczny (1957–1959) Teatr Rozmaitości (1972–1984)

Twórczość

Teatralna

W 1954 ukończył studia na PWST w Warszawie. W latach 1948–1950 występował w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu, następnie w latach 1954–1984 w teatrach warszawskich: Ludowym, Narodowym, Współczesnym, Dramatycznym i Rozmaitości, w który występował najdłużej.

Reżyserował spektakle teatralne (Teatr im. J. Szaniawskiego w Płocku, 1982–1983) oraz radiowe (Polskie Radio, 1984–1987).

Kabaretowa

Jerzy Dobrowolski znany jest przede wszystkim ze swojej twórczości satyrycznej i kabaretowej. Stworzył jedne z pierwszych powojennych kabaretów: Kabaret Koń i Kabaret Owca. W późniejszych latach występował samodzielnie lub z innymi kabaretami, np. z Elitą.

Radiowa

Był także aktorem radiowym. Uczestniczył w niezliczonej ilości słuchowisk radiowych nadawanych głównie w Radiowej Trójce (m.in. Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy i kabaret „Decybel”). Był najważniejszym głosem w słuchowiskach autorstwa Marii Czubaszek, w których występował m.in. z Ireną Kwiatkowską, Barbarą Wrzesińską, Bohdanem Łazuką, Wojciechem Pokorą, Marianem Kociniakiem i Piotrem Fronczewskim; wiele z tych słuchowisk reżyserował.

Filmowa i telewizyjna

Wystąpił w kilkunastu filmach, głównie w charakterystycznych rolach drugoplanowych. Choć występował głównie w komediach, to w spektaklu telewizyjnym Kłopoty to moja specjalność (1977) w reżyserii Marka Piwowskiego zagrał rolę serio – detektywa Philipa Marlowe'a.

Życie prywatne

Był synem Władysława Dobrowolskiego – majora Wojska Polskiego, szermierza, brązowego medalisty olimpijskiego w szabli drużynowo z igrzysk w Los Angeles (1932).

Dwukrotnie żonaty; z pierwszą żoną miał córkę Dominikę, małżeństwo zakończyło się rozwodem^[1]. Jego drugą żoną była aktorka, Jolanta Zykun, z którą miał córkę, Aleksandrę^[2].

Cierpiał na chorobę alkoholową. Zmarł na uchyłkowe zapalenie jelit^[3]. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 170-3-6)^[4].

Upamiętnienie

W 1999 nakręcono film dokumentalny o Dobrowolskim – Pasażer na gapę.

Wybrana filmografia

• Piątka z ulicy Barskiej (1953) jako student
• Awantura o Basię (1959) jako fotograf
• Zezowate szczęście (1960) jako protokolant w więzieniu
• Rozwodów nie będzie (1964) jako fotograf (nowela I)
• Paryż – Warszawa bez wizy (1967)
• Stawka większa niż życie (1968) jako rykszarz (odc. 3)
• Nowy (1969) jako naciągacz pod biurem zatrudnienia
• Jak zdobyć pieniądze, kobietę i sławę (1969) jako reporter
• Hydrozagadka (1970) jako tłumacz „żon maharadży”
• Dziura w ziemi (1970) jako Józef Gibasiewicz, zastępca przew. Powiatowej RN^[5]
• Rejs (1970) jako pasażer bez biletu
• Kłopotliwy gość (1971) jako kierownik wydziału lokalowego Powiatowej RN^[6]
• Motodrama (1971) jako prezes klubu motorowego
• Poszukiwany, poszukiwana (1972) jako wieczny dyrektor
• Nie ma róży bez ognia (1974) jako Jerzy Dąbczak, były mąż Wandy
• Czterdziestolatek (1974) jako fotoreporter „Życia Warszawy” (odc. 4)
• Kłopoty to moja specjalność (1977) jako Philip Marlowe