Józef Dubiński (ur. 10 grudnia 1896 w Klimkówce, zm. wiosna 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
kapitan administracji (piechoty) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne |
Cesarsko-królewska Obrona Krajowa |
Jednostki |
5 Dywizja Strzelców Polskich |
Stanowiska |
dowódca Batalionu ON „Chełm” |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
Urodził się w Klimkówce, w rodzinie Antoniego i Katarzyny z Penarów[1].
1 czerwca 1915 w Krakowie, jako jednoroczny ochotnik wstąpił do 18 Pułku Piechoty Obrony Krajowej. W październiku tego roku został wzięty do rosyjskiej niewoli, a po zwolnieniu służył w szeregach 5 Dywizji Strzelców Polskich. W stopniu podporucznika był przydzielony do Dowództwa szkoły oficerskiej. Dostał się do bolszewickiej niewoli, z której zbiegł i 22 października 1920 przez linię frontu powrócił do kraju[2].
W Wojsku Polskim służył w 2 pułku syberyjskim (przemianowanym na 83 pułk piechoty)[3], a następnie w 16 pułku piechoty w Tarnowie[4] i 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie. 27 stycznia 1930 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 32. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W 1937 został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[6]. W marcu 1939 był komendantem 8 Obwodu Przysposobienia Wojskowego przy 7 pp Leg. i równocześnie dowódcą Chełmskiego Batalionu Obrony Narodowej[7].
W czasie kampanii wrześniowej dowodził Chełmskim Batalionem ON. Wziął udział w obronie Lwowa[8], w czasie której został ranny 17 września[1]. Dwa dni później został wyznaczony na stanowisko I adiutanta pułku piechoty Góra Stracenia[9].
Po kapitulacji załogi Lwowa został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie starobielskim[10]. W 1940 wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewieziony do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[1] w Piatichatkach.
Józef Dubiński był żonaty z Jadwigą z Korsaków, z którą miał syna i trzy córki[11].
Ordery i odznaczenia
Upamiętnienie
- W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia majora[12].
- 14 kwietnia 2012, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy cmentarzu rzymskokatolickm parafii św. Wawrzyńca w Rymanowie został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Józefa Dubińskiego[13][14][15].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.